بلغاریا: توقفگاهی موقت برای پناهجویان

در حدود 60 کیلومتری مرز ترکیه و بلغاریا،هارمانلی، بزرگترین اردوگاه پناهجویان موقعیت دارد. دو سال پیش، رشید علاوی 37 ساله از سوریه نیز در این اردوگاه پناه آورده است. سرنوشتی که برای پناهجویان معمول است: او تحصیل کرده و به زبان انگلیسی صحبت می کند. قبل از فرار در دمشق به حیث راهنمای سیاحان خارجی کار می کرد. در اکتوبر سال 2013 علاوی به ترکیه فرار کرد. او در آنجا همه سرمایه اش را جمع کرده و با یکی از قاچاقبران معامله کرد تا او را در عوض 500 یورو به اروپا برساند. اما پول او تنها تا بلغاریا کافی بود.

فعلاً رشید علاوی به عنوان پناهنده سیاسی برسمیت شناخته شده است و در شهر شارا زاگورا در نزدیکی یکی از اردوگاه های پناهجویان زندگی می کند.

او هنوز هم از این اردوگاه به طور منظم بازدید می کند. علاوی با صلیب سرخ بلغاریا به عنوان مشاور فرهنگی و زبان کار می کند. 500 یورو معاش علاوی است. این مقدار پول زیاد نیست اما برای زندگی کردن در بلغاریا کافی است. این مقدار پول دوبرابر دست مزد متوسط در این کشور به شمار می رود.

مهم این است که از بلغاریا خارج شد

بایک پناهجوی نمونه چون رشید علاوی را در بلغاریا به ندرت می توان مواجه شد. هر چند این کشور به عنوان جایگزین احتمالی برای مسیر بالقان که اخیراً مسدود گردیده است، می تواند به حساب آید، اما اغلب پناهجویان از این راه اجتناب می ورزند. کسانی که به بلغاریا می آیند، پس از مدت کوتاهی می خواهند این کشور را ترک گویند. از آغاز 2016 تقریبا 4500 پناهجو در اردوگاه پناهجویان در بلغاریا ثبت شده اند. تنها 700 پناهجو باقی مانده اند. یکی از دلایلی که پناهجویان نمی خواهند در این کشور باقی بمانند، شهرت بد بلغاریا است که گروه های خود سر زیر نام دفاع مردمی پناهجویان را "شکار" می کنند و چندی قبل حتی یک پناهجو افغان در حالی که تلاش برای عبور از مرز می کرد، هدف گلوله قرار گرفت. اما بسیاری از مهاجران به حیث یک "دولت رفاه اجتماعی اروپا" کشور های غرب اروپا را در نظر دارند.

یوردان مالینوف، رئیس اردوگاه هارمانلی می گوید که "مهاجران به خوبی می دانند که آن ها در آلمان، دنمارک و سویدن کمک های اجتماعی سخاوتمندانه بدست می آورند." او در ادامه می گوید که "نزد ما آن ها تنها یک سقف بالای سر و مواد غذایی " بدست می آورند. حتی 33 یورو پول جیب خرجی را که هر پناهجو در هر ماه بدست می آورد، یک سال پیش حذف گردیده است.

با پروازهای ارزان روانه آلمان

هوردا حسین خانم سوریه ئی 28 ساله که حامله است نیز به این نظر است که "در آلمان، همه چیز خیلی بهتر است" او از شش ماه به این طرف در اردوگاه هارمانلی در بلغاریا با شوهر و هفت طفل اش زندگی می کند. این خانواده 9000 یورو برای قاچاقبران پرداخته است تا از ترکیه به آلمان انتقال شان دهند. خانم حسین می گوید: "روزی که از بلغاریا به مقصد آلمان حرکت کردیم، شدیداً باران می بارید."

