Όλοι εναντίον όλων;
3 Φεβρουαρίου 2011
Η πρόσφατη φιλονικία μεταξύ της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ και του προέδρου της Κομισιόν Ζοζέ Μπαρόζο για το ύψος των χρημάτων που θα διαθέτει το Ταμείο Σταθερότητας, ήταν κάτι παραπάνω από ζωηρή. Η Γερμανίδα καγκελάριος έχει την άποψη πως κάθε διεύρυνση του ταμείου των 750 δις ευρώ θα επιβαρύνει κυρίως τους Γερμανούς φορολογούμενους:
«Μια χώρα έχει ήδη υπαχθεί στο μηχανισμό και αυτή είναι η Ιρλανδία. Απέχουμε πολύ από την εξάντληση των κεφαλαίων που έχουν διατεθεί για αυτό το σκοπό. Παράλληλα όμως θέλουμε να τονίσουμε όπως κάναμε και με την κρίση στην Ελλάδα ότι στηρίζουμε το ευρώ. Θα κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο».
Η Κομισιόν από την άλλη πλευρά πιστεύει πως το πακέτο δεν είναι αρκετά μεγάλο και μπορεί να διευρυνθεί με σκοπό να ηρεμήσουν οι αγορές και να σταματήσουν τα κερδοσκοπικά παιχνίδια εις βάρος της Πορτογαλίας ή της Ισπανίας:
«Κατά την άποψη της Κομισιόν, τα κεφάλαια που διατίθενται για δανεισμό από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα πρέπει να αυξηθούν, όπως επίσης και το πεδίο των δραστηριοτήτων του» δηλώνει ο αρμόδιος για τη νομισματική Ένωση επίτροπος Όλι Ρεν.
Το πρόβλημα είναι η αποπληρωμή των δανείων
Το πραγματικό κεφάλαιο που μπορεί να διαθέσει το Ταμείο είναι 250 δις ευρώ. Το ποσό προέρχεται από τα 17 κράτη της ευρωζώνης και τη Σουηδία. Στο ποσό αυτό προστίθενται και 60 δις από τον κοινό προϋπολογισμό της ΕΕ. Το ΔΝΤ θα συμμετέχει με το μισό κεφάλαιο της ευρωπαϊκής συμμετοχής. Summa summarum δηλαδή 465 δις ευρώ. Η Γερμανία όμως, ως μεγαλύτερο μέλος της ευρωζώνης θα έπρεπε να συνεισφέρει τα περισσότερα κεφάλαια και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε προβάλει σθεναρή αντίσταση:
«Το ξεκαθαρίσαμε και εμμένουμε στη θέση μας ότι δεν είμαστε πρόθυμοι για βελτίωση και διεύρυνση του ταμείου στήριξης εάν δεν συμβάλουν και τα 17 μέλη της Ευρωζώνης. Το είπα με το δικό μου ίσως λίγο αγενή τρόπο: η αλληλεγγύη δεν είναι μονόδρομος».
Η Γερμανία, η Αυστρία, η Ολλανδία και η Φιλανδία αρνούνται την ιδέα να αγοράσει απευθείας ομόλογα ο μηχανισμός στήριξης από τις υπερχρεωμένες χώρες, όπως για παράδειγμα είναι η Ελλάδα. Ο καθηγητής Οικονομίας Κλέμενς Φυστ, από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ασκεί έντονη κριτική σε όλη αυτή τη συζήτηση που γίνεται για το εάν θα πρέπει το ταμείο στήριξης να διαθέτει μεγαλύτερη ρευστότητα ή όχι. Κατά τη γνώμη του το πρόβλημα δεν βρίσκεται εκεί:
«Κάνουμε λες και το πρόβλημα είναι μια κρίση ρευστότητας. Αν δηλαδή μπορούμε να δανείσουμε μερικά κράτη στην Ευρώπη προσωρινά ώστε να μπορέσουν να εξυγιάνουν τα οικονομικά τους. Το πρόβλημα όμως δεν είναι αν διαθέτουμε αρκετές πιστώσεις για την Ελλάδα ή την Ισπανία. Το πρόβλημα είναι ότι ίσως οι χώρες αυτές να μην μπορέσουν πλέον να αποπληρώσουν τα χρέη τους».
Κατά τη γνώμη του καθηγητή Φυστ, αυτό που χρειάζεται είναι μια αναδιάταξη των χρεών της Ελλάδας και της Ιρλανδίας. Το καυτό αυτό θέμα όμως μάλλον δεν θα απασχολήσει την αυριανή σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες. Η καγκελάριος Μέρκελ θέλει να καθυστερήσει τις αποφάσεις για τις επόμενες συνόδους κορυφής τον ερχόμενο Μάρτιο και Ιούνιο.
Bernd Riegert / Μαρία Ρηγούτσου
Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης