10ο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ: quo vadis;

Όπως πάντα με σύνθημα «Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός» το Φόρουμ ζητά φέτος «περισσότερη δικαιοσύνη στο παγκόσμιο εμπόριο». Τις εκδηλώσεις θα χαιρετίσουν ο πρόεδρος της Βραζιλίας Λούλα ντα Σίλβα και οι ηγέτες της Βενεζουέλας και της Βολιβίας Τσάβες και Μοράλες. Το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ είναι το μόνο, στο οποίο η κοινωνία των πολιτών δίνει το δυναμικό της παρόν και οι πολιτικοί επιτρέπεται να εμφανιστούν, μόνον εάν προσκληθούν προσωπικά από την οργανωτική επιτροπή.

Χρηματοδότηση από δήμους, οργανώσεις, αλλά και μεγάλες επιχειρήσεις

Το Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας έχει γίνει εδώ και δέκα χρόνια ο τόπος συγκέντρωσης των αντιπάλων της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και αυτό διότι ο δήμος του Πόρτο Αλέγκρε και η πολιτεία του Ρίο Γκράντε ντο Σουλ είναι το προπύργιο των αριστερών στη Βραζιλία. Και ασφαλώς επειδή ο δήμος χρηματοδοτεί οικονομικά και στηρίζει λογιστικά το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ. Να θυμίσουμε ότι στο Πόρτο Αλέγκρε το Εργατικό Κόμμα του Λούλα ντα Σίλβα επέβαλε να συναποφασίζουν οι πολίτες για τον προϋπολογισμό του δήμου.

Πριν από επτά χρόνια (2003) το φόρουμ άρχισε να αντιμετωπίζει τα πρώτα σοβαρά προβλήματα χρηματοδότησης λόγω της πληθώρας των συμμετεχόντων.

Ο Γιούργκεν Ράιχελ, μέλος του διεθνούς συμβουλίου του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ και εκπρόσωπος της υπηρεσίας της Ευαγγελικής Εκκλησίας για την ανάπτυξη, υπογραμμίζει ότι «το Φόρουμ έφθασε στα όριά του. Δεν είναι δυνατόν πια να διοργανωθεί μόνον από μας, διότι όλοι μας ανήκουμε σε οργανώσεις που το στηρίζουν, αλλά που εξαρτώνται και αυτές από τις συνδρομές των μελών τους και επιχορηγήσεις. Δεν έχουμε πια τα κονδύλια που απαιτούνται για το Φόρουμ».

Αυτό επιλύθηκε με τη βοήθεια οικονομικών ενισχύσεων που δίνουν έκτοτε στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ τα αμερικανικά ιδρύματα Φορντ και Ροκφέλερ.

Έτσι το φόρουμ διασώθηκε από τους εκπροσώπους δύο τεράστιων επιχειρήσεων που βρίσκονται πίσω από τα ιδρύματα αυτά.

Για πολλούς αυτές οι ενισχύσεις σημαίνουν προδοσία ή επί το πολιτικότερον «ρεφορμισμό ελέω των οικονομικών κολοσσών».

Προβληματισμός χωρίς πορίσματα - δράσεις χωρίς εφαρμογή

Το ουσιαστικότερο πρόβλημα όμως του Φόρουμ από τότε που ξεκίνησε μέχρι σήμερα είναι ότι δεν υπάρχουν ποτέ συγκεκριμένα πορίσματα και ότι όλες οι συναντήσεις ολοκληρώνονται χωρίς διακηρύξεις.

Ο Βραζιλιάνος ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα και συνιδρυτής του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ ‘Τσίκο’ Γουάτακερ υποστηρίζει ότι: «Το φόρουμ αντλεί τον δυναμισμό του από αυτό ακριβώς το γεγονός: ότι δεν υπάρχει ιεραρχία, ότι είναι ένα κίνημα οργανωμένο μόνο οριζόντια, όπου μπορεί ο κάθε πολίτης να συμμετέχει με τις ιδέες του και τις εμπειρίες του. Έτσι δημιουργείται η δυνατότητα του πολλαπλασιασμού και της διεύρυνσης.»

Αυτό λοιπόν είναι το ατού του φόρουμ: η συμμετοχή, η συζήτηση, ο προβληματισμός και οι δράσεις παντού, στο Πόρτο Αλέγκρε, αλλά και στην Ελλάδα, τη Γερμανία, την Ασία, την Αφρική, την Αυστραλία.

Θα καταφέρουν όμως αυτά τα χαλαρά κινήματα που συμμετέχουν στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ να καλλιεργήσουν μια πλατφόρμα όχι δράσεων ή αιτημάτων, αλλά συγκεκριμένων μεθόδων για την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής, ενός «άλλου κόσμου»;

Johannes Beck / Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου