Όνειρα επιχειρηματιών για ανεξαρτητοποίηση της Καταλονίας

Στην όχθη του ποταμού Τερ βρίσκεται η βιοτεχνία χαρτιού του Ζόαν Ροβίρα. Ο σπάγκος που κατασκευάζει χρησιμοποιείται για τις χαρτοσακούλες στη Γερμανία, την Πορτογαλία και τη Σαγκάη. Το 60% του τζίρου του προέρχεται από εξαγωγές, σε ένα μεγάλο ποσοστό προς την ΕΕ και την Ασία.

Καλύτερα ένα συναινετικό διαζύγιο

Ο Ροβίρα είναι ακραιφνής υποστηρικτής της ανεξαρτητοποίησης της Καταλονίας. Μαζί με ένα μεγάλο τμήμα εμπορικών επιμελητηρίων και ενώσεων επιχειρηματιών στην Καταλονία τάχθηκε στο πλευρό της τοπικής κυβέρνησης και στηρίζει τους αγώνες της. Ανησυχία για την εξαγωγική επιχείρησή του δεν έχει, ούτε τον φοβίζει ενδεχόμενος αποκλεισμός από την ΕΕ. «Μια ανεξάρτητη Καταλονία θα μπορούσε να συνάψει αμέσως συμφωνία ευρωπαϊκών σχέσεων ελεύθερου εμπορίου, γνωστή ως EFTA», λέει. «Αρκεί μια μονομερής συμφωνία. Τίποτα παραπάνω. Εξάλλου η ΕΕ δεν μπορεί να μας πετάξει έξω. Έχω ευρωπαϊκό διαβατήριο, ακόμη και η Ισπανία δεν μπορεί να μου αφαιρέσει το ισπανικό διαβατήριο. Για ένα μεταβατικό διάστημα θα μπορούσα να δουλεύω στην Ισπανία. Αρκεί να πρόκειται για συναινετικό διαζύγιο, ειδάλλως και οι δύο πλευρές θα χάσουν».

Τόση αισιοδοξία είναι ενδεικτική του κλίματος που επικρατεί στην Καταλονία σχεδόν δύο εβδομάδες πριν τις αποφασιστικής σημασίας τοπικές εκλογές. Διάλογος για τις ευκαιρίες και τα ρίσκα τυχόν ανεξαρτητοποίησης δεν γίνεται σχεδόν καθόλου. Επικριτικές τοποθετήσεις, όπως από εργοδοτικούς συνδέσμους της Ισπανίας και της Καταλονίας, που προειδοποιούν για αύξηση της τιμής των εξαγωγικών προϊόντων και μείωση των επενδύσεων, δεν γίνονται δημόσια.

Καμιά προετοιμασία

«Φυσικά θα πρέπει να πληρώσουμε για το όραμα της ανεξαρτησίας», παραδέχεται ο Ζοάν Ροβίρα, «αλλά μεσοπρόθεσμα, μακροπρόθεσμα θα αυξηθούν οι επενδύσεις. Μόνο με δικές μας κρατικές δομές, με δική μας επενδυτική πολιτική μπορεί η Καταλονία να διατηρήσει την οικονομική της ευρωστία». Πρόκειται για επίσημα επιχειρήματα της ενιαίας λίστας «Junts pel si», που αποτελείται από τη Δημοκρατική Σύγκλιση Καταλονίας, τους Αριστερούς Ρεπουμπλικάνους και εκπροσώπους οργανώσεων πολιτών. Ο Φρίνταμ Χόφμαν ανησυχεί με αυτά τα επιχειρήματα. Κατασκευάζει και πωλεί λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας LED σε μια βιομηχανική περιοχή κοντά στη Βαρκελώνη. Εάν η εταιρεία του, που απασχολεί 80 άτομα, βρισκόταν στην επικράτεια μιας νέας χώρας, θα έπρεπε να αναζητήσει εμπορικούς αντιπροσώπους στην Ισπανία. Δεν αποκλείει ακόμη και τη μεταφορά της έδρας σε άλλο τμήμα της Ισπανίας.

«Δεν γίνεται καμιά προετοιμασία σε περίπτωση ανεξαρτητοποίησης -ούτε στη Βαρκελώνη ούτε στη Μαδρίτη. Η κατάσταση είναι αλλόκοτη, κανείς δεν έχει καθαρή ματιά. Όλοι ελπίζουν ότι τελικά θα βρεθεί συμφωνία, ότι η Μαδρίτη θα κάνει παραχωρήσεις και η Καταλονία θα μείνει στην Ισπανία. Αυτή είναι η βασική θέση των περισσότερων επιχειρηματιών».

DLF/Γιούλια Μάχερ/Ειρήνη Αναστασοπούλου