Χάλκινα πόμολα κατά των μικροβίων

Η κλινική «Ασκληπιός» στο Αμβούργο ξεκίνησε ένα πειραματικό πρόγραμμα, αντικαθιστώντας όλα τα παλιά πόμολα με καινούρια φτιαγμένα από χαλκό. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. «Διαπιστώσαμε ότι στα χάλκινα πόμολα υπήρχαν λιγότερα μικρόβια σε σχέση με τα υπόλοιπα», λέει η Σουζάνε Χούγκετ, επικεφαλής του ιατρικού εργαστηρίου MEDILYS που υπάγεται στην κλινική. Σε σύγκριση με τα πόμολα από ανοξείδωτο ατσάλι και πλαστικό το ποσοστό των μικροβίων που εντοπίστηκε στα χάλκινα πόμολα ήταν τουλάχιστον κατά 50% μικρότερο. Η σημασία του γεγονότος γίνεται κατανοητή, αν αναλογιστεί κανείς ότι περίπου 15.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο στη Γερμανία εξαιτίας νοσοκομειακών μολύνσεων.

Ο κίνδυνος της εξάπλωσης βακτηριδίων, μυκήτων και ιών στην επιφάνεια του χαλκού είναι αποδεδειγμένα περιορισμένος χάρη στις αντιμικροβιακές ιδιότητες του συγκεκριμένου υλικού. Τα νοσοκομεία του Αμβούργου πρωτοστατούν στην αντικατάσταση των παλιών πόμολων με πόμολα χαλκού. Ωστόσο και αυτά δεν είναι υπεράνω κριτικής, όπως λέει η Σουζάνε Χούγκετ: «Τα πόμολα έχουν ξεβάψει, καθώς καθαρίζονταν καθημερινά με απολυμαντικό διάλυμα». Ως εκ τούτου δίνεται η εντύπωση ότι είναι βρώμικα, καθώς σε ένα νοσοκομείο δεν μετράει μόνο η υγιεινή αλλά και η οπτική εντύπωση.

Γνωστός από την αρχαιότητα

Οι ιδιότητες του χαλκού ήταν γνωστές στους Αιγυπτίους 2000 και πλέον χρόνια π.Χ. Με ρινίσματα χαλκού απολύμαιναν το πόσιμο νερό, ενώ θεωρούσαν ότι ο χαλκός βοηθά στην αντιμετώπιση διαφόρων ασθενειών. Οι αρχαίοι Έλληνες αντιμετώπιζαν μολύνσεις με τη βοήθεια του χαλκού, ενώ οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν το μέταλλο για την επούλωση πληγών.

Αρνητικό στοιχείο των χάλκινων πόμολων είναι ότι είναι περίπου 50% ακριβότερα σε σχέση με τα πόμολα από ανοξείδωτο ατσάλι υψηλής ποιότητας. Σε κάθε περίπτωση και παρά τις ευεργετικές ιδιότητες του χαλκού, αυτός δεν μπορεί να υποκαταστήσει τα παραδοσιακά μέτρα υγιεινής εντός των νοσοκομείων. Όπως τονίζει η Σουζάνε Χούγκετ, «τα χάλκινα πόμολα είναι ένα ακόμη βήμα για να συνειδητοποιήσουμε τη σημασία της υγιεινής».

Gero Rueter / Άρης Καλτιριμτζής