Το νέο σύμφωνο για το ευρώ κάνει την Ευρώπη «πιο γερμανική»;

«Με το νέο σύμφωνο για το ευρώ η κ. Μέρκελ δεν είναι μόνον πρωταθλήτρια στη χρηματοδότηση της ΟΝΕ, αλλά αναδεικνύεται και σε πρότυπο-θεματοφύλακά της», σημειώνει σήμερα σε ανάλυσή της για την πρόσφατη σύνοδο κορυφής η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt.

«Ο ρόλος αυτός είναι ιδιαίτερα δύσκολος, διότι κάθε κίνηση για οικονομική βοήθεια πρέπει να δικαιολογείται επαρκώς στους σκεπτικιστές Γερμανούς, κάτι που μέχρι τώρα δεν κατάφερε ούτε μία φορά η κ. Μέρκελ.

Παράλληλα πρέπει να λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν της ότι οι λαοί της Ευρώπης δεν βλέπουν με καλό μάτι τον ηγετικό ρόλο της Γερμανίας, επομένως στην αντιμετώπιση της ευρωκρίσης χρειάζεται ιδιαίτερη διπλωματική επιδεξιότητα, κάτι που λείπει συχνά από τη Γερμανίδα καγκελάριο.»

Η εφημερίδα επισημαίνει στη συνέχεια ότι στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής η καγκελάριος «ταπείνωσε δημόσια τους Ιρλανδούς με κάποια αυθάδη παρατήρηση για την οικονομική κατάσταση της χώρας», κάτι που ειδικά η Γερμανία δεν πρέπει να κάνει επ’ ουδενί.

«Ο νέος ηγετικός ρόλος στην ΟΝΕ θα δεσμεύσει για πολλά χρόνια ακόμη τη Γερμανία. Η μεγαλύτερη χώρα-μέλος της Ένωσης πρέπει να είναι πρότυπο.

Η κυβέρνηση Μέρκελ, αλλά και οι επόμενες γερμανικές κυβερνήσεις έχουν πια την ευθύνη για την δημοσιονομική και την οικονομική πολιτική στην ΟΝΕ.

Έτσι μόνον εάν η Γερμανία εξυγιάνει υποδειγματικά τα δημοσιονομικά της, θα την ακολουθήσουν και οι άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ.

Και αυτό αφορά κυρίως περιόδους οικονομικής ύφεσης, όταν τα φορολογικά έσοδα δεν είναι υψηλά και η λιτότητα είναι επώδυνη.

Μόνον εάν η Γερμανία διασφαλίσει την ανταγωνιστικότητά της στις διεθνείς αγορές, θα ακολουθήσουν το παράδειγμά της και οι άλλες χώρες της ΕΕ.

Η σημασία του νέου συμφώνου για το ευρώ έγκειται δηλαδή στην ποιότητα της γερμανικής δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής.

Εάν η Γερμανία χάσει τον ζήλο της για μεταρρυθμίσεις, θα χάσει ταυτόχρονα και την αξιοπιστία της, και το σύμφωνο θα καταστεί άχρηστο.»

«Μια πιο γερμανική Ευρώπη», είναι ο τίτλος του σχολίου της γερμανικής έκδοσης των Financial Times για τη σύνοδο κορυφής: «Στην έκτακτη σύνοδο κορυφής το συνολικό πακέτο για το ευρώ παρά τις αδυναμίες του συνιστά πρόοδο για την ΟΝΕ.»

«Το σύμφωνο για το ευρώ συνιστά έναν κλασικό ευρωπαϊκό συμβιβασμό, που ο κάθε ηγέτης μπορεί να τον ‘πουλήσει’ στη χώρα του σαν επιτυχία.

Πριν από ένα χρόνο, στο αποκορύφωμα της ελληνικής κρίσης, δεν ήταν καθόλου σαφές, εάν η ΕΕ θα δρομολογούσε ευρωπακέτα βοήθειας σε μεμονωμένες χώρες –μέλη.

