1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Tο «Νόμπελ για τα παιδιά» στην Άννα Μολέλ

29 Μαΐου 2012

Εδώ και χρόνια η συνταξιούχος Άννα Μολέλ από την Τανζανία φροντίζει παιδιά με ειδικές ανάγκες στη πατρίδα της. Για το λόγο αυτό βραβεύτηκε με το λεγόμενο «Νόμπελ για τα παιδιά»

https://p.dw.com/p/152Yt
Εικόνα: chris74 /Fotolia

Τα μοσχαράκια και οι κατσίκες ανακατεύονται μεταξύ τους. Τα ζώα ανήκουν στη φυλή των Μασάι, οι οποίοι μεταναστεύουν ομαδικά στη ανατολική Αφρική και ανάμεσα σε άλλες χώρες και στην Τανζανία. Συνήθως είναι δουλειά των παιδιών να φυλάνε τα ζώα και να κάνουν τους βοσκούς. Ο Λομνιάκι Ολομντούνι, όταν ήταν μικρός έπρεπε να μένει διαρκώς μόνος στην καλύβα που ζούσε διότι οι συνομήλικοι του έπρεπε να φύγουν για να φυλάξουν τα ζώα:

«Γεννήθηκα με μια αναπηρία και δεν μπορούσα ν α περπατήσω. Ο πατέρας μου δεν με άφηνε να βγω από την καλύβα, δεν ήθελε να με δει κάποιος. Ήμουν όλη την ώρα καθισμένος κάτω μόνος μου. Δεν είχα ποτέ κανέναν να παίξω και ήμουν πάντα μόνος μου».

Όταν ήταν σχεδόν εννέα χρονών τον βρήκε η Άννα Μόλελ στην καλύβα. Η συνταξιούχος από την Τανζανία ασχολείται από το 1990 με τα παιδιά που έχουν αναπηρίες:

«Τα δικαιώματα των παιδιών στην Τανζανία δεν γίνονται σεβαστά. Οι γονείς δεν τα στέλνουν στο σχολείο, δεν τα πηγαίνουν στο γιατρό. Τα κρύβουν και δεν έχουν επαφές με άλλα παιδιά».

Η Άννα Μολέλ σώζει ζωές

Σύμφωνα με επίσημες πληροφορίες δυο εκατομμύρια παιδιά έχουν σωματικά ή διανοητικά προβλήματα. Η Άννα Μολέλ θεωρεί πως ο αριθμός αυτός είναι πολύ μικρότερος από ότι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Πολλά παιδιά δεν τα καταμετρούν διότι κάποιοι έχουν φροντίσει να τα κρύψουν τέλεια.

«Από το 1990 αγωνίζομαι γι αυτά τα απιδιά. Εγώ και άλλα μέλη του κέντρου αναπηρίας Huduma ya Walemavu, πηγαίνουμε και συναντάμε γονείς και αρχές και τους μιλάμε για τα δικαιώματα των παιδιών και τους λέμε πως έχουν το δικαίωμα να πάνε σε ένα κανονικό σχολείο. Παίρνουμε τα παιδιά στο κέντρο μας. Τα φροντίζουμε τους δίνουμε αναπηρικές καρέκλες και χάρη σε αυτές τις καρέκλες είναι σε θέση να μπορούνε να πάνε στο σχολείο».

Το ίδιο συνέβη και με τον Λομνιάκι Ολομντούνι, ο οποίος είχε μια ασθένεια στα κόκαλα. Μια ασθένεια πολύ διαδεδομένη που προέρχεται από το πολύ φθόριο που υπάρχει στο νερό της περιοχής. Εγχειρίστηκε στο κέντρο και από τότε είναι ευτυχισμένος και μπορεί να προσφέρει στον εαυτό του και στην οικογένειά του.

Bettina Rühl / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθυνος Σύνταξης: Στέφανος Γεωργακόπουλος