خود کشی یک پناهجو همراه با "تشویق ساکنان محل" در آلمان

سیون شرادی شهردار شهر اشمولن یکی از مناطق مربوط به ایالت تورینگن آلمان گفته است که آنان پس از دریافت خبر خودکشی یک پناهجوی هفده ساله شوکه شده اند. به بیان او، شاهدان گفته اند که شمار افرادی که در آنجا حضور داشتند، با سر دادن فریاد های "بپر دگه" این نوجوان را تشویق به پرتاب خود از طبقه پنجم یک ساختمان نموده اند. 
شهردار اشمولن در گفتگو با رسانه های محلی گفت: «معلوماتی در اختیار ما قرار گرفت که برخی از تماشاگران این صحنه پیش از پرش این نوجوان صدا زده اند که "بپر دگه".»
به گزارش روزنامه آلمانی "لایپزیگر فولکس‌سایتونگ" این نوجوان آسیب روحی دیده بوده و از ماه اپریل گذشته تحت درمان بوده است. به نوشته این روزنامه به نقل از دیرک نووساتکو، رئيس اداره امور نوجوانان، این نوجوان پنجشنبه هفته پیش به مرکز روان درمانی نوجوانان در "اشتات‌رودا" منتقل شده و روز جمعه به اقامتگاهش باز گردانده شده بود. 
گفته می‌شود که پناهجوی نوجوان پس از بازگشت به اقامتگاهش "به عصیانگری و آشوبگری پرداخته" و اطرافیانش خواستار حضور پولیس به محل نیز گردیده بودند. هرچند پولیس و ماموران آتش نشانی به محل آمده بودند اما موفق به جلوگیری خودکشی این نوجوان پناهجو نشده اند.
ماموران پولیس و آتش‌نشانی تایید کرده‌اند که تماشاگران در برابر محل اقامت این پناهجوی جوان جمع شده بودند. پولیس این شهر شام روز شنبه گفت که یکی از تماشاگران، جریان حادثه را با موبایل خود ضبط کرده بود، اما به تقاضای پولیس این فرد نوار ویدیویی ضبط شده را دوباره پاک کرده است.
شهردار اشمولن گفت، که هنوز منتظر نتیجه تحقیقات پولیس باید بود. او در صفحه فیس‌بوک خود نوشته است، اگر واقعیت داشته باشد که برخی افراد نوجوان پناهجو را با فریاد "بپر دیگه!" تشویق به خودکشی کرده باشند، چنین رفتار قابل تحمل نخواهد بود.
شراده نوشته است: «این رفتار مردود و غیرانسانی است. چه پناهجو، چه ساکن آلمان، ما همه انسانیم.»
به نقل از گزارش مجله خبری آلمانی "شپیگل" این نوجوان تبعه سومالیا بوده است. 
این گفته ها در حالی مطرح می شوند که در سال گذشته بیش از 800 هزار پناهجو وارد آلمان شده بودند. هرچند روند ورود پناهجویان به آلمان همچنان ادامه داشته اما با توجه به هجوم سال گذشته ارقام امروزی ناچیز بوده است. این پناهجویان غالباً از کشورهای در حال نزاع وارد آلمان شده که بیشتر آنان در مسیر چند هزار کیلو متری، خاطرات نامیمون را به تجربه گرفته اند. یافته ها نشان می دهند که بیشتر این پناهجویان به روان درمانی نیاز دارند.