Ένας χρόνος από τις ταραχές στα υποβαθμισμένα γαλλικά προάστια

Γύρω στα 750 ανέρχονται τα υποβαθμισμένα προάστια των γαλλικών μεγαλουπόλεων. Τα παιδιά των μεταναστών, οι αντάρτες των περσινών ταραχών και των φετινών αψιμαχιών, επιμένουν: τίποτε δεν άλλαξε από πέρσι.

Σε απόγνωση βρίσκονται τοπική αυτοδιοίκηση και κοινωνικοί φορείς καθώς ελάχιστα από τα προγράμματά τους ευωδόθηκαν. Δημοτικοί σύμβουλοι, κοινωνικοί λειτουργοί και ακτιβιστές για τα δικαιώματα των μεταναστών υποστηρίζουν ότι η μακρόχρονη ανεργία, η κατάσταση των κατοικιών, το συγκοινωνιακό δίκτυο, τα σχολεία, η κοινωνική υποβάθμιση και ο στιγματισμός μετατρέπουν τις συνοικίες αυτές στο πιο εκρηκτικό χαρμάνι της γαλλικής κοινωνίας.

Η κυβέρνηση στο Παρίσι απορρίπτει κάθε κατηγορία για ολιγωρία και τσιγκουνιά. Αντίθετα ισχυρίζεται ότι ενισχύθηκε κατά πολύ ο προϋπολογισμός για την ανακαίνιση κατοικιών και για τους κοινωνικούς φορείς που δραστηριοποιούνται στα υποβαθμισμένα προάστια. Στα πλαίσια αυτά ιδρύθηκε εξάλλου και η Υπηρεσία Κοινωνικής Συνοχής και Ίσων Ευκαιριών.

Ο πρωθυπουργός Ντομινίκ Ντε Βιλπέν δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι ‘δεν έγινε τίποτε’: «ακούω από δω και από εκεί ότι δεν έγινε τίποτε, ότι δεν άλλαξε τίποτε. Δεν μπορώ να το δεχτώ. Έγιναν πολλά, αλλά ασφαλώς δεν μπορούν να λυθούν τα προβλήματα σε μια ημέρα.»

Ο υπουργός Ισότητας Αζούζ Μπεγκά επισημαίνει σε κάθε εμφάνισή του ότι από τον Μάρτιο ισχύει στη Γαλλία ο νόμος κατά των διακρίσεων και ότι οι ξένοι μετανάστες πρέπει να κάνουν χρήση. Οφείλουν να συνδράμουν στην εφαρμογή του: «πρόσφατα μου είπε σε κάποιο υποβαθμισμένο προάστιο κάποιος Μοχάμεντ, πως δεν αξίζει τον κόπο να αποταθεί σε κάποιο μεσιτικό γραφείο για να βρει σπίτι, διότι δεν πρόκειται έτσι κι αλλιώς να τον εξυπηρετήσουν. Του απάντησα, ότι πρέπει να αντιδράσει, διότι εκείνος είναι το θύμα, εκείνος πρέπει να δηλώσει τη διακριτική μεταχείριση εις βάρος του, να απαιτήσει τα δικαιώματά του, να τηλεφωνήσει στην υπηρεσία.»

Ωστόσο τα περιστατικά αυτού του είδους δεν αποτελούν εξαίρεση, αλλά κανόνα ή μάλλον σύστημα απώθησης συγκεκριμένων ξένων από συγκεκριμένα προάστια.

Ποιος είναι ο απολογισμός, μετά ένα χρόνο από τις ταραχές; Οι κοινωνικοί φορείς επισημαίνουν ότι ‘τίποτε δεν χάθηκε, αλλά και τίποτε δεν βελτιώθηκε’. Πολιτικοί παρατηρητές πιστεύουν ότι οι Γάλλοι πολιτικοί δεν διαθέτουν την απαραίτητη βούληση για ουσιαστική ενσωμάτωση των μεταναστών και κάνουν λόγο για εκλογική καμπάνια. Στο μεταξύ το καζάνι εξακολουθεί να βράζει.

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου