1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

40 χρόνια έγχρωμης τηλοψίας στην Ευρώπη!

Επιμέλεια: Σταμάτης Ασημένιος28 Αυγούστου 2007

Οι λάτρεις του ασπρόμαυρου κινηματογράφου μπορεί να προτιμούν ακόμη και σήμερα τις αποχρώσεις του γκρίζου, οι περισσότεροι όμως θέλουν την μικρή ή μεγάλη οθόνη έγχρωμη, όπως άλλωστε είναι και ο κόσμος μας.

https://p.dw.com/p/BYp5
Εικόνα: dpa

Η έγχρωμη τηλεόραση μπορεί να θεωρείται πλέον αυτονόητη δεν πρέπει να ξεχνούμε όμως ότι στη Γερμανία μετρά μόλις 40 χρόνια ζωής. Η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα, που προέβαλε έγχρωμες εκπομπές, είναι η Γερμανία. Μπορεί ο Γερμανός εφευρέτης, Όττο φον Μπρόνκ , να πειραματιζόταν με έγχρωμες κινούμενες εικόνες ήδη από το 1902, χρειάστηκε όμως άλλα 65 χρόνια ως την προβολή της πρώτης έγχρωμης τηλεοπτικής εκπομπής.

Η μεγάλη εφεύρεση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 25. Αυγούστου του έτους 1967 στην Έκθεση Ηλεκτρονικής Τεχνολογίας του Βερολίνου (Rundfunkaustellung).

Πού να το φαντάζονταν οι επισκέπτες της έκθεσης ότι θα γίνονταν αυτόπτες μάρτυρες της πρώτης ευρωπαϊκής παρουσίασης μιας τόσο μεγάλης –κατ` άλλους μοιραίας- εφεύρεσης! Στις 25. Αυγούστου 1967 το κοινό της μεγαλύτερης έκθεσης τεχνολογίας παγκοσμίως, μπόρεσε να θαυμάσει την προβολή της πρώτης έγχρωμης τηλεοπτικής εκπομπής στην Ευρώπη. Η έγχρωμη τηλεόραση μπορεί να είχε κάνει την εμφάνιση της στις ΗΠΑ ήδη 13 χρόνια πριν, το γερμανικό σύστημα PAL όμως, εφεύρεση του Βάλτερ Μπρουχ, υπερείχε έναντι του αμερικανικού όσον αφορά την ποιότητα των χρωμάτων και των εικόνων. «Μέλημά μου ήταν να χρησιμοποιήσω όλα τα καλά των Αμερικανών και να βελτιώσω τις τεχνικές τους αδυναμίες. Πιστεύω ότι το πέτυχα. Με τη μέθοδο που εφήρμοσα αποφεύγεται η αλλοίωση του σήματος», δήλωσε τότε ο εφευρέτης της γερμανικής έγχρωμης τηλεόρασης.

Στις 10.57 ώρα Γερμανίας η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει: Ο τότε υπουργός Εξωτερικών και αντικαγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας Βίλι Μπράντ, πατά επιτέλους το κόκκινο κουμπί, λέγοντας: «…δίνω το σήμα εκκίνησης της πρώτης γερμανικής έγχρωμης τηλεόρασης.»

Στην πραγματικότητα όμως το θρυλικό κόκκινο κουμπί δεν λειτουργούσε. Είχε τοποθετηθεί για σκηνοθετικούς λόγους. Μερικά δευτερόλεπτα πριν το πατήσει ο Βίλι Μπράντ, το σήμα είχε ενεργοποιήθηκε και η εικόνα έγινε έγχρωμη. Οι υπεύθυνοι προσπάθησαν να δικαιολογήσουν την γκάφα, λέγοντας στους επισκέπτες ότι το κουμπί ήταν τόσο ευαίσθητο που ενεργοποιήθηκε μόνο με την αφή, δίνοντας νωρίτερα την εντολή.

Η έγχρωμη τηλεόραση ήταν γεγονός, όμως τα περισσότερα γερμανικά νοικοκυριά εξακολούθησαν για πολλά χρόνια να προσλαμβάνουν ασπρόμαυρα τον τηλεοπτικό κόσμο. Για να δει κανείς έγχρωμες εικόνες έπρεπε να διαθέτει και τις κατάλληλες συσκευές τηλεοράσεως, κάτι όμως που ελάχιστα νοικοκυριά ήταν τότε σε θέση να αγοράσουν. Αλλά και οι τηλεοπτικοί σταθμοί προσαρμόσθηκαν σταδιακά στα νέα «έγχρωμα δεδομένα».

Παρά την πανηγυρική ατμόσφαιρα, η Γερμανία θα ζούσε μια πενταετή μεταβατική περίοδο από την ασπρόμαυρη στην έγχρωμη τηλεόραση. Η μεγάλη επανάσταση της έγχρωμης τηλεόρασης ήλθε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου, το 1972. Ως τότε τα περισσότερα νοικοκυριά είχαν πλέον «εκσυγχρονίζει» την τηλοψία τους. Και η Έκθεση Ηλεκτρονικής Τεχνολογίας στο Βερολίνο συνέχιζε να παρουσιάζει κάθε χρόνο τα τελευταία μοντέλα, τώρα πλέον και με τηλεχειριστήριο! Πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες η έγχρωμη τηλεόραση και το LSD εμφανίστηκαν ταυτόχρονα ελέγχονται ως ανακριβείς.