100 εκ. ευρώ την εβδομάδα κοστίζει η απεργία των μηχανοδηγών

Η Porsche και τα εντυπωσιακά μοντέλα της Cayenne και Panamera είναι μια από τις πρώτες εταιρείες που πλήττονται όταν απεργούν οι μηχανοδηγοί στα τρένα. Και τα δυο μοντέλα συναρμολογούνται στη Λειψία. Για να μπορέσουν, όμως, να φύγουν από το εργοστάσιο σε ολοκληρωμένη μορφή, εύλογο είναι πως χρειάζονται όλα τα εξαρτήματα. Όταν όμως απεργούν οι μηχανοδηγοί, οι οποίοι ξεκινούν τις κινητοποιήσεις τους από τις εμπορικές αμαξοστοιχίες, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ. Και δεν είναι φυσικά μόνο η Porsche που πλήττεται. Ο Άντον Μπέρνερ, είναι πρόεδρος της Ένωσης Χονδρικού και Εξωτερικού Εμπορίου και μιλάει για τις επιπτώσεις και το κόστος των απεργιακών κινητοποιήσεων:

«Εάν απεργήσουν οι μηχανοδηγοί μια μέρα, μπορεί κανείς να το αντέξει. Εάν όμως απεργήσουν τρεις ημέρες, οι αυτοκινητοβιομηχανίες θα αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα. Και από την πέμπτη ημέρα, κάθε μέρα απεργίας κοστίζει 100 εκατομμύρια ευρώ. Και αν απεργήσουν δύο εβδομάδες, δεν κοστίζει 100 εκατομμύρια αλλά 200 εκατομμύρια».

Δεν είναι δυνατόν ένας κλάδος να αντικαταστήσει κάποιον άλλο

Πέρυσι μεταφέρθηκαν περίπου 356 εκατομμύρια τόνοι εμπορευμάτων στο σιδηροδρομικό δίκτυο και σημειώθηκε αύξηση ρεκόρ κατά 14%. Και δεν θα ήταν καθόλου εύκολο να αντικαταστήσει ο ένας τομέας κάποιον άλλο. Πιο συγκεκριμένα: τα εμπορεύματα αντί να μεταφερθούν με τρένα να μεταφερθούν με φορτηγά. Η Κλαούντια Κέμφερτ από το Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών, έχει ασχοληθεί ήδη με το θέμα:

«Η αλυσίδα της λογιστικής υποστήριξης των επιχειρήσεων είναι πολύ στενά συνδεδεμένη στη Γερμανία. Δεν είναι δυνατόν ένας κλάδος να αντικαταστήσει κάποιον άλλο. Μόνο για τα εμπορεύματα που μεταφέρουν την ημέρα οι γερμανικοί σιδηρόδρομοι θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε 100.000 περισσότερα φορτηγά αυτοκίνητα, τα οποία θα έβγαιναν στους δρόμους. Δεν είναι δυνατόν όμως αυτό να συμβεί, δεν υπάρχουν οι δυνατότητες».

Η κυρία Κέμφερτ είχε υπολογίσει πως οι τριήμερες απεργίες πριν από τρία χρόνια είχαν κοστίσει 50 εκατομμύρια ευρώ.

Για τους Γερμανούς εξαγωγείς το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι οικονομικές ζημίες αλλά και το καλό τους όνομα. Το όνομα „Made in Germany“. Και πάλι ο κ. Μπέρνερ:

«Είμαστε γνωστοί σε όλο τον κόσμο ότι είμαστε αξιόπιστοι και παραδίδουμε εγκαίρως. Εάν όμως δεν το κάνουμε γιατί δεν μπορούμε να παράγουμε και έχουμε δυσκολίες, τότε χάνουμε το καλό μας όνομα στους πελάτες. Και ο πελάτης διερωτάται γιατί να πληρώσω ακριβά αφού δεν μπορείς να παραδώσεις εγκαίρως;».

Michael Braun / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. Σύνταξης: Σταμάτης Ασημένιος