1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Φτωχοί μαγειρεύουν…για φτωχούς

23 Σεπτεμβρίου 2010

Στη Λισαβόνα και το Πόρτο, αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς οι φτωχοί, οι άποροι και οι άστεγοι. Αυξάνεται όμως και η αλληλοβοήθεια: παράδειγμα ένας σύλλογος στο Πόρτο από φτωχούς με αποδέκτες...άπορους.

https://p.dw.com/p/PJWg
Το λιμάνι του ΠόρτοΕικόνα: DW/Kyle James

Στο Πόρτο, το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι της Πορτογαλίας μετά τη Λισαβόνα, η κρίση δεν πλήττει μόνον τους νέους, αλλά γενικά τις λαϊκές συνοικίες.

Σε ένα από τα πιο μεγάλα δημοτικά Κέντρα Κοινωνικής Υποστήριξης, στη συνοικία Καμπάνια, μεσήλικες ίδρυσαν έναν σύλλογο αλληλοβοήθειας και προσφέρουν καθημερινά φαγητό σε 100 φτωχούς, άπορους και άνεργους συμπολίτες τους.

Οι φτωχοί εργάζονται εθελοντικά για τους φτωχότερους

Symbolbild Lange Tafel Tisch Esstisch
Εικόνα: picture-alliance/HB-Verlag

Ο σύλλογος ονομάζεται «Σταυροφορία αγαθοεργίας» και αποτελείται μόνον από εθελοντές. Αρκετοί όμως από αυτούς έχουν χαμηλό ή και καθόλου εισόδημα. Ένα από τα ιδρυτικά και δραστήρια μέλη του συλλόγου, ο Αντόνιο Κάμπος, άνεργος, ερμηνεύει αυτή την ιδιομορφία: «Ορισμένοι από τους εθελοντές μας έχουν οι ίδιοι ανάγκη από μια μερίδα φαγητό καθημερινά, όπως και εγώ, γιατί δεν τα βγάζουν πέρα. Μαγειρεύουμε όλοι μαζί και μετά μοιράζουμε το συσσίτιο στους παρόντες και παίρνουμε κι εμείς για το σπίτι μας μια μερίδα. Αφού δεν μπορούμε να πληρώσουμε το φαγητό, γιατί να μην δουλέψουμε γι’ αυτό εθελοντικά, χωρίς αμοιβή μια-δύο ώρες την ημέρα;»

Το ίδιο υποστηρίζει και η Μαρία Εμίλια, συνταξιούχος, 74 ετών, που με τα 400 ευρώ σύνταξη τα φέρνει δύσκολα βόλτα: «Αυτοί που είχαν την ιδέα με ρώτησαν πριν από ενάμισι χρόνο, εάν έχω ενδιαφέρον να δουλέψω εθελοντικά στην κουζίνα. Απάντησα αμέσως θετικά. Δεν χρειάζομαι πάντα το συσσίτιο, αλλά δεν έχω τίποτε να κάνω, γι’ αυτό είμαι εδώ.»

Η Λίντα, μια 30χρονη μητέρα με τρία παιδιά, χωρισμένη και άνεργη, προσπαθεί να ζήσει με τα 80 ευρώ ημερησίως που της χορηγεί η κοινωνική πρόνοια και λέει πως το φαγητό του συλλόγου είναι πολλές φορές το μόνο ζεστό φαγητό που μπορεί να προσφέρει στα παιδιά της: «Είμαστε τέσσερα στόματα και δεν έχω πάντα τη δυνατότητα να μαγειρέψω 4 μερίδες φαγητό. Έτσι έχουμε εξασφαλίσει, όποτε το χρειαζόμαστε, ένα πιάτο φαΐ.»

Bilder der Woche Arrmut
Εικόνα: AP

«Βοήθεια για αυτοβοήθεια» ήταν η ιδέα του Αντόνιο Κάμπος και των άλλων εθελοντών που αποφάσισαν να κινητοποιηθούν για να εξασφαλίσουν στους άπορους και τους φτωχούς την πιο βασική ανάγκη: ένα πιάτο φαγητό. Η μόνη οικονομική βοήθεια που λαμβάνει ο σύλλογος είναι η συμβολική χρηματοδότηση ενός μέρους των υλικών που χρειάζονται για το φαγητό από το δημοτικό Κέντρο Κοινωνικής Υποστήριξης της συνοικίας Καμπάνια.

Τα υπόλοιπα υλικά είτε είναι σε είδος, όπως π.χ. των σουπερμάρκετ, είτε χρηματοδότηση από την εκκλησία και άλλους εύπορους εθελοντές.

Στο σύλλογο δραστηριοποιούνται 15 εθελοντές. Στην αρχή στόχος τους ήταν να βοηθήσουν τους φτωχούς και τους άπορους της γειτονιάς τους. Ενάμισι χρόνο μετά οι άποροι δεν είναι πια μόνον από τη γειτονιά, αλλά από ολόκληρη τη συνοικία: 100 μερίδες φαγητού προσφέρονται καθημερινά και οι εθελοντές ομολογούν ότι τώρα πια χρειάζονται και άλλους εθελοντές.

Στο μεταξύ το μοντέλο της αλληλοβοήθειας βρήκε και σε άλλες πόλεις της Πορτογαλίας μιμητές. Ακόμη και κοινωνικοί φορείς προσπαθούν να το προωθήσουν.

Jochen Faget / Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης