بررسی جدید درباره فقر کودکان در آلمان

برای دوران کودکی خوب و خوشبخت، به چه نیاز است؟ خوشبختانه برعکس بسیاری از کشورهای جهان، آلمان با کمبود امکانات رفع نیازمندی های اولیه مواجه نیست. مثلاً مواد غذایی، اسکان، البسه برای زمستان، ادویه و مجانی بودن مکتب؛ همه این ها در جمله نیازمندی های بنیادی مسلم در آلمان به شمار می روند. یک کودک فقیر مثلاً در ایالت بایرن یا در برلین، در مقایسه با یک کودک فقیر در بنگله دیش یا افغانستان، در وضعیت بسیار خوب با امکانات زیادی به سر می برد.

اما باوجود این همه، در آلمان به صورت فزاینده، بسیاری از کودکان در فقر بزرگ می شوند. این واقعیت را نتیجه یک بررسی جدید نشان می دهد که "بنیاد بِرتِلسمن" آن را نشر کرده است. در این بررسی آمده است: تقریباً دو میلیون کودک در آلمان امروز در خانواده هایی زندگی می کنند که وابسته به کمک های اجتماعی دولتی هستند. این ارقام بیشتر از پنج سال قبل است.

در آلمان آن کودکانی فقیر پنداشته می شوند که والدین شان بیکار هستند و به این دلیل به کمک های اساسی دولتی وابسته هستند.

نداشتن اتاق ویژه و نداشتن دندان های سالم

"فقرکودکان" در آلمان به عنوان یکی از ثروتمند ترین کشور های جهان به چه معنا است؟ انِته اشتاین کارشناس سیاست خانواده در "بنیاد بِرتِلسمن" در گفتگو با دویچه وله جواب داد: "این کودکان باید از بسیاری چیزها چشم پوشی وانصراف کنند.

این انصراف ها از خانه شروع می شود: کودکان فقیراتاق خاصی برای شان ندارند تا به این وسیله مثلاً کار های خانگی مکتب را انجام دهند. تغذیه آنها صحی نیست، زیرا غذای آنها بدون سبزیجات و میوه جات صرف می شود. آنها به این دلیل غالباً بیمار هستند: افزون برآن قسمی که در این بررسی آمده است، کودکان از خانواده های فقیر غالباً در "انزوای اجتماعی" به سر می برند. مثلاً آنها پول برای گردش های تفریحی از جانب مکتب، کلپ های ورزشی و یا آموزش های موسیقی ندارند.

همه این ها قبل از همه بر چانس های آموزشی تاثیر منفی می گذارند. اشتاین کارشناس سیاست خانواده می گوید: " تمام زندگینامه آموزشی کودکان فقیر آشکارا مشکل تر از کودکانی سپری می شود که در روابط مطمئن وخوب از نگاه درآمد زندگی می کنند".

این بررسی نشان می دهد که بیشتر از همه آن دختران و پسرانی با فقر مواجه اند که تنها توسط یکی از والدین یعنی مادر یا پدر تربیت و بزرگ می شوند و همچنان کودکانی که با دو یا بیشتر خواهر و برادر بزرگ می شوند.

سیاست مبتنی بر نیاز کودکان

انِته اشتاین کارشناس سیاست خانواده در "بنیاد بِرتِلسمن" دولت را مکلف می پندارد که علیه فقر کودکان تدابیری اتخاذ کند. او می گوید که درباره سیاست خانواده بسیار حرف زده می شود و کارهایی نیزصورت می گیرد: "اما از قرار معلوم همه این ها موثر نمی افتند."

انِته اشتاین می افزاید که مشکل اساسی محاسبه مقررات کمک های اجتماعی است. مثلاً تا به حال قاعده کمک های اجتماعی "هارتس 4" که برای افراد بیکار بالغ اعتبار دارد، به کودکان نیز تعمیم داده شده است. اشتاین انتقاد می کند: " اما کودکان افراد بالغ همه کوچک نیستند"، بلکه حمایت های مالی باید مطابق به نیاز های کودکان صورت گیرد. با این دید کودکان باید به نهادهای فرهنگی و دیگر امکانات آموزشی دسترسی داشته باشند و تنها کودکستان و مکتب کافی نیست.

آنچه یک کودک را خوشبخت می سازد، نمی توان آن را براساس کیسه پول والدین شان ارزیابی کرد، اما مجموع کمبودی ها مانند نخوردن غذا های صحی بیو، نرفتن به کلوپ های ورزشی، صرف نظر کردن از سیاحت های خانوادگی، همه این ها تفاوت های آشکار میان کودکان فقیر و غنی را تشکیل می دهند.

این که فقر کودکان در یک کشور ثروتمند مانند آلمان افزایش می یابد، موضوع جدیدی نیست. بررسی "بنیاد بِرتِلسمن" روشن می سازد که همه تدابیر دولتی تا به حال در این زمینه به هدف نرسیده اند. بررسی های نهاد های تحقیقی دیگر در آلمان نیز در مورد فقر کودکان به نتایج مشابه دست یافته اند. آنها در این زمینه خواهان "کمک پولی برای کودکان مطابق به نیاز های اساسی زندگی کودکان" شده اند.