بيست سال پس از وحدت دوباره

شهر فرانکفورت در کنار رود اودر در دورترين بخش شرق آلمان در مرز با پولند موقعيت دارد. برخي از باشندگان آلمان غربي اين شهر را مظهر بيکاري و انحطاط مي پندارند.چنين پيش قضاوتي ها اعصاب شاگردان ليسه عالي کارل ليبکنشت را خرد مي کنند. فلوريان هوندرتمارک، که هفده سال دارد، مي گويد: "اگر هم در مورد ما گزارشي داده شود، تنها سخن از بيکاري و راستگرايان تندرو مي زنند. در آنصورت يک باشنده غربي نمي تواند تصور خوبي از فرانکفورت داشته باشد."

فلوريان با کيت هژده ساله و يورن شانزده ساله در کنار رود اودر ايستاده است. اين جوانان در صنف هاي بالايي ليسه عالي درس مي خوانند. در آنسوي اودر در غرب پولند شهر سلوبيتسه ديده مي شود، و از فاصله نزديکي صداي ناقوس کليساي مريم بگوش مي رسد. يورن ميگويد: "چه جاي قشنگي است. اصلاً ازاينجا مي توان محل زيبايي درست کرد، اما همه مردم اينجا را ترک مي کنند".

دست کم 30000نفر فرانکفورت را ترک کرده اند

زماني که جوانان فرانکفورت اودر به وحدت دو آلمان و يا آلمان غربي مي انديشند، سياست و يا تاريخ برايشان در صف نخست قرار ندارد، بلکه آنها به آينده خود در بازار کاريابي فکر مي کنند. ميزان بيکاري در آلمان شرقي به 11,5 درصد مي رسد، و اين دو برابر بيشتر از سطح بيکاري در آلمان غربي است. در سال 1990 جمعيت فرانکفورت در کنار رود اودر به 88000 تن مي رسيد. بيست سال پس از وحدت دوباره دو آلمان تقريباً 30 هزار باشنده اين شهر را ترک کرده اند. کيت، يورن و فلوريان هم از اينجا به آلمان غربي خواهند رفت. فلوريان مي خواهد در رشته موتر سازي تحصيل کند. او مي گويد: "اين رشته را تنها در آلمان غربي ميتوان آموخت، اما آرزو دارم در هنگام تحصيل بسيار دور از اينجا نباشم".

بيست سال پس از وحدت دوباره اولتر از همه ابعاد اقتصادي است که جوانان شرق و غرب را از هم جدا ساخته است. در غير آن اين جوانان هم عقيده اند که "آلمان به دو بخش تقسيم نشده است". يورن ميگويد: "گرچه هنوز هم ديوار حايل از ياد نرفته است، اما گمان ميکنم که اين هم کم کم به فراموشي سپرده ميشود". اين شاگردان مکتب آلمان را به عنوان يک کشور واحد مي شناسند. آنها بين سالهاي 1992 و 1994، يعني بعد از وحدت دوباره، به دنيا آمده اند.

جوانان شرق و غرب بسيار شبيه هم اند

جوانان آلماني تقريباً يکسان رشد مي کنند. آنها گروه هاي هنري و باشگاه هاي ورزشي محبوب خود را دارند، آنها براي گذراندن تعطيلات به جزيره مايورکا ميروند و سرگرمي هاي مشابهي دارند. توماس گنزيکه از انستيتوت تحقيقاتي تي ان اس اينفراتست هم به همين باور است. او ميگويد: "اگر چند نسل مردم شرق و غرب آلمان را با هم مقايسه کنيم، آنگاه به اين نتيجه ميرسيم که همين جوانان اند که بيشتر شبيه هم اند". اين محقق در شهر ماگديبورگ آلمان شرقي به دنيا آمده و پس از وحدت دو آلمان به غرب کوچ کرده است. هسته تحقيقات گنزيکه را تاريخچه زند گي خودش تشکيل ميدهد. به باور وي با اينهمه شباهت ها تفاوت هم وجود دارد. جوانان آلمان شرقي نظام سياسي جمهوري فدرالي را به ديده ترديد مينگرند و آنرا قابل اصلاح ميخوانند. اين نظام در شرق آلمان نسبتاً جديد است.

خرسند بودن از وحدت دوباره

آيا اين موضعگيري انتقادجويانه به رد تمام کشور مي انجامد؟ شاگردان ليسه عالي کارل ليبکنشت به اين پرسش پاسخ "نه!" ميدهند. اينکا زوريس شاگرد صنف دوازدهم اين ليسه مي گويد: "ما خوشحال هستيم که وحدت صورت گرفته است. در آلمان شرقي محدوديت هاي زيادي وجود داشتند، از جمله ممنوعيت سفر".

بيست سال پس از وحدت دوباره، که ديگر شرق و غرب عملاً ديگر مطرح نيست، هنوز هم شاگردان ليسه عالي در شهر فرانکفورت اودر با چند همصنفي شان که با والدين خود از آلمان غربي به آنجا آمده اند، به شوخي کلمات مثل "شرق"، "غرب" و يا "شرقي" و "غربي" را بين هم رد و بدل ميکنند. کيت ميگويد: "دو سال پيش در فرانسه با دو جوان آلمان غربي آشنا شدم که ميدانستند فرانکفورت اودر در کجا موقعيت دارد، و اين مرا متعجب ساخت".

بنيامين هامر/ ابراهیم خیل

ویراستار: انتظاری