Υεμένη: μία χώρα στο χείλος του γκρεμού

Η φιλοδυτική κυβέρνηση της Υεμένης υποστηρίζει ότι έχει κηρύξει πόλεμο στην Αλ Κάϊντα. Τις τελευταίες εβδομάδες πληθαίνουν οι κομπασμοί για μεγάλες επιτυχίες στη μάχη κατά της τρομοκρατίας. Μόνο που τα επίσημα ανακοινωθέντα δεν φαίνονται πάντα αξιόπιστα, γιατί πολλές φορές οι ηγέτες της Αλ Κάϊντα που υποτίθεται ότι έπεσαν στη μάχη, μετά από λίγες μέρες εμφανίζονται και πάλι σε οικογενειακά τραπέζια.

Πάντως η κυβέρνηση δεν δέχεται έξωθεν ανάμιξη ή στρατιωτική βοήθεια, τονίζει ο υπουργός Εξωτερικών της Υεμένης, Αμπού Μπακρ Αλ Κιρμπί :

«Προτεραιότητά μας είναι η αναπτυξιακή βοήθεια. Επίσης χρειαζόμαστε βοήθεια για να εκπαιδεύσουμε και να εξοπλίσουμε τι δική μας αντιτρομοκρατική υπηρεσία…»

Ανέχεια, πολιτική αστάθεια και διαφθοράς

Είναι φανερό ότι το καθεστώς της Σαναά δεν μπορεί να λύσει τα τεράστια εσωτερικά προβλήματα της χώρας: εξέγερση των Σιϊτών ανταρτών στον Βορρά, αποσχιστική δράση της Αλ Κάϊντα στον Νότο, φτώχεια, 35% ανεργία, λειψυδρία, απόλυτη διαφθορά. Ο πρόεδρος Αλί Αμπντάλλα Σαλέχ κυβερνά εδώ και 32 χρόνια και προσπαθεί, μαζί με τους συνεργάτες του, να αξιοποιήσει την υποστήριξη των ξένων για να πατάξει την αντιπολίτευση και να γεμίσει τα κρατικά ταμεία, υποστηρίζει ο Ντοχ Αμρ Χαμζαβι, συνεργάτης του κέντρου διεθνών σπουδών Καρνέγκι στη Βηρυτό :

«Κατά βάση ξέρουν όλοι τους ότι το κράτος είναι στα πρόθυρα της διάλυσης, την οποία δεν μπορούν να αποτρέψουν μόνοι τους. Ίσως όμως αυτή η σκέψη ενισχύσει τελικά τις μετριοπαθείς δυνάμεις του καθεστώτος… »

Ήδη το 2006 η Υεμένη είχε λάβει πέντε δισεκατομμύρια ευρώ σε άλλη διεθνή διάσκεψη, με την υπόσχεση να δρομολογήσει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Από εκείνα τα χρήματα εκταμιεύθηκε τελικά μόνο ένα μικρό μέρος, γιατί η Υεμένη δεν υλοποίησε τα υπεσχημένα.

Η σημερινή διάσκεψη του Λονδίνου θα προσπαθήσει να επιταχύνει την παροχή οικονομικής βοήθειας. Αλλά καμία διεθνής διάσκεψη δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα που προκαλούν η μαζική διαφθορά και η απόλυτη συγκέντρωση εξουσίας.

Μπορούν να βοηθήσουν οι αραβικές χώρες;

Οι ειδικοί προτείνουν ένα φιλελεύθερο άνοιγμα του καθεστώτος και τη σταδιακή ενσωμάτωση της τοπικής οικονομίας στον ευρύτερο οικονομικό χώρο της αραβικής χερσονήσου. Διαφορετικά, η Αλ Κάϊντα θα συνεχίζει να εκμεταλλεύεται την απόλυτη φτώχεια για να στρατολογεί τα στελέχη της, όπως παραδέχεται και ο σύμβουλος του προέδρου Σαλέχ, Αμπντούλ Καρίμ Αλ Ιράνι :

«Η φτώχεια είναι το δίδυμο αδερφάκι της Αλ Κάϊντα στην Υεμένη. Άλλωστε σε πολλές χώρες τα στελέχη της οργάνωσης προέρχονται από τη μεσαία τάξη. Και στην Υεμένη, μία δουλειά στην Αλ Κάϊντα προσφέρει ένα πολύ ικανοποιητικό εισόδημα».

Η πρόταση της Δύσης: οι αραβικές χώρες θα μπορούσαν να ανοίξουν και πάλι τα σύνορά τους για εργάτες από την Υεμένη, όπως έκαναν μέχρι το 1991. Εκείνη τη χρονιά τα σύνορα έκλεισαν, γιατί ο πρόεδρος Σαλέχ είχε εκφράσει την συμπαράστασή του στον Σαντάμ Χουσσείν…

Kaspar Birgit/Γιάννης Παπαδημητρίου

Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου