Υπάρχει ελευθερία έκφρασης στην Ελλάδα;

Αφορμή για το δημοσίευμα δίνει στον ανταποκριτή της εφημερίδας στο Βελιγράδι Μίχαελ Μάρτενς η περίπτωση του Τάκη Μίχα, του δημοσιογράφου που «από το μοναχικό του φυλάκιο», από τις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα, σχολιάζει κριτικά τις εθνικές βεβαιότητες. Τότε αποπέμφθηκε από τη Νέα Δημοκρατία, επειδή είχε χαρακτηρίσει τον Μέγα Αλέξανδρο σφαγέα.

Και τώρα;

Τώρα κάναμε εμείς ένα λάθος που τον έθεσε πάλι στο στόχαστρο των πάγιων επικριτών του. Ο παπανδρεϊκός νόμος, δήλωνε στην ίδια γερμανική εφημερίδα την προπερασμένη Κυριακή, που επιτρέπει στους Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες να ανακτήσουν την ελληνική ιθαγένεια και άρα να διεκδικήσουν πίσω τις περιουσίες τους, εξαιρεί τους Σλαβομακεδόνες της Βόρειας Ελλάδας και αυτή η εξαίρεση είναι ντροπή για ένα κράτος-μέλος της ΕΕ. Και λίγο πριν στο ίδιο άρθρο ένας ανώνυμος έμπορος εδώ στη Γερμανία δήλωνε ότι η Αθήνα διά τον φόβον αυτών των διεκδικήσεων αρνείται πεισματικά την ύπαρξη σλαβομακεδονικής μειονότητας. Και εμείς στη βιασύνη μας αποδώσαμε τη δήλωση του ανώνυμου εμπόρου στον Τάκη Μίχα, και ναι μεν επανορθώσαμε στην ιστοσελίδα μας, αλλά το κακό είχε γίνει και οι τα φαιά φορούντες και περί εθνικών θεμάτων λαλούντες τον είχαν παραλάβει τον Τάκη Μίχα πάλι. Που θα τον είχαν παραλάβει και τη δική του δήλωση να είχαμε ορθά αποδώσει γιατί κακά λόγια και τα μεν κακά και τα δε.

Το γαλανόλευκο πορτραίτο

Αυτό είναι το θέμα στο σημερινό φύλλο της FAZ. Γράφει η γερμανική εφημερίδα: «Η Ελλάδα που συναντά ο αναγνώστης στα δοκίμια, τα άρθρα και τα βιβλία του Μίχα είναι πολύ διαφορετική από την αθώα, γαλάζια, φανταστική χώρα του Αλέξη Ζορμπά, αυτή που μας πουλάει η τουριστική διαφήμιση και που την αγοράζουμε κάθε τόσο με χαρά. Η Ελλάδα του Μίχα είναι μια κοινωνία διαποτισμένη από τον εθνικισμό, στην οποία είναι πολύ εύκολο ξαφνικά να δυσκολέψουν τα πράγματα για όσους γρατζουνίζουν το λούστρο του γαλανόλευκου πορτραίτου.»

Το ωφέλιμο και το αληθές

Η γερμανική εφημερίδα αναφέρεται και στην περίπτωση του Γρηγόρη Βαλιανάτου που πρόσφατα σε τηλεοπτική συζήτηση υποστήριξε ότι η βόρεια γείτων χώρα μας έχει το δικαίωμα να αποκαλείται με το συνταγματικό της όνομα και ότι υπάρχει σλαβομακεδονική μειονότητα στη Ελλάδα. Και πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρεις αποπέμφθηκε από το επιτελείο του ΠΑΣΟΚ. Συνολικά η εικόνα της σημερινής Ελλάδας που αναδύεται από το δημοσίευμα της FAZ είναι ένας τόπος ειδυλλιακός, αλλά καθυστερημένος, που πίσω από το χαμόγελο του Αιγαίου κρύβει κάτι άσχημες δοντάρες κοφτερές για όποιους σκέφτονται πέρα από τη νενομισμένη και την πεπατημένη. Και γιατί το παρουσιάζουμε εμείς αναλυτικά σήμερα; Όχι επειδή περιπέσαμε σε μικροπαράπτωμα στην απόδοση δηλώσεων, αλλά επειδή το άρθρο της FAZ μας θύμισε εκείνο το παλιό και ξεχασμένο, ότι «εθνικώς ωφέλιμον είναι το εθνικώς αληθές».