Το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα πριν από την αποκαθήλωση και τη διάσπαση;

Κυρίαρχο θέμα σήμερα των σχολίων στον τύπο , 19 ημέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές στη Γερμανία, το συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος.

Süddeutsche Zeitung: «Η αντεπίθεση του καγκελάριου Σρέντερ με τις πρόωρες εκλογές δεν φαίνεται να αποδίδει καρπούς και αυτό για τέσσερις λόγους: το ‘μπόνους’ του Σρέντερ ως νυν πασίγνωστου και πανταχού παρόντος στα μίντια καγκελάριου, έναντι της ψυχρής και άγνωστης Μέρκελ δεν ευσταθεί διότι αυτή τη φορά ουδείς ενδιαφέρεται για τα πρόσωπα, ενώ ταυτόχρονα το επιτελείο του Σρέντερ από τον υπουργό Οικονομικών Άιχελ μέχρι τον Μυντεφέριγκ είναι ‘καμένα χαρτιά’. Το ατού της εξωτερικής πολιτικής του Σρέντερ που έδωσε στις εκλογές του 2002 και τη νίκη στον ερυθροπράσινο συνασπισμό, αυτή τη φορά δεν μετράει γιατί η εξωτερική πολιτική δεν παίζει κανένα ρόλο σ’ αυτόν τον προεκλογικό αγώνα. Όλοι εξάλλου και οι συντηρητικοί πιπιλίζουν την ίδια καραμέλα για την εξωτερική πολιτική. Ο φόβος για νέες μεταρρυθμίσεις στον οποίο πόνταρε η κυβέρνηση Σρέντερ κι αυτός δεν υφίσταται, διότι κανείς δεν φοβάται ότι οι αλλαγές που θα κάνει η χριστιανοδημοκρατική ένωση θα είναι τόσο διαφορετικές από αυτές που ήδη βιώνει. Και τέλος η ετοιμότητα του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος να αγωνιστεί για την διατήρηση της κυβερνητικής εξουσίας επίσης είναι καμένο χαρτί, διότι το χάσιμο της κυβερνητικής εξουσίας δεν αγγίζει τη βάση, η οποία μετ’ εμποδίων κινείται και αμφισβητεί ό,τι έπραξε ο Σρέντερ τουλάχιστον στο επίπεδο των μεταρρυθμίσεων. Στο σημερινό συνέδριο του κόμματος θα διακηρύξουν άπαντες την αποφασιστικότητά τους για έναν αγώνα μέχρις εσχάτων, όμως ακόμη και το χειροκρότημά τους και τα συνθήματα του πάντα αισιόδοξου καγκελάριου τίθενται υπό αμφισβήτηση.»

Der Tagesspiegel: «Εκείνο που σφυρηλατεί την ενότητα των σημερινών συνέδρων στο κομματικό συνέδριο της SPD είναι η υπερηφάνεια ότι τόλμησαν μεταρρυθμίσεις που κανείς ως τώρα δεν διακινδύνευσε. Όμως πρόκειται για το τελευταίο συνέδριο της SPD ως κυβερνητικής παράταξης. Μετά καγκελάριος της Γερμανίας θα είναι η κα Μέρκελ. Και η SPD και οι Πράσινοι δεν θα αποτελούν πια μια ενδιαφέρουσα, ελκυστική λύση για ειρήνη και για οικολογική πολιτική όπως το 1982, αλλά απλώς αντιπολίτευση μαζί με μια ενοχλητική αριστερή ανταγωνίστρια στα βουλευτικά έδρανα.»

Financial Times: «Το πρόβλημα δεν είναι πως η SPD δεν έχει ισχυρή οργάνωση, αλλά ότι δεν διαθέτει άλλο εναλλακτικές λύσεις, οράματα, προοπτικές. Όποιος είναι ρεαλιστής ξέρει ότι ο Σρέντερ δεν θα τα καταφέρει. Όμως δεν επιτρέπεται το κόμμα να συζητά γι’ αυτό δημόσια και μάλιστα σήμερα και μεσούντος του προεκλογικού αγώνα. Ούτε πρέπει να αρχίσουν η αποκαθήλωση και η διάσπαση πριν την τελική ήττα. Έτσι συνεχίζει η SPD να αγωνίζεται και διαπιστώνουμε ότι μετά από δύο μήνες προεκλογικού αγώνα δεν προχώρησε σχεδόν καθόλου.»

Το ζήτημα της ασφάλειας των πτήσεων σχολιάζεται σήμερα από τον γερμανικό τύπο. Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο της Süddeutsche Zeitung: «Είναι μακάβριο να γίνει πολιτικό θέμα η ασφάλεια των πτήσεων μετά τα πρόσφατα αεροπορικά δυστυχήματα. Εφ’ όσον εδώ και χρόνια συζητιέται στην ΕΕ η σύνταξη λίστας επικίνδυνων με συγκεκριμένα μέτρα και ρήτρες. Κι όμως μέχρι τώρα δεν βρέθηκε κοινός παρονομαστής για τις 25 χώρες – μέλη της ΕΕ. Ορισμένες χώρες μάλιστα όπως η Ιταλία αρνούνται πλήρως τη σύνταξη μιας τέτοιας λίστας. Και επιμένουν πως ό,τι και να θεσπιστεί οι εταιρείες θα βρουν τρόπους να το υπερκεράσουν. Πρόκειται όμως για ένα ασθενές επιχείρημα, γιατί οι ταξιδιώτες έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν τι στάνταρ έχει η αεροπορική εταιρεία που θέλουν ή είναι αναγκασμένοι να επιλέξουν. Η μονομερής λύση της Γαλλίας και του Βελγίου δεν μας βοηθά πολύ. Μάλλον μας δυσκολεύει, αφού και εκεί υπάρχουν εταιρείες που στη μία λίστα θεωρούνται επικίνδυνες, ενώ στην άλλη δεν εμφανίζονται καν. Η θέση της Γερμανίας για ενιαίες λίστες σε επίπεδο ΕΕ είναι σωστή και εκφράζει τους φόβους του κάθε ταξιδιώτη, αλλά και τα συμφέροντα των κρατών και εντέλει των αεροπορικών εταιρειών.»