MyWebwill, το πρώτο ψηφιακό γραφείο κηδειών

Φανταστείτε την εξής σκηνή: γράφετε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα σε μια φίλη σας και παίρνετε αντί για απάντηση, μια αναγγελία θανάτου της, την οποία μάλιστα έγραψε η ίδια. Δεν είναι σενάριο φαντασίας, αλλά μια ιδέα που έρχεται στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στη Σουηδία από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Την ιδέα προσπαθούν να υλοποιήσουν δύο Σουηδέζες. Θα συστήσουν μια εταιρία, η οποία θα διαχειρίζεται τη ψηφιακή κληρονομιά των πελατών της μετά θάνατο. Με ένα απλό κλικ.

Διαχείριση ψηφιακής διαθήκης

Η Λίζα Γκράνμπεργκ και η Ελιν Τίμπρινγκ έχουν βρει ήδη το γραφείο που θα στεγάσει την επιχείρησή τους. Πίσω από τους ανοιχτούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές ανταλλάσσουν απόψεις για το lay - out της ιστοσελίδας τους MyWebwill.

«Ανοίγεις ένα λογαριασμό και μας ανακοινώνεις, πού έχεις δηλώσει πελάτης υπηρεσιών ίντερνετ», μας λέει η Λίζα Γκράνμπεργκ. «Για παράδειγμα, μας δίνεις τα στοιχεία πρόσβασης στο Facebooκ, τα οποία αποθηκεύουμε κωδικοποιημένα. Μας δίνεις την εντολή, αν αργότερα θέλεις να απενεργοποιήσουμε το λογαριασμό σου ή να φορτώσουμε κάποια άλλα στοιχεία. Και όταν πάρουμε από την εφορία την πληροφορία ότι πέθανες, τότε εμείς υλοποιούμε την τελευταία σου επιθυμία».

Μια ασυνήθιστη επιχειρηματική ιδέα που έφερε τη γραφίστρια Λίζα Γράνμπεργκ να συνεργαστεί με τη φίλη της, την Ελιν Τίμπινγκ. Από τον φιλικό τους κύκλο άκουσαν περιπτώσεις, ανθρώπων που πέθαναν αλλά οι συγγενείς τους δεν μπορούσαν να σβήσουν τη ψηφιακή τους παρουσία σε σελίδες όπως το Facebooκ ή το My Space, επειδή δεν ήξεραν το κωδικό πρόσβασης ή το όνομα χρήστη.

«Για τους συγγενείς μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να έρθουν σε επαφή με μεγάλους παροχείς υπηρεσιών ιντερνέτ», λέει η Ελιν Τίμπρινγκ. «Τους είναι δύσκολο να σβήσουν ολόκληρες ιστοσελίδες, όταν δεν διαθέτουν τα στοιχεία πρόσβασης. Για παράδειγμα, είναι σχεδόν αδύνατο να έρθει κανείς σε επικοινωνία με κάποιον από το Facebooκ,. Τελευταία άλλαξαν κάπως οι κανόνες σε περίπτωση θανάτου του χρήστη, αλλά η διαδικασία παραμένει πολύπλοκη, όπως για παράδειγμα χρειάζεται πιστοποιητικό θανάτου, για να γράψει κανείς μια ψηφιακή αγγελία θανάτου».

Ψηφιακή on line κηδεία

Η ζωή μας διαδραματίζεται όλο και περισσότερο στο διαδίκτυο. Τα λεγόμενα κοινωνικά μίντια, όπως το Facebooκ και το Twitter, έχουν εκατομμύρια χρήστες. Δισεκατομμύρια φωτογραφίες το μήνα φορτώνονται στο ίντερνετ. Ο στόχος είναι να γίνεις κομμάτι της ζωής του άλλου, αλλά και του θανάτου του, όπως διαπιστώνει ο ΄Αντερς Λάρσον, ερευνητής των ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα και θυμίζει την περίπτωση ενός παίκτης που πίσω από μια φιγούρα του παιχνιδιού φαντασίας, World of Warcraft, πέθανε σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. «Οι υπόλοιποι παίχτες διοργάνωσαν λοιπόν την κηδεία του στο παιγνίδι, την οποία και κινηματογράφησαν για να τον θυμούνται», λέει ο Λάρσον.

Στην ταινία βλέπει κανείς μια μεγάλη εκκλησία γοτθικού ρυθμού και στη μέση ένα ανοιχτό φέρετρο. Η μουσική είναι μελαγχολική και γύρω από το φέρετρο βρίσκονται όλες οι φιγούρες του παιχνιδιού. Ένας άλλος τρόπος μνημόσυνου είναι η μεταμόρφωση μιας υπαρκτής ιστοσελίδας σε χώρο μνήμης, όπως έγινε με την περίπτωση μιας 15χρονης κοπέλας, που δολοφονήθηκε πέρυσι από συμμαθητές της.

«Αυτό δείχνει», επισημαίνει ο Άντερς Λάρσον, «ότι σε εμάς τους ανθρώπους αρέσει το τελετουργικό, ακόμη κι αν πιστεύουμε ότι δεν χρειαζόμαστε θρησκευτικές τελετουργίες. Η ύπαρξη ιστοσελίδων μνήμης για ένα νεκρό δείχνει ακριβώς ότι έχουμε αυτήν την ανάγκη. Μια κηδεία on line είναι σαν να πηγαίναμε σε ένα τάφο και να ρίχναμε ένα λουλούδι».

Κι όποιος πεθαίνει πρέπει να έχει το δικαίωμα να βάζει την ταφόπλακα και μέσω του ιντερνέτ, πιστεύουν οι δυο Σουηδέζες του MyWebwill. Με 20 ευρώ το χρόνο αποθηκεύουν τις επιθυμίες των πελατών τους που θα εκτελέσουν σε περίπτωση που πεθάνουν. Και τις πραγματοποιούν. Από τη διαγραφή των διευθύνσεων στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μέχρι τη μεταφορά φιγούρων του παιχνιδιού φαντασίας World of Warcraft.

Agnes Bührig/Ειρήνη Αναστασοπούλου

Επιμέλεια Σύνταξης Σταμάτης Ασημένιος