Το Ισραήλ εκσυγχρονίζει το οπλοστάσιό του με γερμανικά Ντόλφιν
21 Νοεμβρίου 2005Η τελευταία απόφαση του ερυθροπράσινου συνασπισμού για την πώληση Λέοπαρντ ΙΙ στην Τουρκία και υποβρυχίων Ντόλφιν στο Ισραήλ σχολιάζεται σήμερα από όλες τις μεγάλες γερμανικές εφημερίδες.
Παραθέτουμε χαρακτηριστικό σχόλιο της εναλλακτικής εφημερίδας Tageszeitung: «Με την τελευταία της απόφαση η αποχωρούσα ερυθροπράσινη κυβέρνηση εξασφάλισε στο Ισραήλ δύο νέα υποβρύχια τύπου Ντολφιν αν και είναι κοινό μυστικό ότι το Ισραήλ τοποθετεί πάντα στα υποβρύχιά του ατομικά όπλα. Με ταχύτητα ‘last minute’ πρόσφερε επίσης και 298 μεταχειρισμένα Λέοπαρντ ΙΙ στην Τουρκία. Θυμάστε τι είχε γίνει το 1999 για ένα Λέοπαρντ; Σκόνταψαν για τα καλά τότε οι συνασπισμένοι Πράσινοι και Σοσιαλδημοκράτες στο πλαίσιο που είχαν θέσει οι ίδιοι για τις εξαγωγές εξοπλιστικού υλικού. Τώρα κανείς δεν το θυμήθηκε, ούτε καν αναρωτήθηκε τι σημαίνει η πώληση αυτή. Για την Γερμανία τίθεται όμως το ερώτημα: τι επιδιώκει; Όποιος δημιουργεί έστω και αμυδρά την εντύπωση ότι βοηθά το Ισραήλ ή οποιαδήποτε άλλη πυρηνική δύναμη στον εκσυγχρονισμό του ατομικού τους οπλοστασίου, δεν ασκεί αξιόπιστη πολιτική κατά της διασποράς ατομικών όπλων, αλλά αντίθετα εξυπηρετεί ουσιαστικά αυτή καθ’ αυτή τη διασπορά. Στη συμφωνία του μεγάλου συνασπισμού υπάρχει η πρόταση: ‘θα τηρήσουμε το ισχύον πλαίσιο για την εξαγωγή εξοπλιστικού υλικού’. Πιο ξεκάθαρα δεν μπορούσαν τα χριστιανικά κόμματα και η βιομηχανία να επιβεβαιώσουν στους Πράσινους ότι μπορούν να ζήσουν ‘μια χαρά’ με το πλαίσιο εξαγωγής εξοπλιστικού υλικού της ερυθροπράσινης κυβέρνησης. Οι γερμανικές κυβερνήσεις διαθέτουν λοιπόν συνέπεια και συνέχεια στην πολιτική εξαγωγής εξοπλιστικού υλικού.»
Οι Γάλλοι σοσιαλιστές προσπάθησαν στο συνέδριό τους να δώσουν την εικόνα ενός αποφασιστικού και εν πλήρη σύμπνοια κόμματος. Οι γερμανικές εφημερίδες σχολιάζουν:
Frankfurter Rundschau: «Με πύρινους λόγους όλοι οι τενόροι του σοσιαλιστικού κόμματος προσπάθησαν να επιδείξουν πολιτική ετοιμότητα, εμπειρία και σπινθηροβόλο διανοουμενίστικο πνεύμα. Το σοσιαλιστικό κόμμα προσπαθεί να συσπειρωθεί και να συσπειρώσει, αλλά το αδιέξοδο παραμένει: Η υποκριτική ματιά των Γάλλων στην κοινωνική εξαθλίωση χιλιάδων νεαρών, η ανοχή και η αδιαφορία για τα γκέτο των φτωχών σηματοδοτεί ασφαλώς μια νέα εποχή, αλλά οι Γάλλοι σοσιαλιστές δεν είχαν να προτείνουν τίποτε.»
Die Welt: «Οι Γάλλοι σοσιαλιστές κατόρθωσαν να συμφωνήσουν σε ένα κοινό πρόγραμμα. Όποιος όμως ψάξει να βρει στο πρόγραμμα αυτό έστω κάποιες προτάσεις για τα προβλήματα της χώρας θα απογοητευθεί. Λείπουν οι προσωπικότητες τύπου Μιτεράν, που συσπειρώνουν και ακτινοβολούν, αλλά και η επεξεργασία ενός αξιόπιστου αριστερού προγράμματος. Δεν πρέπει να παραξενευτούμε, εάν σε λίγο φωνάξουν τον πρώην πρωθυπουργό Λιονέλ Ζοσπέν με την ελπίδα της νεκρανάστασης.»
Tageszeitung: «Το πολιτικό κλίμα στη Γαλλία εδώ και δέκα χρόνια αποκτά αριστερή χροιά. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα των απεργιών του 1995, το όχι στο ευρωσύνταγμα και ασφαλώς η κοινωνική εξέγερση των αθλίων τις τελευταίες εβδομάδες. Οι περισσότεροι Γάλλοι επιθυμούν έναν αριστερό πρόεδρο και δεν επιθυμούν λιγότερο κράτος, αλλά περισσότερο, κυρίως στην άσκηση κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής. Παρ’ όλα αυτά ουδείς εμπιστεύεται το παρόν σοσιαλιστικό κόμμα. Τρεις εβδομάδες μετά τις ταραχές δεν υπάρχει καμία ερμηνεία ή προτάσεις για την επίλυση της κοινωνικής έκρηξης. Εάν διεξάγονταν σήμερα εκλογές οι Σοσιαλιστές δεν επρόκειτο να τις κερδίσουν».