Το "πρώτο ιστορικό ψεύδος" του Μουσείου της Ακρόπολης

Η Ακρόπολη και ο Παρθενώνας δεν ήταν πάντα σύμβολο της εθνικής ιστορίας, για τους Χριστιανούς των πρώτων αιώνων δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα μνημείο της ειδωλολατρίας. Και του έδωσαν να καταλάβει. Αυτό μάλλον θέλουν να κρύψουν από το σημερινό κοινό οι σύγχρονοι λογοκριτές. Αλλά τι να κρύψουν; Ο κόσμος το έχει βούκινο κι εμείς κρυφό καμάρι. Η γερμανική εφημερίδα απαριθμεί τους βαρβάρους που προξένησαν ποικίλες καταστροφές στο μνημείο ανά τους αιώνες: πρώτοι ήταν οι Χριστιανοί που μετέτρεψαν τον Παρθενώνα σε χριστιανικό ναό τον έκτο αιώνα. Δεύτεροι οι Οθωμανοί κατακτητές που μετέτρεψαν τον ναό σε τζαμί 900 χρόνια αργότερα και τρίτοι και χειρότεροι οι μισθοφόροι της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας που υπό τον Γερμανό κόμητα Όθωνα του Königsmarck βομβάρδισαν την Ακρόπολη το 1687.

Οι ορδές των βαρβάρων

Μόνο που κάποιοι απ’ αυτούς τους βαρβάρους προτιμούν να μην κατονομάζονται σήμερα ως τέτοιοι, παρατηρεί πικρόχολα ο Γερμανός αρθρογράφος. Και συνεχίζει: «Και λίγο να έχει ασχοληθεί κανείς με την ιστορία του Παρθενώνα ξέρει ότι για να μετατραπεί ο ναός σε χριστιανική εκκλησία ανοίχτηκαν στο διάζωμα μεγάλα παράθυρα, η ανατολική είσοδος κλείστηκε για χάρη της νέας αψίδας και αντ’ αυτής άνοιξαν στο δυτικό τοίχο άλλη πρόσβαση. Εννοείται ότι τις μεγάλες μαρμάρινες πλάκες δεν τις κομμάτιασαν με μπατονέτες για τα αυτιά. Ούτε και τα αγάλματα και τα ανάγλυφα που εξαφανίστηκαν για πάντα κατά τους χριστιανικούς χρόνους εξανεμίστηκαν έτσι απλά δι’ επιθέσεως της χειρός. Το νέο Μουσείο της Ακροπόλεως που θέλει να διηγηθεί όλη την αλήθεια και μόνο την αλήθεια για τον Παρθενώνα, την αρχαιοκαπηλία του λόρδου Έλγιν και τη γέννηση της δημοκρατίας στην Ελλάδα λέει κιόλας το πρώτο του μεγάλο ιστορικό ψεύδος.» Αυτά η Frankfurter Allgemeine Zeitung.

Ιστορική διαπαιδαγώγηση

Εξ όνυχος τον λέοντα, προσθέτουμε εμείς. Έχει ρωγμές και τρύπες και σήραγγες ολόκληρες το προσωπείο που φοράμε. Ωρυόμεθα ότι τα Ελγίνεια πρέπει να επιστραφούν γιατί είναι απαράδεκτο να παραμένει κολοβό ένα μοναδικό μνημείο του ανθρώπινου πολιτισμού. Αλλά μόλις κάπου, έστω και τυχαία, επισημανθούν δικές μας ευθύνες και ολιγωρίες αμέσως προβάλλει το άλλο μας πρόσωπο, το αβέβαιο και συμπλεγματικό, αυτό που απάδει προς τους υποτιθέμενους λαμπρούς προγόνους μας. Και να σκεφθεί κανείς ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν πρόκειται καν για δικές μας ευθύνες και ολιγωρίες με τη στενή έννοια. Θα έπρεπε να μας βάλει κανείς τιμωρία στη γωνία και να μας επιβάλει να πούμε εκατό ή και χίλιες φορές την πρόταση: οι χριστιανοί των πρώτων αιώνων ήταν βάρβαροι απέναντι στην πολιτιστική δημιουργία των προγενέστερων. Και μετά να ξανακάτσουμε στο θρανίο και να αρχίσουμε επιτέλους τη σωστή ιστορική μας διαπαιδαγώγηση.

Σπύρος Μοσκόβου

Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου