1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Το 55ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου

10 Φεβρουαρίου 2005

Λίγο απ' όλα στη φετινή Μπερλινάλε: σταρ και πολιτική, Ρουάντα και Τραπεζούντα, σεξ και ντοκιμαντέρ

https://p.dw.com/p/AvoO
Απόψε η ταινία του Ροζέ Βαρνιέ "Man to Man"
Απόψε η ταινία του Ροζέ Βαρνιέ "Man to Man"Εικόνα: Internationale Filmfestspiele Berlin

Ανοίγει απόψε η αυλαία για το 55ο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Βερολίνου. Για ένα δεκαήμερο, μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου, η καρδιά του κινηματογράφου θα χτυπάει στο Βερολίνο, με σταρ όπως οι Γκλεν Κλόουζ, Ζεράρ Ντεπαρτιέ, Κιάνου Ρίβς, Κέβιν Σπέισι και Κατρίν Ντενέβ, και με 21 ταινίες να διαγωνίζονται για τη χρυσή και την αργυρή άρκτο. Η Ελλάδα εκπροσωπείται εκτός διαγωνιστικού προγράμματος με την ταινία «Όμηρος» του Κώστα Γιάνναρη στο τμήμα ‘Πανόραμα’. Η προσφορά στο φιλοθεάμον κοινό φτάνει τα 343 έργα, από τα φαβορί για την άρκτο μέχρι τις ταινίες μικρού μήκους για τους μικρούς φίλους του κινηματογράφου. Η έναρξη θα γίνει με το ιστορικό έπος «Μan to Man» του Ροζέ Βαρνιέ, μια ταινία στην οποία μία ομάδα ανθρωπολόγων φτάνει το 1870 στην Αφρική και ανακαλύπτει τη φυλή των Πυγμαίων.

«Αυτή τη χρονιά ο φακός εστιάζει στην Αφρική. Και δεν αποτελεί νεωτερισμό το ότι η Μπερλινάλε είναι ένα πολιτικό κινηματογραφικό φεστιβάλ, ότι και αυτή τη χρονιά έχει στο πρόγραμμά της πολιτικά θέματα. Δέκα χρόνια μετά τη γενοκτονία στη Ρουάντα, παρουσιάζονται στο διαγωνιστικό τμήμα δύο ταινίες για το θέμα αυτό » σημειώνει ο διευθυντής της Μπερλινάλε Ντίτερ Κόσλικ. Πρόκειται για το φιλμ «Ξενοδοχείο Ρουάντα» του βρετανού Τέρι Τζορτζ, βασισμένο στην πραγματική ιστορία ενός διευθυντή ξενοδοχείου που έσωσε χιλιάδες πρόσφυγες Τούτσι. Το δεύτερο είναι η αμερικανική παραγωγή «Μερικές φορές τον Απρίλη» για τη συνάντηση δύο αδερφών, που εννιά χρόνια πριν είχαν βρεθεί στον εμφύλιο σε αντίπαλα στρατόπεδα.

Οι πολιτικές ταινίες δεν περιορίζονται στην Αφρική. Το «Paradise now» του Χάνι Αμπού Ασάντ περιγράφει τις τελευταίες 48 ώρες δύο παλαιστίνιων κομάντος αυτοκτονίας. «Ο ήλιος» του ρώσου σκηνοθέτη Αλεξάντρ Σοκούροφ είναι το επιστέγασμα μιάς τριλογίας για την ψυχολογία της εξουσίας, ενώ η γερμανική συμμετοχή με την ταινία «Sophi Scholl-οι τελευταίες ημέρες» πραγματεύεται το θάρρος της νεαρής αγωνίστριας της αντίστασης στο Μόναχο, που εκτελέστηκε από τους ναζί το 1943.

Βεβαίως υπάρχουν και ταινίες που απλά ψυχαγωγούν, κωμωδίες, ή ταινίες για σέξ ή ποδόσφαιρο, λέει ο Ντίτερ Κόσλικ, αλλά η ανάγκη ενασχόλησης με σοβαρά θέματα φαίνεται και στη σειρά «Πανόραμα», όπου εκτός από τον «Ομηρο» του Κώστα Γιάνναρη ως μοναδική ελληνική εκπροσώπηση, παρουσιάζεται και η γαλλο-γερμανο-ελληνο-τουρκική συμπαραγωγή «Περιμένοντας τα σύννεφα» του Γεσίμ Ουστάογλου με θέμα τη μοίρα ενός ποντιακού χωριού έξω από την Τραπεζούντα στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο.