Τζαλάλ Ταλαμπανί: «είμαστε φίλοι με τους φίλους και εχθροί με όσους μας επιβουλεύονται».

Δύο χρόνια μετά τον πόλεμο του Ιράκ και την ανατροπή του Σαντάμ Χουσείν, στη χθεσινή συνεδρίαση της ιρακινής εθνοσυνέλευσης ο κούρδος ηγέτης Ταλαμπανί εξελέγη με τις ψήφους 228 από τους 275 βουλευτές, μία πλειοψηφία πολύ μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη από το σύνταγμα πλειοψηφία των δύο τρίτων. Η ανάδειξη ενός Κούρδου στο ανώτατο αξίωμα του Ιράκ, και ενός σιίτη στη σημαντικότερο αξίωμα της χώρας αντικατοπτρίζει το συσχετισμό εξουσίας που έχει διαμορφωθεί στην ιρακινή εθνοσυνέλευση με τις εκλογές στα τέλη Ιανουαρίου. Οι σιίτες κατέλαβαν τις μισές περίπου βουλευτικές έδρες, οι κούρδοι το ένα τέταρτο, ενώ οι σουνίτες έχουν περιορισμένη εκπροσώπηση, λόγω της αποχής τους από τις εκλογές. Στην κατανομή των αξιωμάτων λοιπόν πρέπει τώρα να αρκεσθούν στον πρόεδρο της βουλής.

Για το βετεράνο κούρδο ηγέτη Τζαλάλ Ταλαμπανί η ανάδειξή του στην προεδρεία του Ιράκ είναι η μεγαλύτερη εκδίκηση που θα μπορούσε να φανταστεί για το Σαντάμ Χουσείν. Στην πρώτη του δήλωση μετά την εκλογή του από την εθνοσυνέλευση δεσμεύθηκε για την ενότητα της χώρας απευθυνόμενος τόσο στους πολίτες του Ιράκ όσο και στο εξωτερικό. «Το νέο ισχυρό και αξιόπιστο Ιράκ εξαρτάται από τις μεγάλες ικανότητες των πολιτών του. Θα χαρούμε να αναπτύξουμε σχέσεις φιλίας με όλες τις χώρες με βάση την αρχή: Είμαστε φίλοι με όλους, όσοι μας προσφέρουν φιλία, αλλά είμαστε εχθροί με όλους όσοι μας επιβουλεύονται», υπογράμμισε ο Ταλαμπανί.

Ήταν μία έμμεση τοποθέτηση του νέου προέδρου του Ιράκ στο καυτό θέμα της ασφάλειας της χώρας καθώς οι σιίτες επέκριναν εσχάτως τη Συρία και την Ιορδανία για «έμμεση ή άμεση υποστήριξη τρομοκρατικών δραστηριοτήτων στη χώρα». Για την Τουρκία από την άλλη πλευρά ένας κούρδος πρόεδρος του Ιράκ θεωρείται ότι βάζει φρένο στον εφιάλτη ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους.

Με την ανάδειξη του νέου προέδρου δρομολογείται η διαδικασία που έπρεπε να αρχίσει μετά τις εκλογές και καθυστέρησαν επί εννέα εβδομάδες, μέχρις ότου για να βρεθεί ο συμβιβασμός στην κατανομή της εξουσίας μεταξύ των εθνικών ομάδων. Στο διάστημα αυτό η χώρα ήταν στην ουσία χωρίς διακυβέρνηση, γεγονός που καθυστέρησε όχι μόνον την αποκατάσταση της πολιτικής ηρεμίας, αλλά και την οικονομική ανάπτυξη.

O κούρδος Τζαλάλ Ταλαμπανί είχε περάσει δύο δεκαετίες στην εξορία επί Σαντάμ Χουσείν και προς το παρόν έχει τη στήριξη του σημαντικότερου σιίτη θρησκευτικού ηγέτη αγιατολάχ Αλ Σιστάνι. Το μεγαλύτερο στοίχημα ωστόσο είναι αν το συγκεκριμένο μοντέλο κατανομής εξουσίας μεταξύ των τριών εθνικών ομάδων που συνθέτουν τον πληθυσμό του Ιράκ θα αποβεί βιώσιμο.