جوانان آلمانی در اعتراض تنبل هستند؟

هوای شب زیاد خوب نیست، اما مردم در بیرون از قهوه خانه ها نشسته اند و نوشابه و آبجو می نوشند. این جا خیابان فردریشس هاین شهر برلین، پایتخت آلمان است که یک منطقه سیاحتی و محل تجمع دانشجویان می باشد.

آدم اورسِچووسکی نیز پیش روی یک قهوه خانه نشسته و کوکا کولا می نوشد. این جوان 28 ساله که دیپلوم اقتصاد دارد، تمام عمرش را در این محل سپری کرده است. او این محل را از زمان هایی می شناسد که قهوه خانه های زیادی فعال بودند. بیشتر آن کافی خانه ها حالا مسدود شده اند.

آدم اورسچونسکی با مقایسه روزگار گذشته و اکنون، می گوید: «لذت بردن از اوقات فراغت بیش از بیش مشکلتر می شود. بی اطمینانی حاکم است که آدم نمی داند چه می شود و چه پیش می آید».

آدم در اپریل سال 2010 دیپلوم خود را در بخش اقتصاد گرفت. او از آن زمان به این سو تا 50 بار درخواستی کار داده است، اما همواره پاسخ منفی و اغلب یکسان دریافت کرده است.

او پاسخ هایی را که در تلاش کاریابی اش گرفته، چنین شرح می دهد: «متاسف هستیم، اما متقاضیان دیگر بیشتر مطابق انتظارات ما بوده اند. ما برای شما خوشبختی آرزو می کنیم. با کمال احترام».

اما وضعیت در کشورهای دیگر فرق می کند. در کشورهای اسپانیا، یونان یا در اسراییل، جوانانی که تجربه مشابه آدم دارند، پیش روی قهوه خانه قهوه نمی نوشند بلکه آنها به رسم اعتراض خیمه هایی برپا کرده اند و در مراکز شهرها دست به اعتراض زدند.

در تل ابیب، جوانان از هفته ها به این سو علیه سیاست حکومت به نشانه اعتراض در خیمه ها به سر می برند. در آتن، از دو سال به این سو، تظاهرات در پی تظاهرات برگزار می شود. اما آدم اورسِچووسکی نمی تواند تصور کند که او با دیگر جوانان آلمانی در روز های آینده سبزه های پیش روی پارلمان را به اردوگاه خیمه های معترضان تبدیل کنند.

او در این باره می گوید: «وضعیت مطمیناً خیلی دشوارتر شده است، اما البته هنوز برای بسیاری این امکان وجود دارد تا راه حلی بیابند. با وجود این، میزان بیکاری در میان جوانان این جا در مقایسه با دیگر کشورهای اروپایی نازل است. به این دلیل من امکانات [اعتراض] را نمی بینم».

ماتیاز بولینگر/ حسین مبلغ
ویراستار: عارف فرهمند