او در ادامه، آن زمان را چنینی به یاد می آورد: «ما با موتر از میان یک جنگل می گذشتیم که راننده دفعتا موتر را ایستاده کرد و گفت باید پائین شویم. قرار بود یک موتر دومی ما را به صربستان ببرد.» اما هیچ کس نیامد. پس از ساعت ها، این خانواده نه نفری به تنهایی راه اش را ادامه داد. در نهایت توسط پولیس دستگیر گردیدند و سفر شان قبل از رسیدن به صوفیه به پایان رسید.

پناهندگی این خانواده در حال حاضر قبول گردیده و پاسپورت بلغاریایی به دست آورده اند. با این پاسپورت در واقع این خانواده می تواند در داخل اتحادیه اروپا آزادنه سفر کنند. اما آرزوی رفتن به آلمان هنوز هم نزد این خانواده زنده است. هواردا می گوید: «اگر ما موفق به رفتن به آلمان شویم و در ظرف سه ماه یک کار در آنجا پیدا کنیم، ممکن است ما با اسناد و مدارک جدید ما در آلمان زندگی کنیم.» اما این خانواده پول کافی برای خرید تکت ندارد و آرزو دارد که اقارب شان از شهر فرانکفورت آلمان برای شان پول ارسال کنند. بعد می تواند بالاخره رویای رسیدن به آلمان به واقعیت بیانجامد. با پول بدست آمده می توانند یک تکت ارزان بخرند و با طیاره از بلغاریا به آلمان خود را برسانند.

اشتیاق داشتن امنیت اجتماعی

اردن مالینوف می گوید که "اغلب مهاجران بیش از یک هفته در این اردوگاه باقی نمی مانند." او در ادامه می گوید که کسی که پول دارد نزد قاچاقبران می رود و به سفر اش ادامه می دهد. او همچنین اضافه می کند که "در جریان یک شب این افراد اردوگاه را ترک می گویند و دیگر بر نمی گردند." رئیس این اردوگاه به ویژه یک خانواده سوریایی با یک کودک در یک چوکی چرخ دار را به یاد دارد." آنها چهار بار تلاش فرار به آلمان را کردند، اما همیشه توسط نگهبانان مرزی صربستان گرفتار شده و به ما به اردوگاه فرستاده می شدند." او در ادامه می گوید که بار پنجم این خانواده بر نگشت. "احتمالا دل صرب ها به این خانواده سوخته است و گذاشته اند تا از مرز عبور کنند."

مالینوف، رئیس این اردوگاه می گوید که "آیا شما درک کرده نمی توانید" او می افزاید که "تا زمانی که معیارهای لازم برای پذیرش پناهجویان و حمایت های مالی در کشورهای عضو اتحادیه اروپا بسیار متفاوت باشد، مهاجران تنها کشورهای ثروتمند را انتخاب خواهند کرد." ملینوف همچنین می گوید که مشخصات تازه واردان تغییر کرده است. در ابتدا بسیاری از خانواده ها به سادگی در جستجوی یک سقف بالای سر شان بودند. در سالهای 2013 و 2014 شمار زیادی از سوریایی های خوب آموزش دیده مانند رشید علاوی آمده اند. اما "امروز، بیشتر جوانان عراقی و افغان از ترس "دولت اسلامی" در فرار اند. او شکایت کرده می گوید که 90 درصد از آنها کارت هویت شان را دور انداخته اند و تعداد بسیار کمی علاقه مند به کار و ادغام اند.

رشید علاوی، با این حال می خواهد در بلغاریا بماند. شاید برای همیشه. برای او در فقیرترین کشور اتحادیه اروپا زندگی کردن مهم نیست. علاوی می گوید: «من این کشور را دوست دارم و نمی خواهم به دیگر کشوری سفر کنم حتی به آلمان.» او در ادامه می گوید. "ذهنیت بلغاریای ها و سوریایی ها خیلی مشابه است." علاوی می افزاید که بلغاریا یک کشور زیبا است و همچنین او می تواند در اینجا در صلح و آرامش زندگی کند. "من به دنبال همین صلح و آرامش بودم."