Το τελευταίο φιλμ του Αλμοδοβάρ στους γερμανικούς κινηματογράφους

Πρόκειται για μια ταινία που την περίμεναν με αδημονία οι λάτρεις του σινεμά. Μια ταινία που απέσπασε ήδη στο Φεστιβάλ Κανών το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας και καλύτερης γυναικείας ερμηνείας. Όπως πάντα στο επίκεντρο: οι γυναίκες.

‘Volver’ σημαίνει επιστρέφω. Επιστρέφουμε στο παρελθόν, στα μέρη της παιδικής μας ηλικίας, εκεί που γνωρίσαμε για πρώτη φορά τη ζωή. Αυτός είναι ο μίτος της νέας ταινίας του Πέδρο Αλμοδοβάρ.

Η ιστορία αφορά τι άλλο; Γυναίκες. Γυναίκες στη δίνη της καθημερινότητας. Γυναίκες από την σκονισμένη και καθολική επαρχία Λα Μάντσα που μετανάστευσαν στη Μαδρίτη. Γυναίκες άτυχες με τους άνδρες της ζωής τους, αλλά με φαντασία, αλληλεγγύη, αφοσίωση και αλώβητη αξιοπρέπεια. Η ταινία σκιαγραφεί αδρά τις γυναίκες της Μαδρίτης το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα και αν δεν υπήρχε και το κωμικό στοιχείο θα μπορούσαμε άνετα να ισχυριστούμε ότι η ταινία αυτή είναι επική. Το σενάριο όπως πάντα είναι ανατρεπτικό, στιγμές – στιγμές βίαιο, αλλά ανθρώπινο και κωμικοτραγικό. Στο έργο αυτό ο Πέδρο Αλμοδοβάρ προβάλλει έντονα και μυσταγωγικά τη γυναικεία αλληλεγγύη, γιατί όπως υπογραμμίζει τον εντυπωσιάζει «η φυσική γυναικεία αλληλεγγύη». Τον εντυπωσιάζει το γεγονός ότι «οι γυναίκες δεν έχουν καν την πρόθεση να βοηθήσουν οπωσδήποτε, δεν το έχουν σχεδιάσει, είναι απλά εκεί και συντρέχουν αμέσως.»

Ο Αλμοδοβάρ επιμένει πως «οι γυναίκες έχουν το ταλέντο να διορθώνουν τον κόσμο. Μπορούν αμέσως να αποκτήσουν επαφή, χωρίς προκαταλήψεις, είναι εξυπηρετικές, πρόθυμες – αυτός είναι και ο καλύτερος τρόπος να ξεπεράσεις μια τραγωδία.»

Το πιο πολύτιμο ‘διαμάντι’ του μεγάλου Ισπανού σκηνοθέτη είναι ο αυτοσχεδιασμός, το απρόοπτο. Ο αυθορμητισμός του Αλμοδοβάρ αρέσει στις περισσότερες γυναίκες ηθοποιούς, τους θυμίζει κάτι από τη δική τους φύση. Η Κάρμεν Μάουρα, που παίζει στην τελευταία του ταινία, δηλώνει φανατική του θαυμάστρια παρά το γεγονός ότι τουλάχιστον μια δεκαετία ήταν τσακωμένη μαζί του: «Είναι ο πιο τετραπέρατος σκηνοθέτης, έχει το πιο φοβερό, πηγαίο χιούμορ που έζησα ποτέ. Είναι πολύ ζωντανός, αγαπά τον κινηματογράφο, είναι σαν δαιμονισμένος. Γι’ αυτό και μετά 18 χρόνια τσακωμού με τον Αλμοδοβάρ συμφιλιώθηκα μαζί του και έπαιξα στο ‘Volver’ – σε έναν ύμνο για τις γυναίκες.»