دی میستورا خواهان پایان "کابوس" جنگ در سوریه شد

در اواسط سال ۲۰۱۱ میلادی سربازان و افسران جدا شده از اردوی سوریه و جناح های مخالف حکومت، "اردوی آزاد سوریه" را تشکیل دادند که بیشتر مبنای سکولار داشت. این مجتمع در نظر داشت در ابتداء با برگزاری اعتراضات مسالمت آمیز علیه بشارالاسد و نیروهای امنیتی زمامدار سوریه، سقوط حکومت را از طریق نظامی تسریع ببخشند. همزمان هواداران گروه های اسلامگرای سنی مذهب نیز به درگیری های مسلحانه آغاز نمودند.

گروه های اسلامگرای سنی مذهب با دریافت حمایت مالی و تسلیحاتی از کشورهای خلیج به زودترین فرصت مؤفق به یکه تاز میدان جنگ گردیدند. در برابر گروه های سکولار حمایت چندانی طور مثال از کشورهای غربی دریافت نکردند.

شواهد و قراینی از تمایل اسد به ریشه گیری افراط گرایی در جناح مخالف وجود دارند. طور نمونه رژیم اسد زندانی های گروه های افراطگرا را از زندان رها می کرد و تلویزیون رسمی حکومت نیز سعی می کرد میان گروه های مختلف مذهبی اختلافات و منازعه را تشدید بخشد.

به گفته اولا عباس، یکی از زنان فراری از جنگ سوریه، "رژیم به اختلافات مذهبی دامن می زند".

خانم عباس که تا سال ۲۰۱۲ به حیث گوینده تلویزیون اشتغال داشت، می افزاید: "رژیم با این اقدامات هیولای فرقه گرایی را بیدار می کند".

با آنکه اردوی آزاد سوریه هنوز هم در مبارزه علیه حکومت اسد فعالیت دارد، اما فعالیت هایش به شدت ضعیف می باشد. در برابر گروه بنیادگرای سلفی موسوم به حرکت احرارالشام با قدرت و توانایی بیشتری عمل می کند، گروهی که تقریباً برابر به جناح های مخالف در تبعید از تعداد بیشتری اعضا در شورای مذاکرات سوریه برخوردار می باشد. شورای مذاکرات در عربستان سعودی تشکیل گردید و در مذکرات ژنیو همچنان سهیم می باشد. اما حرکت احرار الشام از این شورا اکنون جدا شده و این شورا را به عنوان نماینده خویش نمی پذیرد.

در شمال شرق سوریه گروه تروریستی "دولت اسلامی" یا داعش بخشی از این مناطق را تحت کنترول دارد. حکومت اسد در برابر گروه مذکور با تمایل چندانی نمی جنگد، با آنکه موازین آتش بس، جنگ علیه این گروه را مجاز می داند. همچنان در برابر یکی از شاخه های القاعده که قبلاً به نام جبهه النصره یاد می گردید و اکنون به نام فتح الشام تغییر نام داده است، نیز رژیم اسد با رغبت چندانی مبارزه نمی کند.

در اواسط سال ۲۰۱۵ نیروهای روسیه نیز برای حمایت از حکومت سوریه آغاز به حملات نمود. همچنان شبه نظامیان شیعه مذهب با حمایت ایران، عراق و لبنان نیز از اسد حمایت می کنند. اکنون با توجه به اینکه سقوط رژیم اسد در زمان نزدیکی پیش بینی نمی گردد، ترکیه نیز در این اواخر به مذاکره با روسیه آغاز کرده است. این کشور می خواهد دست کم در مناطق شمال سوریه دست باز برای حملات نظامی داشته باشد، تا به این ترتیب بتواند جلو تقویت نیروهای کردی را بگیرد.

در همایش ژنیو گروه هایی اپوزیسیون که مخالف جنگ مسلحانه علیه اسد می باشند، نیز اشتراک نموده اند. موضوع اصلی این نشست یافتن راه حل سیاسی برای پایان جنگ در سوریه می باشد. علاوه بر این شماری از نماینده های جناح های مخالف خواهان برکناری اسد و آینده این کشور بدون زمامدار کنونی سوریه اند. این درحالیست که دمشق، ایران و همچنان روسیه با چنین دیدگاهی مخالف اند. آنها خواهان تضمین علایق خویش اند و نه تغییر کامل نظام و یک آغاز کاملاً جدید.

بشارالاسد نیز در گفتگویی با رسانه های فرانسوی تأکید کرده است: "من هنوز پیروز نشده ام، جنگ ما هنوز پایان نیافته است".

با این حال در نشست روز گذشته استیفن دی میستورا نماینده ویژه سازمان ملل در امور سوریه در برابر جوانب درگیر تأکید کرده است که مسئولیت های تاریخی خود را فراموش نکنند و سرانجام به جنگ پایان بدهند.

یورگن ستریاگ/ ن. ف.