1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Τουρκία: η αιώνια υποψήφια για την ένταξη στην ΕΕ.

21 Ιανουαρίου 2004
https://p.dw.com/p/AvlA
Στην Αγκυρα βρίσκεται ο Γερμανός υπ. Εξωτερικών Φίσερ για συνομιλίες με την τουρκική ηγεσία.
Στην Αγκυρα βρίσκεται ο Γερμανός υπ. Εξωτερικών Φίσερ για συνομιλίες με την τουρκική ηγεσία.Εικόνα: AP

Την περασμένη εβδομάδα ο Πρόεδρος της Κομισιόν Ρομάνο Πρόντι βρέθηκε στην Τουρκία. Ηταν ο πρώτος Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπή που επισκέφθηκε τη χώρα μετά από 50 χρόνια. Στόχος η διαδικασία προσέγγισης με την Ευρώπη.

Σήμερα είναι η σειρά του Γερμανού υπ. Εξωτερικών, Γιόσκα Φίσερ, να επισκεφθεί την Αγκυρα. Η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, η κατάσταση ασφαλείας, αλλά και το Κυπριακό θα βρίσκονται στην ατζέντα των επαφών του με την τουρκική ηγεσία. Το ζήτημα που θα κυριαρχήσει όμως στις συνομιλίες τόσο σήμερα το βράδυ με τον Τούρκο ομόλογό του Αμπντουλά Γκιουλ, όσο και με τον Τούρκο πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν αύριο, θα είναι η ενταξιακή πορεία της χώρας, καθώς η Τουρκία φαίνεται ότι απολαμβάνει τη φήμη της αιώνιας υποψήφιας. Κάτι όμως για το οποίο ευθύνονται εν μέρει και οι ίδιοι οι Τούρκοι. Στη δεκαετία του '60 και του '70 για τους περισσότερους Τούρκους η Ευρώπη φάνταζε σαν μια πολύ μακρινή προοπτική που δεν μπορούσε να επηρεάσει την πολιτική πραγματικότητα της χώρας. Για τους αριστερούς Τούρκους, αλλά και για τους ισλαμιστές, η Ευρώπη αντιπροσώπευε τον ωμό καπιταλισμό και τη βρώμικη Δύση. Αντιευρωπαίος ήταν και ο νυν σημερινός ισχυρός άνδρας της Τουρκίας, πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν που σήμερα κάνει ότι μπορεί για να σπρώξει την χώρα στην αγκαλιά της Ευρώπης.

"Ναι, κάποτε ήμουν αντίθετος στην ένταξη", ανέφερε ο Ερντογάν. "Σήμερα όμως όπως φαίνεται και από το πρόγραμμά μας την επιθυμούμε και διευκρινίζουμε τους λόγους. Θέλουμε την ένταξη".

"Εχουμε αλλάξει", συνέχισε και στην πραγματικότητα δεν έχουν αλλάξει μόνον οι συντηρητικοί μουσουλμάνοι, αλλά και οι αριστεροί. Στη μεταστροφή αυτή σημαντικό ρόλο έπαιξε το στρατιωτικό πραξικόπημα τον Σεπτέβρη του 1980, που σηματοδότησε και την αρχή μιας άσχημης εποχής για την τουρκική Αριστερά και για τους ισλαμιστές, καθώς πολλά στελέχη τους κατέληξαν στη φυλακή και βασανίστηκαν. Στριμωγμένοι στα ίδια κελιά, αριστεροί και ισλαμιστές ανακάλυψαν ότι η Ευρώπη δεν είναι μόνον αγορά και διαφθορά, αλλά και ανθρώπινα δικαιώματα: ελευθερία έκφρασης και θρησκευτική ελευθερία. Ετσι έμαθαν το μάθημά τους και ο Ερντογάν μάλιστα έφτασε στο σημείο να δυσανασχετεί, διότι τα πράγματα δεν εξελίσσονται με μεγάλη ταχύτητα.

"Εδώ και 40 χρόνια εμποδίζουν την ένταξη της Τουρκίας. Δεν έχουμε υπομονή για να περιμένουμε άλλο, δεν είναι δίκαιο".

Τόσο γρήγορα λοιπόν αλλάζουν τα πράγματα. Δεν ασκείται πλέον κριτική ούτε στην τελωνειακή ένωση που πριν από οκτώ χρόνια είχε θεωρηθεί ως η "καταστροφή της τουρκικής βιομηχανίας". Σήμερα όλοι απολαμβάνουν τις φθηνές τιμές των ευρωπαϊκών προϊόντων. Οσο όμως πιο σίγουρη αισθάνεται η Τουρκία για την ένταξή της, άλλο τόσο πιο διστακτική είναι η Ευρώπη για το άν πραγματικά θέλει την Τουρκία στις τάξεις της. Το 1997 η ΕΕ τορπίλισε τα σχέδια της Αγκυρας για σύντομη ένταξη και πολλοί Ευρωπαίοι χριστιανοδημοκράτες ηγέτες, υπογραμμίζουν ότι η μουσουλμανική Τουρκία δεν ταιριάζει στην χριστιανική Ευρώπη.

Πολλά θα κριθούν στο τέλος του έτους, όταν η ΕΕ καθορίσει μια ημερομηνία για την έναρξη των διαπραγματεύσεων. Τα δύο τρίτα των Τούρκων επιθυμούν πάντως την ένταξη και ο μέχρι πριν δέκα χρόνια φανατικός αντιευρωπαϊστής Ερντογάν δίνει θάρρος στους συμπατριώτες του:

"Αν ενώσουμε τις προσπάθειές μας, τότε θεωρώ απόλυτα ρεαλιστική την ένταξή μας σε οκτώ χρόνια, το 2011 ή 2012".