15 χρόνια από τη γερμανική επανένωση: το 1/3 των νεαρών Γερμανών δεν γνωρίζει τι γιορτάζεται στις 3 Οκτωβρίου
4 Οκτωβρίου 2005
Τι λένε όμως οι ίδιοι οι νέοι; Ο Πάουλ Ρίμπνερ γεννήθηκε στο δυτικό Βερολίνο λίγες ημέρες μετά την πτώση του τείχους. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη συνοικία του Kreuzberg, λίγα μόλις μέτρα από εκεί όπου γράφτηκε πριν από 15 χρόνια ιστορία:
«Όλοι μου οι φίλοι», μας είπε, «είναι από το δυτικό Βερολίνο, δεν έχω φίλους στο ανατολικό. Στην τάξη μου είχαμε κάποιον από το ανατολικό, ωστόσο δεν είχα ιδιαίτερη σχέση μαζί του. Δεν θα έλεγα ότι εξακολουθεί να υπάρχει το τείχος ανάμεσά μας. Απλά πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου στο δυτικό Βερολίνο. Με το ανατολικό δεν έχω σχέση και έτσι δεν έχω φίλους εκεί».
Η κατάσταση αυτή δεν φαίνεται να εκπλήσσει τον Αντρέας Έρχαρντ, πρόεδρο του γερμανικού Ινστιτούτου για την Επιστήμη, την Εκπαίδευση και τον Πολιτισμό. Ο ίδιος συμμετέχει εδώ και 15 χρόνια σε εκπαιδευτικά προγράμματα που έχουν στόχο να μάθουν στους νέους τι σημαίνει η γερμανική επανένωση:
«Οι νέες και οι νέοι τόσο από την δυτική όσο και από την ανατολική Γερμανία γνωρίζουν ελάχιστά πράγματα για την 3η Οκτωβρίου. Αυτό οφείλεται αφενός στους γονείς που συχνά δεν είναι σε θέση να μεταφέρουν στα παιδιά τους τις γνώσεις που έχουν για την ενοποίηση. Αφετέρου και στα σχολεία το θέμα δεν έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Άλλωστε και οι ίδιοι οι γονείς μάθαιναν άλλα στην ανατολική και άλλα στη δυτική Γερμανία. Αυτό δεν αλλάζει από τη μία μέρα στην άλλη».
Ο κ. Έρχαρντ είναι επικεφαλής σε πολλές εκστρατείες ενημέρωσης των νέων. Την προσπάθειά του, όπως λέει, βοήθησαν πολλές κινηματογραφικές παραγωγές, όπως η ταινία Goodbye Lenin, την οποία παρακολούθησαν εκατομμύρια νέων στη Γερμανία:
«Ταινίες που ασχολούνται με τη γερμανική επανένωση μπορούν να τραβήξουν πιο εύκολα την προσοχή των νέων. Ωστόσο κάτι τέτοιο πρέπει να έχει και συνέχεια, να το δούμε ως αφορμή για να τους μεταφέρουμε τη γνώση και τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα».
Η άγνοια για τα ιστορικά γεγονότα δεν σημαίνει όμως ότι οι νέοι στη Γερμανία δεν γνωρίζουν σήμερα τις διαφορές ανάμεσα στις δύο πλευρές, κυρίως όσον αφορά την ποιότητα ζωής και την οικονομία. Ο νεαρός Πάουλ:
«Εγώ δεν κάνω αυτό τον διαχωρισμό ανάμεσα σε ανατολική και δυτική Γερμανία. Είμαστε όλοι Γερμανοί και γι΄ αυτό δεν το θεωρώ τόσο σημαντικό. Αυτά έγιναν τότε, σημασία για μένα έχει το μέλλον και τι γίνεται σήμερα».
Ο Αντρέας Έρχαρντ, από το γερμανικό Ινστιτούτο για την Επιστήμη, την Εκπαίδευση και τον Πολιτισμό συμφωνεί απόλυτα με το νεαρό σε αυτό το σημείο. Οι προσπάθειες όμως να κατανοήσουν οι νέοι στη Γερμανία πόσο σημαντική ήταν η ενοποίηση όχι μόνο για τη Γερμανία, αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη, θα συνεχιστούν:
«Θέλουμε να εντάξουμε τις νέες και τους νέους στη διαδικασία της ενοποίησης. Γιατί πρέπει να μαθαίνουμε από την ιστορία μας, τόσο από την επανένωση όσο και από την εποχή που είχαμε πριν την πτώση του τείχους. Πρέπει να κατανοήσουμε το θαύμα της γερμανικής ενοποίησης και τις συνέπειές του».