تصویر: از انگشت نگاری تا اطلاعات بیومتریک

اولین آرشیف مدرن اثر انگشت در سال ۱۸۹۱ توسط ایوان ویستیک متولد کرواسیا در ارجنتاین ساخته شد. از آن زمان به بعد از اثر انگشت به عنوان شاهد در ردیابی مجرمان استفاده می شود، چونکه هر شخص نشان انگشت خاص خود را دارد. چنانچه در تصویر دیده می شود، پولیس جنایی به سادگی می تواند مثلا هنگام سرقت اثر انگشت را از دستگیره دروازه پیدا کند.

با یک لایه چسبنده اکنون اثر انگشت به کاغذ منتقل می شود و برای آینده نگهداری می گردد. قبل از این تطبیق اثر انگشت یک کار خسته کننده بود. فرد باید نشانه ها و مشخصه ها را انتخاب و با دست مقایسه می کرد. امروزه اینکار را کامپیوتر انجام می دهد.

همچنین گرفتن اثر انگشت در سال های اخیر تغییر کرده و آسان شده است. امروزه به جای رنگ و کاغذ از اسکنر استفاده می شود. این کار بلافاصله داده های بیومتریک دیجیتالی ایجاد می کند.

کمپیوتر خطوط و نقش های اثر انگشت را شناسایی می کند. اینها تقریبا در مرکز خطوط انگشت ها و یا هم پنجه ها منشعب هستند و با فاصله ها دیده می شوند. این نشانه ها و علامت ها برای هیچ کس حتی دو گانگی ها هم همسان نیست.

تنها در جرم شناسی از اثر انگشت استفاده نمی شود. به طور فزاینده از این کار به سادگی برای تعیین هویت نیز استفاده می شود. مانند اینجا در انتخابات نایجریا. این تضمین می کند که هیچ کس دوبار رای داده نمی تواند و همچنان فقط کسانی رای می دهند که خود را ثبت نام کرده اند.

در جریان تصمیم گیری روی تقاضای پناهندگی یک شخص در اروپا سوال مهم این است که فرد مورد نظر اول به کدام کشور اروپایی وارد شده است. با ثبت اثر انگشت، این کار به سادگی قابل پیگیری است. تنها شرط این است که از مهاجران نشان انگشت گرفته شده و داده ها مورد استفاده قرار گیرند.

در گوشی های هوشمند مدرن از اثر انگشت به عنوان رمز یا پسوورد استفاده می شود. این گوشی ها صاحب خود را با اثر انگشت اش شناسایی می کنند. کسی دیگر نمی تواند به سیستم وارد شده و به اطلاعات دسترسی پیدا کند.

در اسکاتلند ماشین های اتومات پول نقد از طریق اثر انگشت مشتری را شناسایی می کنند. با این کار اطمینان حاصل می شود که هیچ دزدی نمی تواند پول شخص دیگری را بیرون بکشد.

از سال ۲۰۰۵ در پاسپورت آلمان و بسیاری پاسپورت های دیگر اثر انگشت دیجیتالی ذخیره می شود. این اثر انگشت در هیچ بانک اطلاعاتی ذخیره نشده بلکه فقط در چیپ در کارت شناسایی ذخیره می شود. علاوه بر اثر انگشت در اینجا همچنان یک عکس بیومتریک در پاسپورت گنجانده می شود. این نیز شبیه به اثر انگشت است که تقریبا هرگز در دو نفر یکسان نیست.

نرم افزارهای تشخیص چهره که با استفاده از چنین داده های بیومتریک کار می کنند، به اندازه ای دقیق اند که می توان با استفاده از کمره های نظارتی یک فرد را در میان جمعیت بزرگ شناسایی کرد. اما همچنان افراد عادی یا شرکت های اینترنتی نیز به طور روز افزون از نرم افزار تشخیص چهره استفاده می کنند.

الیک جفریز در سال ۱۹۸۴ با تحقیق در دانشگاه لستر این ایده را به میان آورد که از "دی ان ای" اثر انگشت برای شناسایی افراد می توان استفاده کرد. او به طور تصادفی بالای بخش هایی از "دی ان ای" نقش های انفرادی را کشف کرد که در هر نفر متفاوت است و می شود از آن تصویری را ایجاد کرد که مشابه «بارکد» اجناس در سوپرمارکت است.

در آلمان چنین اثرانگشت ژنتیکی از سال ۱۹۹۸ در یک پایگاه اطلاعات اداره پولیس فدرال ذخیره می شود. بیش از ۱۸۰۰۰ مورد تنها در آلمان با استفاده از «دی ان ای» اثر انگشت حل و فصل شده است.

اثر انگشت تنها نمی تواند جرم متهمی را به اثبات برساند، بلکه همچنان بسیاری از افراد بیگناه نیز زندگی خود را مدیون اثر انگشت ژنتیکی هستند. "پروژه بی گناهی" در امریکا توانست بی گناهی بیش از ۱۰۰ زندانی را ثابت کند که به اشتباه محکوم شده بودند. از جمله کرک بلویسورت که ۸ سال و ۱۱ ماه و ۱۹ روز انتظار اعدام خود را می کشید.

یک آزمایشگاه تجزیه "دی ان ای" بعد از قتل عام در سربرنیتسا تشکیل شد. برای اولین بار قربانیان این قتل عام سیستماتیک شناسایی و به طور جداگانه به خاک سپرده شدند. در این تصویر ایما حسنوویچ پنج ساله با کاکایش وداع می کند. اضافه از ۶۰۰۰ قربانی از سربرنیتسا، تقریبا همه مرد، شناسایی و توسط اقارب شان به خاک سپرده شدند.

اطلاعات بیومتریک همچنان در صداها و داده های دیجیتالی نیز وجود دارند. به طور مثال، نرم افزارهای تشخیص صدا می توانند صداهای تهدیدکننده در هنگام صحبت تیلفونی را شناسایی کنند. چون صداهای انسان نیز منحصر به فرد است. و فراموش نکنیم که هر کدام ما در انترنت نیز آثاری از خود بر جا می گذاریم که می توانند در تشخیص هویت ما به کار بروند.