Kινδυνεύει με υποβάθμιση και η Γερμανία;

Η διαχρονική πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη δέχεται καθημερινά τα πυρά πολιτικών, οικονομολόγων και αναλυτών. Ολιγωρία, αναποφασιστικότητα, λάθος αποφάσεις, εμμονές, αγκυλώσεις. Η Γερμανία είναι μέρος του προβλήματος, όχι της λύσης του, αυτήν την «άποψη» δείχνει να υποστηρίζουν και οι αγορές.

Ο Αντρέας Σμιτς, πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Ένωσης Τραπεζών είναι κατηγορηματικός, θεωρεί ότι οι κυβερνήσεις της Γερμανία και της Γαλλίας άφησαν τα πράγματα στην τύχη τους και στη συνέχεια σύρθηκαν από τις εξελίξεις. «Η πολιτική είναι αδύναμη μπροστά στην πτώση των χρηματιστηρίων», είπε στη γερμανική εφημερίδα Bild. «Το κύριο πρόβλημα είναι η έλλειψη ηγεσίας στην Ευρώπη, οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν επωμιστεί αυτό το καθήκον, στο Βερολίνο, το Παρίσι και αλλού δεν κινούνται με θάρρος και αποφασιστικότητα. Αυτό ανησυχεί τις αγορές. Η νομισματική ένωση θα αποτύχει, όσο καιρό η Γερμανία ως το πιο ισχυρό μέλος της δεν δικαιώσει τον ηγετικό ρόλο της». Ο οικονομολόγος Πέτερ Μπόφινγκερ, ένας εκ των σοφών της γερμανικής οικονομίας, φωτογραφίζοντας την Αγκελα Μέρκελ, επικρίνει την ολιγωρία της Γερμανίας, «Οι πολιτικοί έχασαν 18 μήνες, συζητούσαν συνεχώς για το δίκτυ προστασίας, που άπλωσαν τελικά μετά από δύο χρόνια»

Αναλυτές δεν αποκλείουν μετά τη Γαλλία, στο στόχαστρο των οίκων αξιολόγησης να βρεθεί και η Γερμανία. Εκτός από τη αύξηση του δανεισμού έχουν αυξηθεί από προχθές σημαντικά και η ασφάλιση πιστωτικών κινδύνων (CDS) . Ήταν με τιμή βάσης τις 83 μονάδες πιο ακριβά από ότι στη Μ. Βρετανία (81 μονάδες). Η χρηματοπιστωτική κατάσταση των Βρετανών είναι πολύ πιο κρίσιμη, ωστόσο οι επενδυτές βλέπουν την Γερμανία ως μέλος της ευρωζώνης υπό το φως της δημοσιονομικής κρίσης.

«Η αγορά θεωρεί τη Γερμανία όχι ως μέρος της λύσης αλλά του προβλήματος» υποστηρίζει ο Stehen Jakobsen, επικεφαλής οικονομολόγος της Saxo Bank και εξηγεί το γιατί: «αυτή είναι ανάγνωση της προχθεσινής αύξησης των ασφάλιστρων κινδύνου και των spreads. Η αγορά δείχνει με έμμεσο τρόπο, ότι τελικά όλοι κρέμονται από τη Γερμανία ως τον πιο σημαντικό πιστωτή για να σταθεροποιήσει την ευρωζώνη. Και το κόστος από αυτήν την μεγάλη επιβάρυνση μεταφράζεται σε κακό βαθμό πιστοληπτικής ικανότητας για τη χώρα».