Junge Welt : «Γιάννης Σταμούλης, ένας δικηγόρος των αδικημένων»

«Ένας δικηγόρος των θυμάτων» είναι ο τίτλος με τον οποίο επιγράφει το άρθρο της η εφημερίδα Junge Welt αναφερόμενη στο θάνατο του Ιωάνννη Σταμούλη. Η εφημερίδα στον υπότιτλό της χαρακτηρίζει τον Σταμούλη ακούραστο αγωνιστή υπέρ των ελλήνων θυμάτων των ναζιστικών εγκλημάτων.

«Στη Γερμανία ο Σταμούλης ήταν κυρίως γνωστός για την ακούραστη στράτευσή του στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των συγγενών των θυμάτων, των ανθρώπων οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους από τις σφαγές των ναζί στην Ελλάδα. Ο Σταμούλης είχε κάνει έργο ζωής την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των θυμάτων του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Δεν επέτρεψε ποτέ να τον καταβάλλουν αποτυχίες και πολιτικά εμπόδια στην πενηντάχρονη καριέρα του.»

Και η εφημερίδα συνεχίζει:

«Σαν δικηγόρος των θυμάτων της σφαγής του Διστόμου το 1944 πάλεψε σε όλους του βαθμούς της δικαιοσύνης τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γερμανία να πάρει αποζημιώσεις. Τα γερμανικά δικαστήρια, συμπεριλαμβανομένου και του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου απέρριψαν τα αιτήματα των θυμάτων με το αιτιολογικό ότι παρόμοιες αποζημιώσεις δεν μπορούν να εκδικαστούν σε μεμονωμένα πρόσωπα. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο απομένει τώρα να εξετάσει εάν η άρνηση των γερμανικών δικαστηρίων θίγει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα»

Και η εφημερίδα καταλήγει αναφέροντας πως ο Σταμούλης έγινε γνωστός στην Ελλάδα συμμετέχοντας σε όλες τις μεγάλες δίκες που έγραψαν ιστορία στη χώρα, όπως για παράδειγμα στη δίκη το 1989 για τα σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ αλλά ήταν και ένας από τους συνηγόρους υπεράσπισης της 17 Νοέμβρη.

Οι αποκαλύψεις για τη δολοφονία οχτώ παιδιών από τις ίδιες τους τις μητέρες στη Γερμανία έχει συγκλονίσει τη γερμανική κοινή γνώμη και εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά θέματα σχολιασμού στις γερμανικές εφημερίδες. Η Tagesspiegel του Βερολίνου γράφει:

«Μέχρι σήμερα τα δικαιώματα των παιδιών δεν συμπεριλαμβάνονται σαν ειδικό κεφάλαιο στο σύνταγμα, όπως απαιτεί η UNICEF Γερμανίας και η Ένωση για την προστασία των Παιδιών. Φυσικά ένα απλό κείμενο δεν θα αρκούσε για να φέρει την άνοιξη στα παιδικά δωμάτια. Παρόλα αυτά η επίσημη αναγνώριση θα ήταν ένα θετικό μήνυμα για την προστασία των παιδιών. Θα ενθάρρυνε ίσως συγγενείς και φίλους να καταγγέλλουν ευκολότερα προβληματικές περιπτώσεις.»

Για το ίδιο θέμα η TAZ του Βερολίνου διερωτάται;

«Είναι οι δολοφονίες αυτών των παιδιών μόνο παράπλευρες συνέπειες μιας κοινωνίας με έντονα στοιχεία ατομικισμού στην οποία λείπουν οι οικογενειακές αξίες, όπως πιστεύουν πολλοί συντηρητικοί πολιτικοί; Τα πρόσφατα περιστατικά δείχνουν πως μονοσήμαντες εξηγήσεις δεν επαρκούν.»