Το «ισπανικό εμβόλιο» κατά της άκρας δεξιάς

Για τους λόγους που ναυάγησαν οι πολύμηνες διαπραγματεύσεις μεταξύ των ισπανικών κομμάτων μίλησε στη γερμανική ραδιοφωνία Deutschlandfunk ο βουλευτής του Podemos, υπεύθυνος για τις διεθνείς σχέσεις του κόμματος, Πάμπλο Μπουστιντούι:

«Το προσπαθήσαμε. Πήγαμε σε διαπραγματεύσεις με το Σοσιαλιστικό Κόμμα για το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα όμως δεν ήθελε να συμφωνήσει μαζί μας. Δεν ήθελε να συμμετέχουμε στην κυβέρνηση παρά μόνον να τους στηρίξουμε κοινοβουλευτικά. Και μάλιστα μια κυβέρνηση στην οποία επρόκειτο να συμμετέχουν και οι Ciudadanos (Πολίτες). Καταστήσαμε σαφές ότι επιδιώκαμε μια κυβέρνηση με προοδευτική πλειοψηφία».

Η πολιτική κουλτούρα δεν ευνοεί τις συνεργασίες

Ο βουλευτής του Podemos διακρίνει εδώ ένα ευρύτερο πρόβλημα της ισπανικής πολιτικής:

«Υπάρχει ένα γενικότερο πρόβλημα αναγνώρισης και το οποίο δεν αφορά μόνον το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Πιστεύω ότι εκείνοι που διαμόρφωναν έως σήμερα την πολιτική δεν αντιλήφθηκαν ότι το κομματικό και πολιτικό σύστημα στην Ισπανία έχει μεταλλαχθεί. Στις τελευταίες εκλογές αποσπάσαμε σχεδόν τα ίδια ποσοστά με τους Σοσιαλιστές. Στην περίπτωση αυτή στην Ευρώπη θα ακολουθούσε ένας συνασπισμός δυο ισοδύναμων κομμάτων».

Το γεγονός ότι ο σχηματισμός κυβερνήσεων συνεργασίας καθίσταται εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα στην Ισπανία οφείλεται στην πολιτική κουλτούρα της χώρας, σύμφωνα με τον ίδιο. «Κυρίως κατά την εποχή της μετάβασης στη δημοκρατία όταν ο εκλογικός νόμος παρείχε πλεονεκτήματα, τα οποία διασφάλιζαν όχι μόνον τον έλεγχο επί του κοινοβουλίου αλλά και τη συνολική εξουσία», όπως λέει, προσθέτοντας ότι αυτό θα πρέπει να αλλάξει, εντούτοις απαιτεί χρόνο.

Με τον αριθμό των προσφύγων που προσπαθούν να διασχίσουν τη Μεσόγειο να αυξάνει και πάλι καθημερινά, η Ισπανία θα πρέπει να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες της και να δεχθεί περισσότερους πρόσφυγες στο έδαφός της, λέει o Πάμπλο Μπουστιντούι:

«Εννοείται. Και δεν το λέω μόνον εγώ, σχεδόν όλοι οι Ισπανοί το υποστηρίζουν. Όλες οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν την οργή για την αδράνεια της ισπανικής κυβέρνησης και την ανικανότητα της Κομισιόν στις Βρυξέλλες. Στην κρίση αυτή διακυβεύεται ένα μεγάλο μέρος του μέλλοντος της Ευρώπης. Διότι η αδράνεια αυτή δεν ισοδυναμεί απλώς με την ηθική χρεοκοπία του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Στις εκλογές ενισχύονται ξενοφοβικές, ακροδεξιές επιλογές οι οποίες απειλούν τη δημοκρατία στην Ευρώπη».

Αναδείξαμε τους πραγματικούς υπαίτιους της κρίσης

Που αποδίδει ο ίδιος ότι αυτό δεν έχει συμβεί ακόμη στην Ισπανία;

«Διότι σε αντίθεση με άλλες χώρες υπήρξε στην Ισπανία, ευτυχώς, το κίνημα της 15ης Μαΐου. Το Κίνημα των Αγανακτισμένων, το οποίο λειτούργησε σαν ένα δημοκρατικό εμβόλιο στο παιχνίδι των ακροδεξιών. Εξαρχής το κίνημα της 15ης Μαΐου επέρριψε την ευθύνη της οικονομικής κρίσης σε εκείνους που την προκάλεσαν: στην πολιτική και οικονομική ελίτ της χώρας. Κατ΄ αυτό τον τρόπο κατέστη αδύνατο να βρεθεί ένας αποδιοπομπαίος τράγος για να προκληθεί φόβος και ανασφάλεια: πρόσφυγες, μετανάστες, μουσουλμάνοι δεν θεωρήθηκαν υπεύθυνοι μιας κρίσης την οποία προκάλεσαν στην πραγματικότητα οι οικονομικές δυνάμεις των ΗΠΑ και του Σίτι του Λονδίνου».

Πού αποδίδει ο ίδιος την άνοδο των λαϊκίστικων ρευμάτων στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης;

«Η παρούσα αστάθεια στα ευρωπαϊκά κομματικά και πολιτικά συστήματα σχετίζεται με την πολιτική της λιτότητας που φέρνει μακροοικονομικά καταστροφικά αποτελέσματα: δεν δημιουργούνται θέσεις εργασίας ενώ εντείνονται η φτώχεια, η ανισότητα (…). Σε αυτά τα συμφραζόμενα της αβεβαιότητας είναι φυσικό να υπάρχουν διάφορες πολιτικές επιλογές που στρέφονται κατά του κατεστημένου και τις οποίες ωφελεί αυτό το κλίμα».

Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις το κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα (PP) του Μαριάνο Ραχόι εξακολουθεί να προηγείται στην πρόθεση ψήφου με 28,5%, με τη σύμπραξη του Podemos με την Ενωμένη Αριστερά να ακολουθεί σε απόσταση αναπνοής με 25,6% και τους Σοσιαλιστές να εμφανίζονται πλέον τρίτη δύναμη με ποσοστό 20,2%.

Κώστας Συμεωνίδης (DLF)