100 χρόνια από τη γέννηση της πιο διάσημης Μεξικανής ζωγράφου Φρίντα Κάλο

Εσωτερικά όργανα γεμάτα αίματα και ανάμεσα τους σφηνωμένα καρφιά. Ίσως κανείς να μην έχει ζωγραφίσει με τόσο σκληρό τρόπο το ανθρώπινο σώμα. Λίγο μετά την πρώτη αποβολή που έκανε η Φρίντα Κάλο θέλησε μάλιστα να ζωγραφίσει το νεκρό έμβρυο, οι νοσοκόμες όμως δεν τις το έδιναν. Αυτό δεν δάμασε την περιέργειά της. Έψαξε σε βιβλία ανατομίας και βρήκε εικόνες από νεκρά έμβρυα. Από τότε τα όργανα, τα κοκάλα, ο σκελετός θα ήταν στοιχεία που θα επανέρχονταν πάντα στη ζωγραφική της. Η Μεσάο Βρέντε από το αρχείο καλλιτεχνών στο Αμβούργο τη θεωρεί το έργο της σταθμό στην ιστορία της τέχνης:

„Από όσο γνωρίζω είναι η πρώτη ζωγράφος που έχει ζωγραφίσει τα σπλάχνα με αυτόν τον τρόπο. Είχε κάνει πολλές αποβολές. Το θέμα των αποβολών την απασχολούσε. Υπάρχει μάλιστα ένας πίνακας με τον τίτλο ‚Η γέννησή μου‘ Ο συνδυασμός δηλαδή του να γεννήσει τον εαυτό της και η αδυναμία της να γεννήσει ένα παιδί. Είναι μια πολύ προωθημένη ματιά για την εποχή της “

Ίσως τα τόσο προχωρημένα σχέδια της στέρησαν τότε και την αναγνώριση. Τη θεωρούσαν απλά μια ταλαντούχα ζωγράφο σύζυγο του πολύ γνωστού ζωγράφου Ντιέγκο Ριβέρα. Κι ας κρεμόταν ήδη το 1930 ένας πίνακάς της στο Λούβρο. Η ίδια πάντως η Φρίντα Κάλο είχε συνείδηση της ευφυΐας της. Έλεγε για το σύζυγο της ‘ο νεαρός κάνει καλά τη δουλειά του αλλά η πραγματικά μεγάλη καλλιτέχνης είμαι εγώ’.

Πολύ μετά από το θάνατό της ανακαλύφθηκε η αξία του έργου της και έγινε πρότυπο για το γυναικείο κίνημα στην Αμερική αλλά και στην Ευρώπη. Έζησε μια έντονη ζωή. Ήταν αλκοολική, είχε παράλληλες σχέσεις με άντρες και γυναίκες όσο ήταν παντρεμένη, δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία στα κλισέ της θηλυκότητάς. Φορούσε με την ίδια άνεση κοστούμια και μακριά φορέματα. Η Ιστορικός Τέχνης Ορντου Βεστχάιντερ λέει σχετικά:

„Ήταν νομίζω ένα είδος καλλιτέχνη όπως είναι σήμερα η Σίντυ Σέρμαν ή η Μαντόνα. Παίζει με τα πρότυπα της θηλυκότητας και προβάλλει περισσότερο ένα τύπο ανδρογύνου‘

Η ζωή της πάντως δεν ήταν εύκολη. Στα 18 της χρόνια είχε ένα ατύχημα με το λεωφορείο που τη σημάδεψε για το υπόλοιπο της ζωής της. Υποβλήθηκε συχνά σε εγχειρήσεις, ενώ περνούσε μήνες ολόκληρους στο νοσοκομείο. Οι πίνακες της όπως και η ζωή της κινούνται ανάμεσα στον αβάσταχτο πόνο και στη δίψα για ζωή. Η Φρίντα Κάλο σήμερα είναι πιο διάσημη από ποτέ. Στο Μεξικό της αφιερώνουν μια μεγάλη αναδρομική έκθεση, ενώ μια ταινία του Χόλιγουντ καθώς και η γνωστή βιογραφία της Χάιντιν Χερέρα τη βοήθησαν να βγει από την αφάνεια. Μια άλλη βιογράφος της η Καρεν Γκένσοφ λέει σχετικά:

„Στο Μεξικό υπάρχουν μπουκάλια με τη φωτογραφία της, ενώ κυκλοφορούν και κούκλες σαν αυτή. Πρέπει να πω όμως ότι το βρίσκω λίγο διεστραμμένο αν σκεφτεί κανείς ότι η Φρίντα Κάλο ήταν αλκοολική και δεν μπορούσε να κάνει παιδιά“

Η Φρίντα Κάλο θα γινόταν σήμερα εάν ζούσε 100 χρόνων. Τα 47 χρόνια όμως που έζησε τα έζησε γεμάτα.