"Salade macédoine" και η λύση του Μακεδονικού Ζητήματος

Μεγάλη ήταν η γκάμα των ιστορικών αναφορών του προέδρου της ΠΓΔΜ Γκιόργκε Ίβανοφ κατά την ομιλία του στο ίδρυμα Κόνραντ Αντενάουερ που πρόσκειται στο Γερμανικό Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα. Ξεκίνησε από την αρχαία Μακεδονία, το Βυζάντιο, την Οθωμανική Αυτοκρατορία και δεν άφηνε απέξω ούτε το Δυτικό Βερολίνο του Ψυχρού Πολέμου. Παρομοιάζοντας την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται η χώρα του, με αυτήν που επικρατούσε στο άλλοτε αποκλεισμένο από το Τείχος Δυτικό Βερολίνο ο κ. Ίβανοφ υποστήριξε ότι ένας σύγχρονος Τζον Φ. Κένεντι δεν θα έλεγε “Είμαι Βερολινέζος” αλλά “Είμαι Μακεδόνας”. Ως πρότυπο προς μίμηση παρουσίασε τη χώρα του στο Βερολίνο ο πρόεδρος της ΠΓΔΜ Γκιόργκε Ίβανοφ αναφορικά με τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει ως υποψήφιο μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. “Καρφώνοντας” κατά κάποιο τρόπο την Ελλάδα ο κ. Ίβανοφ υποστήριξε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι η χώρα του προσφέρει ήδη περισσότερα στην ευρωατλαντική συμμαχία: “Παρότι δεν είμαστε μέλος του ΝΑΤΟ, η Μακεδονία συμμετέχει στις στρατιωτικές αποστολές - τουλάχιστον πιο δραστήρια από την Ελλάδα - στο Αφγανιστάν. Η Μακεδονία συμμετέχει σε όλες τις αποστολές που την έχουν καλέσει. Και αυτό παρά την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα.”

Περί μακεδονικής σαλάτας…

Ο κ. Ίβανοφ υποστήριξε ακόμα ότι η χώρα του είναι παράγοντας σταθερότητας και ασφάλειας στα Βαλκάνια και ότι αποτελεί υπόδειγμα για τα κράτη της περιοχής. Για να περιγράψει την πληθυσμιακή σύνθεση στην ευρύτερη Μακεδονία ο κ. Ίβανοφ δε δίστασε να χρησιμοποιήσει τον όρο που καθιερώθηκε στη Δυτική Ευρώπη στα τέλη του 19ου αιώνα, δηλαδή, Salade macédoine/ Μακεδονική Σαλάτα. Η ΠΓΔΜ είναι εκείνη η χώρα των Βαλκανίων, όπου κατά τον κ. Ίβανοφ δημοκρατία και πολυεθνική σύνθεση της κοινωνίας δεν αποτελούν αντίφαση: “Διαβάσατε όλοι σας ιστορία και γνωρίζετε για τις συγκρούσεις που έχει προκαλέσει το Μακεδονικό Ζήτημα – ακόμα και πολέμους. Επιτέλους όμως το Μακεδονικό Ζήτημα βρήκε μια λύση, και αυτή φέρει το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας. Η χώρα μου είναι εστία σταθερότητας στην περιοχή, είναι μια πολυεθνική, πολυθρησκευτική και πολύγλωσση δημοκρατία.”

…και αμιγών εδαφών

Αναφορικά με το θέμα του ονόματος ο κ. Ίβανοφ δεν έδειξε καμία προοπτική λύσης. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του ότι δεν αναμένει άμεσα πρόοδο επειδή η Ελλάδα λόγω των κοινοβουλευτικών εκλογών τον Οκτώβριο και της εκλογής του προέδρου της Δημοκρατίας τον Μάρτιο του 2010 θα είναι περισσότερο απορροφημένη με προβλήματα εσωτερικής φύσεως.

Παρεμβαίνοντας σε αυτό το σημείο ο Έλληνας πρέσβης στο Βερολίνο Τάσος Κριεκούκης σημείωσε ότι οι κοινοβουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα θα διεξαχθούν πάρα πολύ σύντομα και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να επηρεάσουν τη ροή των διαπραγματεύσεων. Προσπαθώντας να μετριάσει τις εντυπώσεις περί ελληνικής αδιαλλαξίας στο θέμα του ονόματος ο Έλληνας πρέσβης αναφέρθηκε στην πρακτική που ακολουθεί η ΠΓΔΜ να δίνει σε αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομους, στάδια το όνομα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Φιλίππου ΙΙ. Αυτό δεν εμπνέει οπωσδήποτε εμπιστοσύνη. Καθώς υπάρχει και ελληνική Μακεδονία και προς αποφυγή παρεξηγήσεων θα πρέπει το μελλοντικό όνομα της ΠΓΔΜ να έχει γεωγραφικό προσδιορισμό, πχ. Βόρεια Μακεδονία, και να είναι ένα και μοναδικό, υποστήριξε ο Έλληνας πρέσβης. Η αντίδραση του προέδρου της ΠΓΔΜ ήταν η εξής: “Η Ελλάδα έχει το 51% και εμείς το 39% της Μακεδονίας. Τα δικά μας 39% είναι κατά 100% μακεδονικά εδάφη. Το ελληνικό κομμάτι της Μακεδονίας είναι όμως μόνο το 1/5 της ελληνικής επικράτειας. Ποιος έχει λοιπόν το δικαίωμα να ονομάζεται Μακεδόνας;”

Παναγιώτης Κουπαράνης, Βερολίνο

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου