جایی که ناتو و طالبان منفعت مشترک دارند

شورشیان میلیون ها دالر پول از شرکت های امنیتی دریافت کرده اند. این شرکت ها که به صورت قراردادی تامین امنیت کاروان های اکمالاتی ناتو را به عهده دارند، به صورت غیرقانونی به طالبان پول می پردازند تا کاروان لاری های آنها را مورد حمله قرار ندهند.

شورشیان در درون پاکستان نیز غالباً بر کاروان لاری های مواد اکمالاتی ناتو حمله می کنند، اما در مورد پرداخت پول از سوی شرکت های امنیتی به شورشیان در داخل پاکستان به مراتب کمتر گزارش شده است. یکی از دلایل ممکن است این باشد که سرک ها در پاکستان برای حملات شورشیان کمتر قابل استفاده می باشند.

فرماندهان طالبان می گویند که بعد از مسدود شدن مرز پاکستان به روی کاروان های اکمالاتی ناتو در ماه نوامبر سال گذشته، درآمد آنها در مناطق جنوبی افغانستان کاهش یافت. سرانجام یک ماه قبل این مرز دوباره باز شد.

یکی از فرماندهان طالبان که حدود 60 جنگجو را در ولایت غزنی رهبری می کند، می گوید: «توقف این لاری ها باعث یک مشکل جدی [مالی] شده بود... درآمد ما بد رقم کم شده بود. به این خاطر، شورش به اندازه ای که ما برنامه ریزی کرده بودیم، قوی نبود».

دیگر فرمانده طالبان که ده ها شورشی را در ولایت قندهار رهبری می کند، می گوید که پول شرکت های امنیتی منبع اساسی برای تمویل جنگجویان اوست. او گفت که از این پول برای پرداخت به جنگجویان اش و خرید سلاح و مهمات استفاده می کند.

این فرمانده طالبان در یک تماس تیلفونی به خبرگزاری اسوشیتد پرس گفت: «ما می توانیم از این طریق بندل های پول به دست بیاوریم.... به این دلیل، کاروان های اکمالاتی ناتو برای ما بسیار مهم است». هر دوی این فرمانده طالبان به دلیل هراس از هدف قرار گرفتن توسط نیروهای ناتو و افغانستان نخواستند نام شان فاش شود و رقم پول هایی را که به دست می آورند نیز فاش نکردند.

ارتش ایالات متحده امریکا سال گذشته برآورد کرد که 360 میلیون دالر از پول مالیه دهندگان امریکایی سرانجام به دست طالبان، جنایت کاران و زورمندان بانفوذی رسیده است که با طالبان و جنایتکاران رابطه دارند. بیش از نصف این مبلغ از طریق قرارداد 2.1 میلیارد دالری برای انتقال آب، غذا و مواد سوخت به سربازان امریکایی در افغانستان، از دست رفته است.

ارتش ایالات متحده امریکا افزوده است که درصد کمی از 360 میلیون دالر به دست طالبان رسیده است. اما این «درصدی کم» نیز به سر به میلیون ها دالر می زند و شورشیانی که با سلاح های دست ساز می جنگند، می توانند با پول کم نیز حملات شان را راه اندازی کنند.

ارتش ایالات متحده امریکا یکی از زورمندانی را که یک شرکت خصوصی امنیتی دارد و گفته می شود برای گروه طالبان اسلحه فراهم می کند، مورد تحقیق قرار داده است. این شخص زورمند و بانفوذ سیاسی که نامش گرفته نشده، برای بیشتر از دو سال از یک قراردادی که با ایالات متحده امریکا کار می کرده است، پول دریافت کرده است. این فرد 8.5 میلیون دالر امریکایی را به صاحبان یک مرکز غیرقانونی تبادله پول واریز کرده است. این مرکز تبادله پول از سوی شورشیان طالبان استفاده می شده است.

یک گزارش کانگرس امریکا در سال 2010 به نام «شرکت جنگسالار» آشکار ساخت که قراردادی های ترانسپورتی سالانه ده ها میلیون دالر را در سراسر افغانستان به جنگسالاران می پردازند تا از کاروان های اکمالاتی محافظت کنند. برخی از این جنگ سالاران مظنون به پرداخت پول به طالبان می باشند.

جنرال ریچارد لانگو، رییس نیروی موظف برای مبارزه با فساد ایالات متحده امریکا در افغانستان گفت که ارتش امریکا قرارداد جدید یک میلیارد دالری را با یک تعداد شرکت های جدید برای انتقال مواد اکمالاتی بسته کرده است. او مدعی شد که این شرکت ها با نمایان ساختن بیشتر قراردادی های فرعی شان، دسترسی شورشیان به این پول ها را کمتر ساخته اند.

لانگو گفت: «فکر می کنم این ساده لوحانه خواهد بود که گفته شود هیچ پولی به دست دشمن نمی رسد... فکر می کنم هنوز پول هایی به جنایتکاران می رسد، و همچنان فکر می کنم رابطه ای میان جنایتکاران و شورشگری در اینجا وجود دارد».

جان تیرنی، نماینده دموکرات ها که تهیه گزارش «شرکت جنگسالار» زیر نظر او صورت گرفته است، گفت که قرارداد جدید منجر به افزایش شفافیت و نظارت از قراردادی ها شده است، اما «وزارت دفاع باید گام های محکمی بردارد تا پرسونل نظامی ما را حفظ کند و مانع افتادن دالرهای مالیه دهندگان به دست دشمنان ما در افغانستان شود».

ایالات متحده امریکا بعد از ماه ها تلاش، سرانجام پاکستان را وادار ساخت که مرز خود را به روی کاروان های اکمالاتی ناتو باز کند، زیرا انتقال این مواد از شمال افغانستان برعلاوه طولانی شدن مسیر، ماهانه 100 میلیون دالر هزینه بیشتر بر می داشت. فرماندهان محلی طالبان که با خبرگزاری اسوشیتد پرس گفتگو کرده اند، گفته اند انتقال این مواد از سمت شمال منفعت کمتری برای آنها داشت زیرا لاری های کمتری از مناطق جنوبی عبور می کردند.

فرمانده طالبان در غزنی گفت: «از هرجایی که این لاری ها عبور کنند، ما آن را حساب می کنیم و آنها مجبور اند که پول بپردازند. اگر پول نپردازند، این مواد هرگز به مقصد نمی رسد یا با حملات سنگین مواجه می شود».

فرمانده طالبان در غزنی افزود: «ما هفت ماه مجبور بودیم انتظار بکشیم که راه اکمالاتی دو باره باز شود و درآمد ما از سر گرفته شود. حالا کارها عادی شده است». مسیر پاکستان همچنان یک راه حیاتی برای ایالات متحده امریکا و اعضای ناتو در جهت خروج تجهیزات شان از افغانستان تا پایان سال 2014 میلادی است.

اسوشیتد پرس/ عارف فرهمند

ویراستار: رسول رحیم