Το μεγαλύτερο προσφυγικό κέντρο του κόσμου

Το τεράστιο προσφυγικό κέντρο βρίσκεται στα βορειοανατολικά της Κένυας. Όμως και στην πρωτεύουσα Ναϊρόμπι έχουν βρει καταφύγιο αρκετοί άνθρωποι από την Σομαλία, εξαιτίας του εμφυλίου πολέμου που επικρατεί εκεί.

Το ενδιαφέρον των ανθρώπων στην Κένυα έχει κεντρίσει ο τρόπος με τον οποίο, η Γερμανία αντιμετωπίζει ένα ζήτημα που τους είναι πολύ οικείο. Ιδιαίτερα θετική εντύπωση έχει προκαλέσει στον 17χρονο μαθητή Μάικ ότι η Γερμανία δέχεται εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και παροτρύνει τις γειτονικές της χώρες να πράξουν το ίδιο. «Άκουσα στις ειδήσεις ότι η γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ μίλησε καθαρά και παρότρυνε να στηρίξουν όλοι τους πρόσφυγες και να δείξουν ανεκτικότητα».

Το οικοτροφείο του Μάικ βρίσκεται στην ταραχώδη συνοικία Ίστλει του Ναιρόμπι, όπου εξόριστοι Σομαλοί κινούν το τοπικό εμπόριο. Λέγεται ότι μπορεί κανείς να βρει τα πάντα στην αγορά. Από κρέας καμήλας μέχρι καλάσνικοφ. Ο Μάικ πάντως παρουσιάζει μια ήσυχη εικόνα. «Ο γείτονάς μου είναι πρόσφυγας και είμαστε σαν αδέλφια. Δεν τον βλέπω αφ' υψηλού επειδή προέρχεται από άλλη χώρα. Δεν φταίει εκείνος γι αυτό».

«Γιατί μπορεί η Αφρική και όχι η Ευρώπη;»

Ο Βίκτωρ Ιτιόνγκο, οδηγός στο Ναιρόμπι, δεν καταλαβαίνει γιατί τα ευρωπαϊκά κράτη, που έχουν πολύ καλύτερες οικονομικές δυνατότητες από την πολύ φτωχότερη Κένυα, δεν μπορούν να δεχθούν πρόσφυγες τη στιγμή που η πατρίδα του φιλοξενεί 650.000. Πάντως κατανοεί ότι μπορεί να υπάρχει φόβος απέναντι σε ανθρώπους από ξένα κράτη. «Το κέντρο προσφύγων είναι όπως το σχολείο. Πρέπει να υπάρχουν κανόνες».

Παρά το γεγονός ότι η Κένυα φιλοξενεί έναν υπερβολικά μεγάλο αριθμό προσφύγων για τις δυνατότητές της, ο οικονομολόγος Κουάμε Οουίνο επισημαίνει ότι γίνονται και λάθη στον τρόπο με τον οποίο η χώρα αντιμετωπίζει αυτούς τους ανθρώπους. Γι' αυτό προτρέπει την Γερμανία και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες να μην υποπέσουν σε αυτά. «Ακόμη και όταν έρχονται πολλοί πρόσφυγες: το να τους απομονώνεις σε ένα κέντρο – όπως το κάνουμε εμείς - δεν βοηθάει στην ενσωμάτωσή τους στην κοινωνία».

Άντγιε Πάσενχαιμ / Αλεξάνδρα Κοσμά