Τούρκοι και Ελληνες επιχειρηματίες: δύο μη συγκρίσιμα μεγέθη, δύο διαφορετικές προοπτικές.

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία το σύνολο των Τούρκων ελεύθερων επαγγελματιών φθάνει τους 56.800, αριθμός που αναλογεί στο 3,36% του τουρκικού πληθυσμού στη Γερμανία (1.912.169/Δεκ. 2002). Ο αντίστοιχος αριθμός Ελλήνων ελεύθερων επαγγελματιών είναι 27.000 και αναλογεί στο 13,32% του ελληνικού πληθυσμού (359.361/Δεκ. 2002). Παράλληλα οι Τούρκοι ελεύθεροι επαγγελματίες τουλάχιστον σύμφωνα με τους αριθμούς απασχολούν στις επιχειρήσεις τους 290.000 εργαζόμενους, αναμεσά τους και πολλούς Γερμανούς, ενώ στην Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία οι τουρκικές 'επιχειρήσεις' δεν στηρίζονται στην λεγόμενη 'εθνική πελατεία', όπως πριν από χρόνια, αλλά έχουν εδραιωθεί στη συνείδηση των Γερμανών. Δηλαδή ακόμη και τα μανάβικα, τα γυράδικα και τα εστιατόρια στηρίζονται μόνον κατά 18,7% σε Τούρκους πελάτες, ενώ το υπόλοιπο 81% στηρίζεται απλώς στον πληθυσμό και το 35% μιλάει για μικτή πελατεία (οικονομική εφημερίδα Handelsblatt, 26.04.04). Υπάρχουν δε περιοχές όπου ο μπακάλης της γειτονιάς είναι πια αυτονόητα Τούρκος. Να σημειώσουμε μάλιστα ότι οι Τούρκοι ελεύθεροι επαγγελματίες αντιπροσωπεύονται σε 100 διαφορετικούς οικονομικούς τομείς και όχι πλέον μόνον στη γαστρονομία.

Στις συγκρίσεις μας με τους Ελληνες ελεύθερους επαγγελματίες διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχουν έγκυρα και αναλυτικά στοιχεία εκτός από αυτά που παρουσιάζει η Ελληνογερμανική Οικονομική Ενωση, η οποία απλώς διαπιστώνει ότι οι Ελληνες διαθέτουν σε ποσοστά τον μεγαλύτερο αριθμό ελεύθερων επαγγελματιών μετά του Ιταλούς και ότι περίπου οι μισές επιχειρήσεις, 12.000 από τους 27.000 ελεύθερους επαγγελματίες, ανήκουν στη γαστρονομία και στις υπηρεσίες. Φυσικά δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης όσον αφορά τα μικρομάγαζα της γειτονιάς, γιατί οι Ελληνες διαθέτουν πια σπάνια μπακάλικα, σε αντίθεση με τα εστιατόρια, τα γυράδικα, τα ραφτάδικα, τα γραφεία ταξιδίων, ενώ αρκετοί της δεύτερης και τρίτης γενιάς έχουν μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε νέους τομείς όπως π.χ. κομπιούτερ ή κατάρτιση στελεχών επιχειρήσεων. Ο αριθμός τους όμως όχι μόνον δεν είναι συγκρίσιμος, λόγω και της αντικειμενικά πολυπληθούς ομάδας των Τούρκων της Γερμανίας, αλλά και λόγω της νοοτροπίας του Ελληνα που δημιουργεί σπάνια επιχειρήσεις με προοπτική μόνον τη Γερμανία, διότι ακροβατεί σταθερά και ονειροπόλα με το ένα πόδι εδώ και το άλλο στην Ελλάδα. Ετσι πολιτικοί και οικονομικοί λόγοι αναγκάζουν τους Τούρκους να επιδιώκουν αγωνιωδώς να 'ριζώσουν' στη Γερμανία, ενώ οι Ελληνες επιδιώκουν συνήθως τη γέφυρα με την Ελλάδα. Πρόκειται επομένως για δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες, για δύο μη συγκρίσιμα μεγέθη και δύο διαφορετικές προοπτικές.

Βιβή Παπαναγιώτου