Το όχι στο ευρωσύνταγμα τροχοπέδη για την ενταξιακή πορεία των βαλκανικών χωρών

Η εφημερίδα Die Welt αναφέρεται στην κρίση της ΕΕ μετά το όχι στην Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη και κατά πόσο αυτή επηρεάζει τις βαλκανικές χώρες που αποσκοπούν στην ένταξή τους στην ΕΕ: Το όχι των Γάλλων και των Ολλανδών είχε αρνητική επίδραση και στην ενταξιακή εφορία. Ανοιχτό παραμένει αν η Ρουμανία και η Βουλγαρία ενταχθούν τελικά το 2007 στην ΕΕ όπως έχει προγραμματιστεί. Με την σημερινή κρίση στις χώρες-πυρήνες της ΕΕ όχι μόνο σε ότι αφορά το λεγόμενο ευρωσύνταγμα, αλλά και αναφορικά με το θέμα του προϋπολογισμού, είναι μάλλον απίθανο να ενταχθούν στην ΕΕ μέχρι το 2014 όλες οι χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, η Αλβανία και λίγο αργότερα και η Τουρκία. Οι χώρες αυτές θα πρέπει πρώτα να αποδείξουν ότι ανήκουν στην Ευρώπη και ότι μπορούν να γίνουν μέλη της ΕΕ. Σήμερα η νέα πολιτική τάξη πραγμάτων στις χώρες αυτές δεν έχει πάρει την οριστική της μορφή και οι ισορροπίες είναι εξαιρετικά ευαίσθητες παρά την παρουσία ειρηνευτικών στρατιωτικών δυνάμεων στο έδαφός τους: ο λόγος για τη Βοσνία, την ΠΓΔΜ και φυσικά το Κοσσυφοπέδιο, του οποίου το καθεστώς παραμένει ακόμα ασαφές.

Οι γερμανικές εφημερίδες σχολιάζουν την αθωωτική απόφαση του Γερμανικού Ανώτατου Δικαστηρίου στην υπόθεση του μαροκινού Αμπντελγκανί Μζούντι, ο οποίος κατηγορούνταν για συμμετοχή στον τρομοκρατικό πυρήνα του Αμβούργου και στην προετοιμασία των χτυπημάτων της 11ης Σεπτεμβρίου. Η απόφαση είναι η πρώτη σε δικαστική υπόθεση που εξετάζει τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου. Δικαιολογημένο επομένως το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και του τύπου πόσο μάλλον μετά από μια αθωωτική απόφαση: Η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung παρατηρεί ότι η απόφαση του γερμανικού ανώτατου δικαστηρίου στηρίχθηκε στο γνωστό «σε περίπτωση αμφιβολιών, υπέρ του κατηγορουμένου», επειδή οι Αμερικανοί που κόπτονται για τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας δεν απέστειλαν ενοχοποιητικό υλικό, το οποίο υποτίθεται ότι είχαν στα χέρια τους. Από την άλλη πλευρά ο τρόπος με τον οποίο τα γερμανικά δικαστήρια θέλουν να αποδείξουν σε όλο τον κόσμο ότι είναι ανεξάρτητα και δεν υποκύπτουν σε έξωθεν πιέσεις προκαλεί τουλάχιστον υποψίες. Μπορεί να είναι σωστό ότι δεν υπήρχαν αποδείξεις για το ότι ο Μζούντι και ο συμπατριώτης του Μοτασάντεκ ήξεραν κάτι για τα χτυπήματα της 11η Σεπτεμβρίου. Όχι όμως και ότι οι τότε φοιτητές στο Αμβούργο δεν ήταν μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης όπως προσπαθεί να πείσει το δικαστήριο. Για να καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα το δικαστήριο ήταν σίγουρα αποστασιοποιημένο από τα πράγματα και αναμφίβολα υπερβολικά ανεξάρτητο.

Στις στήλες των σχολίων διαβάζουμε σήμερα και για την στατιστική των αξιόποινων πράξεων του 2004 η οποία παρουσιάστηκε χθες από τη γερμανική αστυνομία στο Βερολίνο: Στην Süddeutsche Zeitung διαβάζουμε, ότι πότε στην ιστορία της στατιστικής αξιοποίνων πράξεων στη Γερμανία δεν εξιχνιάστηκαν τόσα εγκλήματα όπως φέτος. Το ποσοστό ξεπερνά μάλιστα 50%. Από την άλλη πλευρά βέβαια το 2004 καταγράφηκαν συνολικά 6,6 εκατομμύρια αξιόποινες πράξεις, 61.000 περισσότερες από ότι πρόπερσι. Το κλίμα που δημιουργούν ωστόσο τα μέσα ενημέρωσης στην κοινή γνώμη σχετικά με τις εγκληματικές ενέργειες στη Γερμανία δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα. Πέρσι έγιναν λιγότεροι φόνοι και λιγότερες κλοπές. Αυξήθηκαν όμως οι αξιόποινες πράξεις στο διαδίκτυο με την παιδική πορνογραφία ή τις απάτες. Σύμφωνα με τη στατιστική της αστυνομίας το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οι άνδρες: γερμανοί, παλιννοστούντες, ξένοι, οι οποίοι όλο και συχνότερα έρχονται σε σύγκρουση με το γράμμα του νόμου, επειδή δεν είναι σε θέση να βρουν λύση με τα λόγια και καταφεύγουν στη βία. Άνδρες και βία, λοιπόν είναι το πρόβλημα που θα απασχολήσει στο άμεσο μέλλον τις γερμανικές αρχές.