Τα περιθώρια μιας κεντροαριστερής συνεργασίας στην Ευρώπη

Η επιλογή του θέματος δεν ήταν βέβαια τυχαία στην ατζέντα του ιδρύματος Φρίντριχ Έμπερτ. Η πολιτική πραγματικότητα στη Γερμανία αναγκάζει τη Σοσιαλδημοκρατία να εξοικειωθεί με την ιδέα πως θα πρέπει να συνεργαστεί με το Κόμμα της Αριστεράς αν θέλει μια κεντροαριστερή διακυβέρνηση. Το πόσο δύσκολο είναι όμως να αποδεχθεί αυτή τη συνεργασία η Σοσιαλδημοκρατία εκδηλώθηκε μόλις πρόσφατα με την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας. Στην αρχή το SPD απέφυγε τη συνεργασία για να τη ζητήσει ανεπιτυχώς κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας.

Καλύτερα μια κοινοβουλευτική Αριστερά, παρά μια εξωκοινοβουλευτική

Ο φόβος της γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας ότι η Αριστερά στην ΕΕ κινείται εκτός δημοκρατικού πλαισίου, είναι κατά την άποψη του πολιτολόγου Τιμ Σπίρ από το Πανεπιστήμιο του Ντίσελντορφ ανεδαφικός, διότι «τα αριστερά κόμματα συγκεντρώνουν τους απογοητευμένους ψηφοφόρους των σοσιαλδημοκρατικών και των πράσινων κομμάτων για να την εκφράσουν στη συνέχεια στη βουλή. Και μάλλον είναι καλύτερα να έχεις τη φωνή διαμαρτυρίας εντός παρά εκτός κοινοβουλίου.»

Αυτή όμως η κοινοβουλευτική έκφραση της διαμαρτυρίας δεν οδηγεί οπωσδήποτε και στη συμμετοχή των αριστερών κομμάτων σε κυβερνητικούς συνασπισμούς, όπως δείχνει και το παράδειγμα του ΚΚΕ και του Συνασπισμού στην Ελλάδα.

Ο κ. Σπιρ υποστηρίζει ότι «η συμμετοχή στη κυβέρνηση εγκυμονεί για τα αριστερά κόμματα κινδύνους. Επειδή από τη στιγμή που θα συμμετέχουν σε αυτή χάνουν το φωτοστέφανο της διαμαρτυρίας, ενώ ασκώντας συγκεκριμένη πολιτική κινδυνεύουν να χάσουν ψηφοφόρους.»

Η κεντροαριστερή συνεργασία απάντηση στην παγκοσμιοποίηση;

Ένα άλλο βασικό ζήτημα που δυσκολεύει τη συνεργασία με τα αριστερά κόμματα είναι η στάση τους έναντι της ΕΕ. Σε αυτή αναφέρθηκε η Σίλβια-Ιβόν Κάουφμαν, που εδώ και ένα χρόνο είναι μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας. Προηγουμένως η κ. Κάουφμαν ήταν ηγετικό στέλεχος του Κόμματος της Αριστεράς κα αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου. Η αποστασιοποιημένη αλλά και η αρνητική στάση των αριστερών κομμάτων έναντι της ΕΕ ήταν η αιτία της αποχώρησης της κ. Κάουφμαν από αυτόν τον χώρο: «Αν εξετάσουμε την ιστορία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης τα τελευταία 50 χρόνια, θα διαπιστώσουμε ότι η ολοκλήρωση αυτή προωθήθηκε από τα μεγάλα πολιτικά κόμματα, τα συντηρητικά και τα σοσιαλδημοκρατικά. Επειδή η Αριστερά μονίμως αντιμετωπίζει τη Σοσιαλδημοκρατία από κριτική θέση μετέφερε αυτή την κριτική στάση και στο εγχείρημα ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.»

Η κ. Κάουφμαν σημειώνει, ότι αυτό δεν ισχύει μόνο για το ΚΚΕ αλλά και για τον Συνασπισμό, όπου η κατ’ εξοχήν φιλοευρωπαϊκή πτέρυγα αποχώρησε πρόσφατα από το κόμμα.

Παρόλα αυτά η πρώην ευρωβουλευτής της Αριστεράς Σίλβια-Ιβόν Κάουφμαν επιμένει στη συνεργασία με την Αριστερά. Θέση την οποία στήριξε και ο αρθρογράφος της έγκυρης εβδομαδιαίας εφημερίδας Die Zeit Βέρνερ Πέργκερ, ο οποίος ως γνώστης του ευρωπαϊκού αριστερού χώρου, επιμένει ότι η κεντροαριστερή συνεργασία επιβάλλεται λόγω τις παγκοσμιοποίησης: «Η συνεργασία είναι και στρατηγικής σημασίας, καθώς στοχεύει στην σταθεροποίηση των ευρωπαϊκών δημοκρατικών κοινωνιών που έχουν ως προσανατολισμό την ευημερία τους. Έτσι μόνον μπορούν να αντισταθούν στις πιέσεις που ασκεί ο σημερινός καπιταλισμός. Περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη και περισσότερος ορθολογισμός στο διεθνές δημοσιονομικό σύστημα είναι θέματα με τα οποία οφείλει να ασχοληθεί η Αριστερά.»

Παναγιώτης Κουπαράνης, Βερολίνο

Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου