Το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία

Η ευτυχία των παιδιών εξαρτάται μεταξύ των άλλων και από τα υλικά αγαθά, αλλά πάντως λιγότερο από όσο νομίζει κανείς. Πρόκειται για ένα από τα βασικά συμπεράσματα της έκθεσης που συνέταξε η οργάνωση World Vision και αφορά τα παιδιά. Πολύ σημαντικότερο για τα παιδιά από το χρήμα είναι να τα αντιμετωπίζει κανείς με σεβασμό, επισημαίνει η παιδαγωγός Ζαμπίνε Άντρεσεν, τονίζοντας πάντως πως θα πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία: «Από τη μια πλευρά θα πρέπει κανείς να είναι προστατευτικός, να φροντίζει, να αγαπάει και να σέβεται τα παιδιά και από την άλλη πλευρά θα πρέπει να θέτει κανόνες και να υπάρχει μια τάξη στην καθημερινότητα. Παράλληλα θα πρέπει κανείς να εμπιστεύεται τα παιδιά και να τους αφήνει περιθώρια αυτονομίας και δράσης. Αυτός ο συνδυασμός είναι πολύ σημαντικός κυρίως για τα εξάχρονα και τα εφτάχρονα, αλλά και για τα πιο μεγάλα παιδιά, από οχτώ μέχρι έντεκα χρόνων».

Τα πιο δυστυχισμένα παιδιά είναι αυτά των οποίων οι γονείς είναι άνεργοι. Αυτό είναι το πιο σοβαρό πρόβλημα λέει ο κοινωνικός επιστήμονας Κλάους Χούρλμαν. Τα παιδιά που ζουν σε σχετική φτώχεια υποφέρουν σε ένα σημείο, αλλά αυτό δεν είναι τα υλικά αγαθά. Αλλού βρίσκεται το πρόβλημα για τα παιδιά γενικότερα: «Όταν τα χρήματα επενδύονται σε παιχνίδια και gameboys, σε τηλεοράσεις και σε ηλεκτρονικό εξοπλισμό, τότε τα παιδιά έχουν τα πάντα για τον ελεύθερο χρόνο τους», λέει ο κ Κλάους Χούρλμαν.

Η ουσία της ζωής μέσα από το βλέμμα ενός 11χρονου

Στα παιδιά αυτά όμως λείπει συνήθως η αποδοχή, η επαφή. Για να μειωθούν οι συνέπειες από αυτό θα πρέπει τουλάχιστον να ληφθούν ορισμένα κοινωνικοπολιτικά μέτρα. Αυτό υποστηρίζει η βουλευτής των Πρασίνων Κάτια Ντέρνερ, η οποία είναι μέλος της επιτροπής της βουλής, η οποία ασχολείται με τα παιδιά. Η πίεση που ασκείται στα παιδιά στο σχολείο, ακόμα και στις τάξεις του δημοτικού, είναι τεράστια:

«Η ύλη στα σχολεία δεν έχει κατανεμηθεί σωστά, απλώς προστέθηκε περισσότερη χωρίς κανείς να σκεφθεί σωστά πως θα οργανωθεί ο χρόνος. Για παράδειγμα ότι όταν τα παιδιά τελειώνουν το σχολείο να μην έχουν και άλλα μαθήματα στο σπίτι. Έτσι θα έπρεπε να είναι το σχολείο».

Το τι ακριβώς είναι σημαντικό για τα παιδιά, το ζωγράφισε ο 11χρονος Μίχαελ και τα λέει όλα, όπως επισημαίνει ο Κλάους Χούρελμαν: «Μια μπανάνα για να επιβιώσεις. Ένα ποτήρι νερό για να πιούμε. Να πιούμε πολύ. Ένα σπίτι. Ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας. Ένα παιχνίδι και ένας φίλος».

Marcel Fürstenau / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης