Το μνημείο για το ολοκαύτωμα των εβραίων: το 'Αουσβιτς είναι πάντα παρόν

Τα 60 χρόνια μετά το τέλος του πολέμου και σήμερα στις γερμανικές εφημερίδες: ο λόγος όμως για το μνημείο των εξοντωθέντων Εβραίων της Ευρώπης που εγκαινιάζεται σήμερα στην καρδιά του Βερολίνου.

Frankfurter Rundschau: «Από τη Πέμπτη θα δοθεί στο κοινό το μνημείο για το ολοκαύτωμα. Ένας τόπος σαν τετράγωνο δάσος από μπετόν, χωρίς είσοδο, χωρίς διέξοδο. Πού πηγαίνει κανείς και πού καταλήγει, είναι αποκλειστικά θέμα οπτικής γωνίας. Ίσως ο αρχιτέκτονας Άιζενμαν πέτυχε το αδύνατον: να δώσει την εντύπωση ότι πρόκειται για κάτι απερίγραπτο, που δεν μπορεί να καταγραφεί. Στο υπόγειο μουσείο έχουν αναγραφεί 3,5 εκατομμύρια ονόματα εξοντωθέντων και για να τα διαβάσει κανείς χρειάζεται γύρω στα 10 χρόνια. Είναι όντως ένα μνημονικός τόπος, ο πρώτος, κοινός της ενωμένης Γερμανίας.»

Tageszeitung: «Το μήνυμα αυτού του μνημείου είναι αυτό ακριβώς ότι δεν στέλνει κανένα συγκεκριμένο μήνυμα. Αντίθετα μας μπερδεύει γιατί η συζήτηση και οι πύρινοι λόγοι υπέρ ή κατά του μνημείου πριν δέκα χρόνια άλλο προμήνυαν. Ο συγγραφέας Μάρτιν Βάλζερ το είχε χαρακτηρίσει σαν ‘ένα τεράστιο εφιάλτη σε σχήμα ποδοσφαιρικού γηπέδου’, άλλοι το είχαν πει σκάνδαλο. Τελικά αυτό το μπετονένιο δάσος ταιριάζει στη μεταμοντέρνα αρχιτεκτονική των κυβερνητικών κτιρίων, ταιριάζει ακόμη και στο ράιχσταγκ. Πρόκειται για ένα γιγαντιαίο μήνυμα, ότι το Άουσβιτς δεν μπορεί να αποκολληθεί από την δημοκρατία μας, πρόκειται για ένα τεράστιο αστικό πάρκο, εκεί στη καρδιά του Βερολίνου, μπροστά στο ράιχσταγκ, που αντικατοπτρίζει την παράδοξη πορεία της ιστορίας της Γερμανίας.»

Τρεις εβδομάδες μας χωρίζουν ακόμη από το δημοψήφισμα για το ευρωσύνταγμα στη Γαλλία και η εναλλακτική εφημερίδα Tageszeitung γράφει: «Οι αντίπαλοι του ευρωσυντάγματος διακηρύσσουν πως τάσσονται κατά της νεοφιλελεύθερης επίθεσης, είναι κατά της ανεργίας, θέλουν περισσότερη δικαιοσύνη και κοινωνική προστασία και άλλες σχέσεις με τις χώρες του Νότου. Είναι άραγε απομονωμένοι από την πλειοψηφία; Οι ίδιοι απαντούν ότι είναι τόσο απομονωμένοι, όσο ήταν η Γαλλία και η Γερμανία, όταν τάχθηκαν κατά του πολέμου στο Ιράκ. Μήπως δεν έχουν άδικο;»

Τέλος η Süddeutsche Zeitung σε σχόλιό της μας θυμίζει το Αφγανιστάν: «Παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις, τις διεθνείς διαβεβαιώσεις και τα συνέδρια επενδύθηκαν τελικά ελάχιστα χρήματα στην ανασυγκρότηση της οικονομίας και του στρατού στο Αφγανιστάν. Εκείνοι που ωφελήθηκαν, είναι ακριβώς οι ίδιες ομάδες που ήταν και πριν προνομιούχες: οι διάφοροι τοπικοί οπλαρχηγοί, που για να μην αποβούν επικίνδυνοι προσελκύσθηκαν από την κυβέρνηση στην Καμπούλ, καθώς και οι Ταλιμπάν, οι οποίοι συνεχίζουν να μάχονται στα νότια και στα ανατολικά της χώρας. Ο Καρσάι μιλάει στο ευρωκοινοβούλιο. Τι θα αποφανθούν οι ευρωπαίοι εταίροι;»