بحث بازگشت زودهنگام ورزشکار آلمان از المپیک

مسیر پیشرفت نادیه دریگالا به حیث یک ورزشکار مورد سوال قرار گرفته است. در هر دو مورد دلیل این گسست شغلی، زندگی شخصی او بوده است. بهتر است گفته شود دلیل این گسست ها، دوست پسرش بوده است. میشاییل فیشر، دوست پسر نادیه دریگالا، عضو ارشد گروه "نیونازی"ها در شهر روستوک می باشد. او در سال 2011 نامزد گروه دست راستی افراطی موسوم به «حزب ملی آلمان» یا «ان پی دی»، برای پارلمان ایالت مکلینبورگ فورپومین بود.

نادیه دریگالا در گفتگویی با خبرگزاری آلمان، هرگونه همفکری با "نیونازی"ها را رد کرد.او گفت که با حلقه همفکران دوست پسرش هیچ ارتباطی ندارد. او همچنان افزوده است که دوست پسرش از ماه می سال 2012 به این سو، از گروه دست راستی «ان پی دی» بریده است.

حزب دست راستی «ان پی دی» هم تایید کرده است که «او شخصاً از همهء این مسایل بریده و وداع نموده است». هرچند تا هنوز معلوم نیست که این اظهارات چقدر با حقیقت همخوانی دارد، اما قضیه دریگالا یک سلسله سوال ها را بر می انگیزد. مساله اصلی این است که آیا چشم انداز زندگی یک همخانه و دوست پسر می تواند بر مسیر پیشرفت کار یک ورزشکار تاثیر داشته باشد؟

منع تبعیض در المپیک

انسگار مولتس بیرگر، مورخ ورزش در دانشگاه کلن به دویچه وله گفت: «در فعالیت های الپمیکی، منشور المپیک اعتبار دارد». این منشور اصول کاری کمیته بین المللی المپیک را می سازد. یکی از ماده های این منشور، هرگونه تبعیض برای شرکت در این مسابقات را ممنوع قرار می دهد.

از نظر مولتس بیرگر، خانم دریگالا شخصاً دست کم بر منبای معلومات موجود، این قواعد را پامال نکرده است. وی نه به صورت آشکار چیزی مانند راستی های افراطی بر زبان آورده است و نه عملی مانند آنها را انجام داده است. به گفته مولتس بیرگر «اما مساله در این است، وقتی یک ورزشکار با انسانی که علیه ارزش های المپیک می باشد رابطه خصوصی داشته باشد، آیا این ورزشکار می تواند با ارزش های المپیک در انطباق باشد؟ اظهار نظر در این رابطه، از نظر قضایی دشوار و بسیار ظریف است».

این که آیا اصولاً منشوری برای المپیک با قانونگذاری صریحی وجود دارد، مربوط بدان است، که این قانونگذاری اصولاً به خود ورزش نمی پردازد. پیر دو کوبرتین، بنیادگذار این منشور، خود یک کارشناس امور آموزشی بود و می خواست بازی های المپیک در خدمت آموزش وتربیت قرار گیرد. براین مبنا شرکت کنندگان در المپیک یک وظیفه ویژه سرمشق گونه داشتند.

مسئله نادیه دریگالا از چه قرار است؟

بر مبنای این اصول، این سوال مطرح می گردد که به چه کسی اجازه شرکت در المپیک داده شود و به کی اجازه داده نشود. به طور مثال میشل موگانیلا، بازیگر فوتبال سویسی اجازه نیافت در بازی های المپیک لندن شرکت کند، زیرا او پس از یک شکست در برابر کوریای جنوبی، در صفحه تویتر خود تبصره ای نژادگرایانه نوشته بود. همچنان شرکت خانم فاولا پاپا کریستوف، قهرمان پرش یونان به دلیل این که علیه آوارگان افریقایی سخنان تبعیض آمیز گفته بود، فعالیت ورزشی اش به تعلیق درآورده شد.

اما این که یک ورزشکار سخن تبعیض آمیزی نگفته باشد، اما پیش از وقت المپیک را ترک کند، امری است غیرعادی. به گفته دبیرکل اتحادیه ورزش های المپیک آلمان، زندگی خصوصی نادیه دریگالا درست پس از شروع بازی های المپیک از جانب این اتحادیه مورد سوال قرار گرفت. او ضمن مصاحبه ای با رادیو «دویچلند فونک» گفت: «ما به مثابه اتحادیه ورزش های المپیک آلمان کسانی را به حیث عضو تیم المپیک نامزد می کنیم که از جانب فدراسیون های ورزشی مربوطه پیشنهاد شوند که در این مورد فدراسیون قایقرانی آلمان به ما پیشنهاد نمود. من از این مطلب برای نخستین بار پنج شنبه گذشته اطلاع یافتم». فدراسیون قایقرانی آلمان به سهم خود مدعی شده است که در این رابطه اطلاعی نداشته است.

اظهارات ضد و نقیض در مورد دریگالا

بحث در مورد این قایقران آلمانی، سیاست را نیز به خود مشغول داشته است. داگمار فرایتک، رییس کمیته ورزشی در پارلمان آلمان پیشنهاد کرده است که موضوع خانم دریگالا در جلسه بعدی این کمیته مورد بحث قرار بگیرد.

احزاب سبزها و چپ های آلمان از این پیشنهاد جانبداری کرده اند. در این میان توماس دیمیزیز، وزیر دفاع آلمان برخورد مقام ها از آدرس مردم با این خانم را مورد انتقاد قرار داده است. او گفته است: «به راستی مرزها کدام اند؟ آیا مردم واقعاً ما را وظیفه داده اند که حلقهء دوستان ورزشکار را نظارت کنیم، چه گپ است؟».

کریستینا روتا/ رسول رحیم

ویراستار : عارف فرهمند