Dura lex, sed lex;
9 Ιουλίου 2008
Οι δράστες του αποτρόπαιου ξυλοδαρμού στο μετρό του Μονάχου, ο 18χρονος Σπύρος και ο Τούρκος φίλος του, καταδικάστηκαν χθες σε ποινές φυλάκισης 8μισυ και 12 χρόνων αντίστοιχα. Ήταν οι ποινές που είχε ουσιαστικά ζητήσει ο εισαγγελέας. Η χρονική συγκυρία ήθελε το περιστατικό, που έγινε τα περασμένα Χριστούγεννα με θύμα ένα συνταξιούχο, να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης στην προεκλογική εκστρατεία του κρατιδίου της Εσσης και να πυροδοτήσει ένα σφοδρό δημόσιο διάλογο για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζεται η εγκληματικότητα των νεαρών αλλοδαπών.
Βία που σπάει κόκκαλα…
Η οικογένεια του Σπύρου περνά σιωπηλά το δράμα της. Όχι επειδή δεν θα ήθελε να μιλήσει, αλλά γιατί ο δικηγόρος το συμβούλεψε. Ο άγριος ξυλοδαρμός, σχεδόν μέχρι θανάτου, ενός συνταξιούχου τα περασμένα Χριστούγεννα στον υπόγειο του Μονάχου με πρωταγωνιστές τους δύο νεαρούς καταγράφηκε σε βίντεο από κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης. Η βιαιότητα των δραστών προκάλεσε κύμα αγανάκτησης στη Γερμανία. Γρήγορα η υπόθεση πήρε πολιτικές διαστάσεις, τροφοδότησε έναν ολόκληρο προεκλογικό αγώνα στο κρατίδιο της ΄Εσσης και έγινε αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης γύρω από την παραβατικότητα των νεαρών αλλοδαπών στη Γερμανία. Χθες δικαστήριο του Μονάχου επέβαλε τις ανώτατες ποινές. Απόπειρα ανθρωποκτονίας εκ προμελέτης το έγκλημα. Αποτρόπαια η πράξη, υπηρετεί όμως μια τόσο αυστηρή ποινή τον στόχο της κοινωνικής επανένταξης δύο νέων ανθρώπων;
Σε αναζήτηση της δικαιοσύνης…
«Η δικαιοσύνη είναι μια μεγάλη λέξη», μας είπε ο συνήγορος του Σπύρου, Βολφγκανγκ Κροιτσερ. «Σε σύγκριση με τους χιλιάδες Έλληνες απλούς πολίτες που δολοφονηθήκαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Γερμανούς, η απόφαση αυτή είναι μια τεράστια αδικία. Γιατί τότε οι Γερμανοί δεν τιμωρήθηκαν. Δεν πρέπει όμως να σκεπτόμαστε έτσι, αλλά να βλέπουμε την κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Και σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει και πολλή δικαιοσύνη. Ο Τούρκος, για παράδειγμα, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 12 χρόνων, παρά το ότι έκανε λιγότερα από τον Σπύρο. Πού είναι η λοιπόν η δικαιοσύνη»; Σε αναζήτηση της δικαιοσύνης βρίσκεται μια ολόκληρη κοινωνία, κυρίως η ελληνική κοινότητα στο Μόναχο. Γιατί ο Σπύρος είναι ξένος. Γιατί ήρθε με την οικογένειά του στη Γερμανία το 2001 χωρίς να ξέρει τη γλώσσα. Γιατί δεν μπόρεσε να ενσωματωθεί. Και έμπλεξε με παρέες. Ο πατήρ Απόστολος Μαλαμούσης βρέθηκε από τη πρώτη στιγμή στο πλευρό της οικογένειας.
Δύο κόσμοι μέσα στην ίδια οικογένεια
«Το παιδί όσο καιρό στην Ελλάδα ήταν άριστος μαθητής», λέει. «Είχε διάφορες απασχολήσεις εξωσχολικές, όπως μουσική και αθλητισμός, ήταν ένα πρότυπο παιδιού. Δυστυχώς με το να ξεριζωθεί από την Ελλάδα και να έρθει εδώ στο Μόναχο και να μην έχει την κατάλληλη υποδομή, - οι γονείς δεν ήξεραν γερμανικά, γιατί ήρθαν για πρώτη φορά στη Γερμανία και ασχολούνται μέρα νύχτα με κάποια εργασία - το παιδί ίσως να έμεινε αρκετές ώρες στο σπίτι μόνο του, ξέφυγε από τη γραμμή και το όνειρο της οικογένειας. Σημειώνω ότι έχει μια αδελφή, που πάει στο ελληνικό γυμνάσιο, η οποία είναι σε άλλη κατεύθυνση, είναι πολύ καλή μαθήτρια, δεν έχει κανένα πρόβλημα ενσωμάτωσης, έχει θαυμάσιες παρέες με τα ελληνάκια. Βλέπει μέσα στην ίδια οικογένεια δύο διαφορετικούς κόσμους. Ο κόσμος του Σπύρου ήταν αυτός αρκετών Γερμανών στην ηλικία του. Όμως η ατυχία του Σπύρου ήταν ότι είναι ξένος και ότι η πράξη του έγινε αντικείμενο προεκλογικής εκμετάλλευσης.
«Τιμωρία, αλλά και επανένταξη»
«Πάντως όλοι οι Έλληνες αλλά και άλλοι πιστεύουν ότι η υπόθεση έχει και πολιτική χροιά», τονίζει ο πατήρ Απόστολος Μαλαμούσης, «Διότι, αν δεν ήταν αλλοδαποί οι δράστες αλλά Γερμανοί, δεν θα είχαμε τόσο βαριές ποινές. Δηλαδή δίνουν οι Γερμανοί κι ένα μήνυμα στου αλλοδαπούς , κοιτάξτε, καθίστε φρόνιμα γιατί έχουμε κι άλλες δυνατότητες. Κάπου η δικαιοσύνη θα πρέπει να έχει ένα μέτρο και όχι δύο μέτρα και δύο σταθμά. Σε κάθε Γερμανό, που λέει ότι δικαίως πήρε αυτή την ποινή, η απάντησή μου είναι η εξής: αν ο Σπύρος δικό σας παιδί, θα μου λέγατε αυτά τα λόγια τώρα, ή θα είχατε άλλη άποψη, όχι προς τη τιμωρία, αλλά ως προς τα πολλά χρόνια της τιμωρίας. Ασφαλώς θα τιμωρηθεί ο Σπύρος γι αυτό που έκανε, το απαιτεί το κοινό αίσθημα δικαιοσύνης, αλλά όχι 9 χρόνια. Διότι αντί να βοηθήσουμε αυτό το παιδί να επανενταχθεί στη κοινωνία, το καταστρέφουμε». Και ο δικηγόρος του Σπύρου Βόλφγκανγκ Κρόιτσερ είναι πεπεισμένος ότι η υπόθεση έχει πολιτικοποιηθεί. Θεωρεί ότι ο Γερμανός νομοθέτης υπερέβη τα όρια της αυστηρότητας. Κατέθεσε έφεση και ελπίζει ότι θα επιτύχει μείωση της ποινής. Ελπίζει ότι η γερμανική δικαιοσύνη θα ξεχωρίσει την πράξη από το πρόσωπο.
Ειρήνη Αναστασοπούλου