دونالد ترامپ کیست؟

کسانی که شرح حال دونالد ترامپ را می‌نویسند، به منظور توضیح خصوصیات او معمولاً کلمات مثل متعرض، بی پرنسیپ، ماتریالست (معتقد به جهان مادی)، خودنما، خردمند، بی انظباط، جذاب و شخصی با رشد بسیار سریع را استفاده می‌کنند. اما دو کلمه بیشتر از همه وضاحت دارند: خود‌شیفته و فروشنده خوب.

گویندا بلیر، که در مورد دونالد ترامپ و خانوادۀ اش دو کتاب نوشته است، در صحبت با دویچه وله گفت: «او یک فروشنده است و خود را به بازار عرضه می‌کند، او به خود باور دارد. در حالت های نادر، وقتی کسی به این اشاره کند که او در کدام کاری آنقدر موفق نبوده است، آنگاه شدیداً عصبانی می‌شود، با ناراحتی واکنش نشان می‌دهد و این خود‌شیفتگی او را ضربه می‌زند.»

تیموتی اوبراین زندگی نامه نویس و نویسندۀ کتاب "دودمان ترامپ" باری با مشکل بزرگی با او روبرو شد. ترامپ علیه وی اقامۀ دعوا کرده و خواستار ۵ میلیارد دالر جبران خساره شده بود. ترامپ گفته بود اوبراین تا این حد گستاخ شده است که ادعا می‌کند که این غول املاک (ترامپ) کمتر از آنچه مردم فکر می‌کنند، پول دارد.

اوبراین به دویچه وله گفت: «او اساساً یک پسر هفت ساله است که بزرگ شده است. او می‌تواند در صحبت دوگانه طرف مقابل را زیر تأثیر قرار بدهد، اما او همچنان یک آدم بی نظم، با هوش، احساساتی و مادی است. او شیفتۀ خود است و از صبح تا به شام بیشتر به خود علاقه دارد.»

بلیر و اوبراین همنظر اند که دونالد ترامپ دقیقاً همانگونه است که در تلویزیون دیده می‌شود. بلیر او را چنین توصیف می‌کند: «آنگونه که او حرف می زند، همانگونه هم است.» پس این سؤال که او اصلاً کیست، نسبت به این سؤال که چگونه او نامزد مقام ریاست جمهوری حزبش شده است، کمتر پرسیده می‌شد، زیرا ترامپ در هر صورت غیر معمول ترین کاندیدای این مقام در تاریخ ایالات متحدۀ امریکاست.

مقصر کیست؟

شرح حال نویسان ترامپ تأکید می‌کنند که آنقدر که شخصیت ترامپ به سادگی مورد انتقاد قرار می‌گیرد، نباید توانایی های او را هم نادیده گرفت، که می‌تواند خشم امریکایی ها را سمت‌دهی کند.

اوبراین می‌گوید: «نامزدی ترامپ پیامد دیر‌رس بحران مالی سال ۲۰۰۸ است. این بحران زندگی بسیاری از امریکایی های تنگدست را به فقر بیشتر کشاند. آنها برای پرداخت قرضه های شان مشکل دارند، پول مطمین تقاعدی وجود ندارد و آموزش کودکان شان در خطر است. چنان رؤیای امریکایی با تهدید روبروست.»

بلیر می‌گوید: «مردم در سراسر کشور خشمگین اند، زیرا آنها به این باورند که در مشکلات شان تنها گذاشته می‌شوند. آنها بالای قشری از نخبگان عصبانی اند که همه چیز را در دست دارند، بالای یک کانگرس ناتوان، بالای یک قشر بسیار کوچک بالایی، که همه چیز را دست کاری می‌کند. در این نارسایی ها بالاخره یک کسی باید مقصر باشد. در چنین وضعیتی ترامپ روی صحنه می‌آید و فهرستی از نام های اشخاصی را در دست دارد که گویا مقصر اند، از مهاجران گرفته تا مسلمانان، زنان و مطبوعاتی که گویا دروغ پراکنی می‌کنند.»

دلیل دیگری برای توانایی ترامپ در مخاطب ساختن توده های مردم، باور وی به خودش است، باوری که به قول بلیر از کودکی وی در وجودش القا شده است. ترمپ الکهول نمی‌نوشد. به عنوان یگانۀ مادۀ مخدر وی، می‌توان از همان موفقیت وی نام برد.

بلیر می‌گوید: «او سخت معتقد است که هیچ چیزی بالاتر از بدست آوردن پول نیست و مهمترین چیز در زندگی بدست آوردن موفقیت است، ولو به هر قیمتی که باشد. دونالد ترامپ و خانواده اش شدیداً زیر تأثیر کتاب نورمن وینسنت پیلس به نام "نیروی تفکر مثبت" قرار دارند. پیلس در این کتاب اش تأکید می‌کند که مهمترین چیز در زندگی همانا پیروزی است و پیروزی بخشی از طرح خداوند است.»

ممانعت خودی؟

ترامپ در گذشته سه بار اعلام کرده بود که می‌خواهد خود را برای رفتن به کاخ سفید نامزد کند، اما هر بار، پیش از اینکه مسأله جدی شود، منصرف شده بود. اوبراین به این باور است که ترامپ نمی‌تواند برای درازمدت پلانگذاری کند. به قول وی پس از آنکه معاملات املاک ترامپ سیر نزولی اختیار کرد و او از یک سرمایه دار املاک به یک شخصیت مشهور تلویزیونی مبدل شد که به خاطر تبلیغ نام خود به تولید همه چیز، از زیرلباسی گرفته تا ودکا و ساختمان ها می‌پردازد، به تدریج و به گونۀ تصادفی وارد سیاست گردید.

هردو زندگی نامه نویس شک دارند که ترمپ یک عقیدۀ عمیق سیاسی داشته باشد. موضعگیری مستقل و چپگرای او در گذشته، به چنین چیزی دلالت می‌کند. شاید یکی از دلایل ارتقای ترامپ این بوده باشد که جمهوری خواهان با استفاده از فرصت او را نامزد کرده اند، زیرا او و اوباما در گذشته به گونۀ علنی بالای همدیگر تمسخر کرده بودند. بلیر با اشاره به تئوری توطئه، که گویا بارک اوباما اصلاً در ایالات متحده به دنیا نیامده است، می‌گوید: «او در سال ۲۰۱۱ مخالفت علنی خود را با راه اندازی بحث بر سر محل تولد اوباما آغاز کرد و به این ترتیب خشم نژاد پرستانۀ خود در برابر یک سیاهپوست در کاخ سفید را پنهان نکرد. ترمپ در همان زمان از موضعگیری لیبرال خود برگشت و به شدت به جهت راستگرایان رو کرد.»

اگر نارضایتی مردم امریکا یگانه موضوع مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری می‌بود، در آن صورت برنده شدن برای ترامپ بسیار آسان می‌بود. اما با آنکه اکثریت رأی دهندگان، رقیب وی، هیلاری کلینتون را آنقدر خوب نمی‌بینند، ترامپ را به خاطر اظهارات نامطلوب اش در مورد زنان، یک انسان روانی می‌پندارند.

به باور هردو زندگی نامه نویس اگر این واقعیت که ترامپ اینگونه از چوکات بیرون می‌رود، از او یک شخصیت سرگرم کننده و حتی بسیار جذاب می‌سازد، از سوی دیگر عدم آگاهی او در مورد جهان و عدم علاقه اش به جهان، یکجا با ضعف های دیگرش، شایستگی او برای رفتن به کاخ سفید را از وی سلب می‌کند.

اوبراین ترامپ را "خطرناک" می‌خواند. او می‌گوید: «ترامپ خطرناک است، زیرا او آگاهانه نافرهیخته و متعصب است. او به دلیل نداشتن اطمینان، چنین متعرض است. کسی که در کنار دکمۀ راکت های اتومی بنشیند، اما هیچگونه احساسی برای سیاست جهانی نداشته باشد، تنها به همین خاطر مکی تواند بسیار خطرناک باشد.»

جفرسون چیس/ ص. ا.