Το χοροθέατρο «Πίνα Μπάους» κλείνει τα 40

Ξεπερνώντας τους αρχικούς της δισταγμούς, η Πίνα Μπάους δέχθηκε να αναλάβει τη διεύθυνση του τμήματος χορού για να εκτοξεύσει τελικά το μικρό περιφερειακό θέατρο του Βούπερταλ σε ένα επαναστατικό φορέα πολιτισμού, που εξάγει τη γερμανική τέχνη του χορού σε όλον τον πλανήτη. Την κληρονομιά της Πίνα Μπάους, που πέθανε το 2009, καλείται να συνεχίσει σήμερα ο 60χρονος Λουτς Φόρστερ. Ως διευθυντής της περίφημης ομάδας του χοροθεάτρου του Βούπερταλ επιμελήθηκε το επετειακό φετινό πρόγραμμα παραστάσεων, το οποίο κάνει μία αναδρομή στο κορυφαίο έργο της γερμανίδας καλλιτέχνιδας.

Το έργο που ανοίγει την αυλαία του επετειακού προγράμματος είναι το «Παλέρμο Παλέρμο» από το 1989, μία παραγωγή εμπνευσμένη από τη σικελική πόλη και τους ανθρώπους της. «Δεν με ενδιαφέρει το πώς κινούνται οι άνθρωποι, αλλά το τί τους κινεί» έλεγε συχνά η Πίνα Μπάους, λογική ευδιάκριτη και στο συγκριμένο έργο που αναβιώνει υπό τις οδηγίες του Λουτς Φόρστερ. Οι επισημάνσεις του νέου διευθυντή κατά τη γενική πρόβα του έργου «ξέφευγαν» λιγάκι από το πνεύμα της Μπάους. «Δεν είμαι χορογράφος, βρίσκομαι εδώ για να μελετήσω τα έργα, να τα προβάρω, να τα διατηρήσω στη ζωή και για να εξασφαλίσω τη συνέχεια της χορευτικής ομάδας».

Ενθουσιασμός στο εξωτερικό

Οι πιθανότητες να πετύχει ο Φόρστερ τους φιλόδοξους στόχους του είναι καλές. Έζησε άλλωστε ως χορευτής και μέλος της χορευτικής ομάδας την υλοποίηση του επαναστατικού καλλιτεχνικού έργου της Μπάους, η οποία δεν δίσταζε να φέρνει το κοινό αντιμέτωπο με καινοτόμα και προκλητικά έργα, που παρενέβαλε απρόσμενα στο πρόγραμμα των παραστάσεων. «Ήταν ένα σοκ για το κοινό» θυμάται σήμερα ο Φόρστερ και συμπληρώνει ότι «πήρε αρκετό καιρό μέχρι να αρχίσει να έρχεται και ένα άλλο κοινό, ένα κοινό που ουσιαστικά προερχόταν από το χώρο του θεάτρου».

Εξόχως ένθερμη ήταν αντιθέτως η ανταπόκριση του κοινού στο εξωτερικό. Η ομάδα του Βούπερταλ λάμβανε προσκλήσεις για όλα τα σημαντικά φεστιβάλ του κόσμου, τα οποία γίνονταν σημεία συνάντηση της avantgarde καλλιτεχνικής σκηνής. Η σημασία που είχε στα μάτια της Πίνα Μπάους ο κόσμος έξω πέρα από τα γερμανικά σύνορα εξηγείται κατά τον Λουτς Φόρστερ από τη δίψα της να γνωρίζει διαφορετικούς πολιτισμού. «Δεν είχε ανάγκη να δει μουσεία ή θέατρα. Ήθελα να επισκέπτεται τόπους, όπου έβλεπε κανείς ανθρώπους».

Πολλές από τις χορογραφίες της συνδέθηκαν με τόπους εκτός Γερμανίας: το Παλέρμο και τη Ρώμη, το Σάο Πάολο και το Σαντιάγο, τη Σαϊτάμα, την Κων/πολη, το Λος Άντζελες κ.α. Το στοιχείο αυτό συνέβαλε το μερίδιό του στην διεθνή επιτυχία του χοροθεάτρου του Βούπερταλ, το οποίο και φέτος, στην 40η του επέτειο θα «παρελάσει» σε σκηνές του εξωτερικού.

Ευχή και κατάρα

Η κληρονομιά που άφησε πίσω της η Πίνα Μπάους είναι αναμφίβολα βαριά. Μοιάζει να είναι ευχή και κατάρα μαζί. 40 χρόνια μετά το χοροθέατρο του Βούπερταλ θρέφεται από τη μορφή και το έργο της μεγάλης του ιδρύτριας. Στόχος του νέου διευθυντή είναι να μην περιοριστεί το θέατρο στην ωρίμανση παλιών έργων. Ωστόσο είναι γεγονός ότι τα χρήματα δεν περισσεύουν. Ενδεικτικό του γεγονότος αυτού είναι και το κλείσιμο της σχολής υποκριτικής της πόλης του Βούπερταλ.

Η εύρεση ενός νέου καλλιτεχνικού προσανατολισμού δεν θα είναι εύκολο έργο. Ο Λουτς Φόρστερ περιορίζεται προς το παρόν στην αδρή σκιαγράφηση των στόχων: «Να βρεθεί μία ισορροπία, ώστε να διατηρήσουμε την κληρονομιά της Πίνα Μπάους, ενώ θα βαδίζουμε σε ένα νέο δρόμο σκεπτόμενοι λιγάκι το ξεκίνημα της Πίνα, να κάνουμε και πάλι καινούρια πράγματα με θάρρος».

Aya Bach / Άρης Καλτιριμτζής

Υπεύθ. σύνταξης:Ειρήνη Αναστασοπούλου