تبصره: انتخابات مقدماتی ایالات متحده، پایانی بدون برنده

انتخابات مقدماتی ایالات متحده طولانی و پیچیده است؛ اما اکنون هردو جناح نامزد های مشخص خودرا برای دور نهایی انتخابات درنظر دارند. قرار است هیلیری کلینتون در برابر دونالد ترامپ از حزب جمهوریخواه برای ورود به کاخ سفید وارد کارزار نهایی گردد.

و اما از جانب دیگر؛ برنده ای که با حمایت صریح و قاطع حزب خود وارد مبارزات واقعی انتخابات می گردد، طور دیگریست.

بزرگترین دشمن ترامپ خود ترامپ است

با اینهم مشکلات عمده ای هردو نامزد را کمتر می توان از هم تفکیک نمود. بزرگترین دشمن دونالد ترامپ خود اوست.

یک مرد رو به پیری،ثروتمند که با اظهارات پراز نفرت و خودشیفتگی های زیان آور و اظهارات فورانی اش مخالفان زیادی برای خود در حزب جمهوریخواه ساخته است، در ادامه هم خواهد ساخت و باید بسازد.

در مقابل هیلاری کلینتون باید دست کم در دو جبهه مبارزه کند. در خلال سال های زیادی که او مقامات سیاسی را درتصدی اش داشت انبوهی از اشتباهات را انجام داده و یا مسئولش می باشد. بنابراین او می تواند دشمنان زیادی داشته باشد. مسأله تا به آنجا می کشد که هیلاری کلینتون خود بزرگترین دشمن خودش می باشد.افزون براین یک شخص واقعی مطرح است که حتا بعد از نامزدی اش می تواند برایش بسیار مشکل ساز باشد.

انقلاب در گوشه دنج

برنی ساندرز این سیاستمدار تمام عیار را به طریقی به چالش کشید که هیچ کس انتظارش را نداشت. ساندرز 74 ساله با سخنرانی های آتشین اش در مورد انقلاب، این خانم 68 ساله را پیر تر نشان داد. به مثابه یک خانم قدرتمند تلاش او ب بر برقرار نگهداشتن سرمحتوای سیستمی بود که او قدرت و ثروتش را از آن گرفته بود. به ویژه مردان و زنان جوان امریکایی به سوی این شاعر انقلاب شتافتند.آن ها را نگرانی های کاملاً واقعی از قرضه هایی انگیزه می داد که قبلاً در زمان کار آموزی بر شانه های شان بار شده بود. همچنان تجسم رویای انقلابی نیز به آن ها انگیزه می داد که وقوع آن بدون ترک گوشه دنج شان ممکن به نظر می رسید.

ساندرز موضوعات انصراف ناپذیر مربوط به معیشت و زندگی مانند عدالت اجتماعی را در این کارزار چشمگیر انتخاباتی اش مطرح می ساخت که در غیر آن به کناری زده می شد. این دست آورد ارزشمند اوست و دست آورد او باقی می ماند.اما برای پیروان او این کافی نیست. این اشخاص متعهد باخته اند.این کلینتون بود و نه ساندرز که آرای ضروری را به دست آورد. و این خط سرخ را صرف چند " سوپر دیلیگیتس" یا ابرنمایندگان ثروتمند ترسیم کردند.مواد زیادی برای اسطوره سازی وجود دارند. چه کسی نمی داند که اولین عشق از دست رفته غالباً دردناکترین است.

قلمرو ناشناخته برای کلینتون

آیا او این لحظه برای آزادی سازی اش از محظوره های تاریخی اش استفاده خواهد کرد؟ به مثابه فرصتی آیا او لفاظی های غالباً حساب شده اش را کنار خواهد گذاشت تا بتواند برای احساس اطمینانش چیزی را بگوید که می خواهد و طوری خود را ارائه کند که می باید؟ آیا او به خود اجازه می دهد که اشتباهاتش را بپذیرد وشخصیتش را به ترتیبی نشان بدهد که مردم باور کنند و فکر نمایند که او صادق است؟ و با برنی ساندرز چه خواهد کرد؟ آیا او به شکست وی همبستگی نشان خواهد داد؟ و یا اینکه او( ساندرز) دور میراث خودش را سمنت خواهد گرفت که می گفت در طریق غلط کدام زندگی راستین وجود ندارد.

اما همه در مورد اصالت است

عوام گرایی و وعده های تحقق ناپذیر این کار زار انتخابات مقدماتی را شکل داده است. هرگاه کلینتون می خواهد اولین کسی باشد که بعد از نخستین رئیس جمهور سیاه پوست داخل کاخ سفید شود او باید سلاحی را بپردازد که دلایل مخالفانش را متلاشی گرداند. او دارای مهارت های تحلیلی لازم برای این کار است. با اینهم دلچسپ است که کلینتون به مثابه نخستین نامزد زن برای ریاست جمهوری باید در ابراز عواطفش موفق باشد، البته نه به شکل آموخته شده، بلکه به قسم زنده و قناعت بخش.

زیرا این چیزی است که در نهایت همه در ایالات متحد امریکا به دنبالش می باشند. رای دهندگان بیشتر از میثاق ها و استراتژی ها اصالت می خواهند.