Το Υπουργείο Παιδείας της Βαυαρίας και η μεταρρύθμιση των αμιγών ελληνικών σχολείων

Πρακτικό αποτέλεσμα; οι Έλληνες μαθητές θα πρέπει να ακολουθήσουν τον μονόδρομο της επαγγελματικής εκπαίδευσης, εφ’ όσον το μοντέλο αυτού του σχολείου προβλέπει επαγγελματική εκπαίδευση και μάλιστα σε ανώτερες επαγγελματικές σχολές μόνον κατόπιν ειδικών εξετάσεων.

Πώς προέκυψε όμως αυτή η μεταρρύθμιση;

Στην απορία μας απάντησε ο Δρ.Göldner , διευθυντής του τμήματος Γενικής Εκπαίδευσης και Εντεταλμένος για την Εκπαίδευση των Ξένων Παιδιών στο υπουργείο Παιδείας της Βαυαρίας. Ο Βαυαρός υπεύθυνος διευκρίνισε κατ' αρχήν ποιο ακριβώς είναι το καθεστώς των αμιγών ελληνικών σχολείων της Βαυαρίας: πρόκειται απλώς για ιδιωτικά σχολεία με καθεστώς ‘κρατικής άδειας λειτουργίας’ και όχι για ιδιωτικά ‘με κρατικά αναγνωρισμένους τίτλους σπουδών’.

Αυτή ήταν και η αιτία όπως είπε ο κ. Göldner που το υπουργείο της Βαυαρίας πρότεινε: «στην ελληνική πολιτεία έναν τρόπο, πως μπορούν να μεταπηδήσουν τα ελληνικά ιδιωτικά σχολεία από το καθεστώς της ‘κρατικής άδειας λειτουργίας’ σε ιδιωτικά σχολεία ‘με κρατικά αναγνωρισμένους τίτλους σπουδών’. Διότι διαπιστώσαμε ότι οι Έλληνες μαθητές, οι οποίοι επισκέπτονται αυτά τα σχολεία δεν έχουν τα απαραίτητα εφόδια για επαγγελματική αποκατάσταση στη Γερμανία. Υποδείξαμε έτσι στην ελληνική πολιτεία και στο ελληνικό προξενείο ποιός είναι ο δρόμος για την κρατική αναγνώριση. Την χάραξη αυτού του δρόμου οφείλει να κάνει η ελληνική πλευρά.»

Συγκεκριμένα αυτό σημαίνει ότι η ελληνική πλευρά ως ‘φορέας των σχολείων’ οφείλει να επεξεργαστεί προγράμματα, διδακτέα ύλη, να εξασφαλίσει την υλικοτεχνική υποδομή και να διαθέσει το κατάλληλο διδακτικό προσωπικό ώστε να προωθήσει την μετεξέλιξη αυτών των σχολείων σε σχολεία που μπορούν να αναγνωριστούν στη Βαυαρία και κατ’ επέκταση στη Γερμανία.

Παράλληλα τα σχολεία αυτά όσον αφορά τον κλάδο των ελληνικών όχι μόνον δεν καταργείται, αλλά οι Έλληνες μαθητές εξακολουθούν να έχουν τη δυνατότητα να εισαχθούν στα ελληνικά ΑΕΙ. Ο Γερμανός υπεύθυνος τόνισε ότι: «Παραμένει όπως και πριν η δυνατότητα εισαγωγής στο Λύκειο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σ’ αυτό δεν αγγίξαμε τίποτε. Πρόκειται μόνον για μια προσφορά βελτίωσης της αναγνώρισης από γερμανικής πλευράς. Το μοντέλο αυτό εξυπηρετεί δύο εκπαιδευτικά συστήματα, το ελληνικό και το βαυαρικό, γι’ αυτό και οι Έλληνες μαθητές στα σχολεία αυτά θα έχουν περισσότερες ώρες μάθημα από τα δημόσια γερμανικά σχολεία. Έτσι δίνεται η δυνατότητα, σύμφωνα με το εκπαιδευτικό μας σύστημα και τη νομοθεσία μας, να αποκτήσουν το απολυτήριο του Γενικού Σχολείου και με ειδικές εξετάσεις απολυτήριο για ανώτερες επαγγελματικές σπουδές. Όμως αυτό προϋποθέτει ότι τα μαθήματα θα βασίζονται στο πρόγραμμα διδασκαλίας της Βαυαρίας.»

Όπως είναι αυτή τη στιγμή η κατάσταση δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση, όπως επισήμανε και ο κ.Göldner: «για τη Γερμανία δεν διαθέτουν κανένα εφόδιο. Έχουν το ελληνικό απολυτήριο, στην Ελλάδα μετράει, αλλά εδώ όχι. Θα ήθελα σ’ αυτό το σημείο να διευκρινίσω πως ορισμένες φορές παρουσιάζονται τα πράγματα έτσι σαν να πιέζει προς αυτή την κατεύθυνση το υπουργείο παιδείας της Βαυαρίας. Για μας αυτές οι προτάσεις είναι απλώς διέξοδος από μια κατάσταση ανάγκης. Εάν τώρα το ελληνικό προξενείο και κατ’ επέκταση η ελληνική πολιτεία ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο είναι όντως δικό της θέμα. Από τη δική μας πλευρά είναι όλα ανοιχτά.»

Η λύση της εισαγωγής στα ελληνικά ΑΕΙ παραμένει λοιπόν. Το βαυαρικό υπουργείο παιδείας δεν παρεμβαίνει σ’ αυτή την παράμετρο. Παράλληλα δίνεται μια διέξοδος δρομολόγησης της αναγνώρισης τίτλων σπουδών, εφ’ όσον μέχρι τώρα τα απολυτήρια των αμιγών ελληνικών σχολείων της Βαυαρίας λόγω του νομικού καθεστώτος δεν ήταν ισότιμα με κανέναν τίτλο σπουδών του γερμανικού εκπαιδευτικού συστήματος. Η λέξη λοιπόν υποβάθμιση δεν είναι συμβατή γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα αμιγή ελληνικά σχολεία εδώ και 40 χρόνια είναι υποβαθμισμένα. Φαίνεται δηλαδή ότι με το νέο σύστημα επιδιώκεται ένα είδος ενσωμάτωσης στο γερμανικό εκπαιδευτικό σύστημα.

Γιατί εξανίστανται τότε γονείς και κηδεμόνες;

Ασφαλώς διότι πρώτον δεν δίνεται η δυνατότητα στους Έλληνες μαθητές να εισαχθούν στα γερμανικά ΑΕΙ, και δεύτερον θεωρούν ίσως ότι η λύση αυτή προορίζεται για 'φτωχούς συγγενείς'.

Η λύση είναι αλήθεια, χωλαίνει. Παραμένει όμως ένα αναπάντητο ερώτημα: Μήπως δεν μπορεί να μετεξελιχθεί εδώ και τώρα ένα στρεβλό σύστημα 40 χρόνων, και από το ‘τίποτα’ να προχωρήσει αμέσως στο ‘ιδανικό’;

Γιατί π.χ. να μην προβλέπεται έστω η προοπτική ενός άλλου είδους αναγνώρισης αργότερα, ανάλογα με την ποιοτική εξέλιξη του μοντέλου; Πού είναι το πολιτικό λόμπι που θα στηρίξει μια άλλη λύση; Ποιους Βαυαρούς ή Γερμανούς πολιτικούς ξέρει η ελληνική παροικία της Βαυαρίας για να κινητοποιηθούν;

Βιβή Παπαναγιώτου