Ένα χρόνο μετά, με πρωτοφανείς ρυθμούς για την ΕΕ, διασφαλίζονται βραχυπρόθεσμοι και μακροπρόθεσμοι μηχανισμοί διάσωσης των προβληματικών χωρών, ένα νέο πιο αυστηρό σύμφωνο σταθερότητας (όσον αφορά τις δομικές αλλαγές και τα υψηλά χρέη) και ένας άγνωστος μέχρι τώρα στην ΕΕ συντονισμός της οικονομικής της πολιτικής.

Η Ευρώπη γίνεται έτσι πιο γερμανική.

Εάν στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 η πολιτική της Bundesbank ήταν το πρότυπο της ΕΚΤ, τώρα προσανατολίζεται και η ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική στις γερμανικές οικονομικές παραδόσεις.

Εδώ ελλοχεύει όμως ένας κίνδυνος: οι περικοπές και η λιτότητα στον δημόσιο τομέα ενδέχεται να βλάψουν την ανάπτυξη.

Η παραγωγικότητα δεν επιτυγχάνεται μόνον με χαμηλούς μισθούς και χαμηλό εργασιακό κόστος, αλλά και με τη δημιουργικότητα και το μάρκετινγκ στον τομέα της έρευνας και της αναπτυξιακής πολιτικής.»

Αναζωπυρώνεται στη Γερμανία ο διάλογος για την πυρηνική ενέργεια

Η βιβλική καταστροφή στην Ιαπωνία κυριαρχεί και σήμερα στα πρωτοσέλιδα των γερμανικών εφημερίδων. Παραθέτουμε δύο χαρακτηριστικά σχόλια.

Süddeutsche Zeitung: «Για το Τόκιο η πυρηνική ενέργεια είναι ‘πράσινη’, διότι δεν εκπέμπει διοξείδιο του άνθρακα.

Για τους κινδύνους που εγκλείει η πυρηνική ενέργεια η αντίδραση του επίσημου Τόκιο ήταν μέχρι σήμερα: τα πυρηνικά μας εργοστάσια είναι ασφαλή. Τελεία και παύλα.

Οι περισσότεροι Ιάπωνες είχαν αποδεχθεί αυτή τη θέση.

Δεν υπήρξε ποτέ στην Ιαπωνία δημόσιος διάλογος για την πυρηνική ενέργεια. Διαφορετικά από ότι στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, οι Ιάπωνες ιθύνοντες δεν ήθελαν ούτε μετά το Τσερνομπίλ να κλείσουν τα πυρηνικά τους εργοστάσια.

Η μη δημοφιλής ιαπωνική κυβέρνηση Ναότο Καν ήταν εδώ και εβδομάδες στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Τώρα πρέπει να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη καταστροφή που έζησε η χώρα από το 1945. Θα τα καταφέρει;

Στην πρώην ΣΕ η καταστροφή του Τσερνομπίλ επιτάχυνε την κατάρρευση του προβληματικού και αδιέξοδου πολιτικού συστήματος».

Frankfurter Rundschau: «Για τη σημερινή γερμανική κυβέρνηση, που έχει εγκρίνει την παράταση της λειτουργίας των πυρηνικών εργοστασίων, το Φουκουσίμα στέλνει ένα μήνυμα, ανεξάρτητα εάν και κατά πόσον το θέλουν οι συγκυβερνώντες εταίροι.

Η καγκελάριος Μέρκελ και ο υπΕξ Βεστερβέλε μαζί με τον υπουργό Περιβάλλοντος Ρέτγκεν αντέδρασαν αμέσως προσπαθώντας να αποσοβήσουν την αναζωπύρωση μιας νέας δημόσιας συζήτησης για τα πυρηνικά δηλώνοντας πως η βοήθεια προς την Ιαπωνία προέχει της όποιας κομματικής διένεξης για την πυρηνική ενέργεια.

Αλλά η μερική έκρηξη του Φουκουσίμα μπορεί να μην έχει στη Γερμανία περιβαλλοντικές επιπτώσεις, έχει όμως ήδη πολιτικές.»

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου