دیجیتالی شدن، بار عظیمی به دوش سیاست

اولین چیزی که کودکان در مکتب یاد می گیرند، خواندن و نوشتن است، که اساس زندگی آینده به شمار می رود. اما استفاده از فناوری های اطلاعاتی و ارتباطاتی نیز به پیمانه خواندن و نوشتن بسیار مهم است. کسانی که با دنیای انترنت و کامپیوتر نتوانند کنار بیایند، در زندگی کاری و اجتماعی خود عقب می مانند و در انزوای دیجیتالی قرار می گیرند.

گابریلا راموس رئیس تشکیلات سازمان بین المللی همکاری های اقتصادی و توسعه یی چنین افراد را "بی سوادان دیجیتال" عنوان می کند. دلیل میزان بلند همچو افراد تا حدی فقدان زیرساخت ها شمرده می شود. به اساس تخمین سازمان نام برده در سراسر جهان چهار میلیارد نفر دسترسی به اینترنت دارند، که 60 درصد کل جمعیت جهان را تشکیل می دهند.

اما حتی در کشورهایی با زیرساخت های خوب، اکثریت مردم خود را از جهان دیجیتالی دور نگه می دارند. بر اساس اطلاعات سازمان بین المللی همکاری های اقتصادی و توسعه یی، تنها یک چهارم افراد بین سنین 16 تا 65 ساله، از همه امکانات فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی استفاده می کنند. راموس انتقاد کرده می گوید "ما همیشه نگران هستیم که شمار زیادی از مردم در شرکت ها و در مکاتب وجود دارند که در واقع از این فناوری ها استفاده نمی کنند." در مکاتب به ویژه از متعلمین تقاضا می گردد که اکثر اطلاعات را به حافظه بسپارند. به قول راموس "کودکان باید یاد بگیرند که خلاق باشند. ما باید این امر را در سیستم آموزشی و پرورشی ما داخل سازیم."

سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه یی در بین بزرگسالان، با بالا رفتن سن شان، ناراحتی های را مشاهده کرده است. راموس می گوید که "بسیاری از مردم با استفاده از این دستگاه های جدید احساس راحت نمی کنند." این نیز به دلیل سرعت توسعه دنیای دیجیتال است. شمار اندکی اند که می توانند با توسعه سریع دنیای تکنالوژی کنار بیایند و هم قدم باشند. این خلاء همواره بزرگتر می شود. در حالی که شماری قدم به قدم با دیجیتالی شدن دنیای تخنیک پیش می روند، شماری دیگری هنوز در مراحل اول قرار دارند.

کارمندان ناراضی

این امر را می توان در همه جا بین مردم مشاهده کرد، در شرکت های کوچک و متوسط، به ویژه در عرصه سیاست. دوروتی گوردون، مشاور امور فن آوری در چتم هاوس، که یک موسسه تحقیقات سیاسی در لندن است، می گوید "تا حال به این اندازه یک تناقض بزرگ بین اصل توسعه سریع و چگونگی کار حکومت ها وجود نداشته است." حتی در وزارتخانه ها، بسیاری دیجیتالی شدن را هنوز هم به عنوان یک مشکل فنی درک می کنند. گوردون می گوید که "این افراد کسانی اند که در اصل باید نیروی حرکی جامعه باشند، اما غرور بیجا دارند و نمی دانند که مشکلات واقعی در کجا است." حکومت ها هنوز هم در داخل مرزهای خود فکر و عمل می کنند.

در بخش اقتصاد نیز مشکلاتی وجود دارد

عدم آگاهی از دیجیتالی شدن، بخش اقتصاد را هم در برابر چالش قرار داده است. اما باید گفت که در اینجا بین شرکت های بزرگ و کوچک یک تفاوت بزرگی وجود دارد. در حالی که در آلمان از هر دو شرکت بزرگ یکی آن از خارج مشاوران استخدام می کنند و از این طریق خلای ایجاد شده را از بین می برند، از هر چهار شرکت متوسط سه شرکت ادعا می کنند که علاقمند خدمات مشورتی برای دگرگونی های دیجیتالی در داخل شرکت شان نیستند. در حال حاضر یک عدم اطمینان بزرگ حاکم گردیده است، دقیقا به این دلیل که دانش و دور اندیشی وجود ندارد.

از آنجا که مشکل بسیار بزرگ است، آلمان موضوع دیجیتالی شدن را در نشست جی 20 یا بیست کشور بزرگ صنعتی و نو ظهور صنعتی، یکی از موضوعات کلیدی مورد بحث تعیین کرده است. ماتیاس ماشینگ نماینده دولت در وزرارت اقتصاد می گوید که "ما این موضوع را به این دلیل انتخاب نکردیم که مد روز است و یا اینکه هر کس در مورد آن بحث می کند، بلکه به این دلیل که دیجیتالی شدن چالش کلیدی در دهه های آینده است."

جهان را نباید خراب کرد

به تاریخ اول دسمبر، آلمان ریاست  "گروه 20" را در چین به عهده گرفت. 19 بزرگترین کشورهای صنعتی و اقتصادهای در حال ظهور به علاوه اتحادیه اروپا به عنوان "جی 20" با هم  متحد شده اند. در ماه اپریل امسال نمایندگان ارشد عرصۀ دیجتال این گروه در شهر دوسلدورف آلمان با هم دیدار خواهند کرد. هدف از این دیدار ایجاد یک راهکار مشترک است که چگونه بتوان دگرگونی های دیجیتالی را با سیاست همرایی کرد. اما حتی سیاستمداران متوجه شده اند که در حال از دست دادن وقت هستند. ماتیاس ماشینگ می گوید "هیچ کس نمی داند که دیجیتالی شدن به کدام جهت روان است." او تقریبا یک کمی درمانده به نظر می رسد وقتی از یک "ابزار سیاست جدید" صحبت می کند.

لف یان، مالک یک شرکت چینایی، با این امر عملگرایانه تر برخورد کرده می گوید که راه حل های سریع در چشم انداز نیست اما بسیار حیاتی است که "اطمینان حاصل کنیم که ما با دگرگونی های دیجیتالی در جهان امروزی، جامعه را نباید خراب کنیم." او می گوید که تنها نسل بعدی در بیست تا سی سال آینده می تواند عصر دیجیتال را تعیین کند. "ما باید برای اطفال ما جهانی را واگذار کنیم که به قطعات مختلف نشکسته باشد."

 

nka, si (Sabine Kinkartz )