سخنان کمک رسانی از درون قایقی در فاجعه فیلیپین

دویچه وله: خانم بولنگ اوضاع را در منطقه چگونه یافتید؟

زاندرا بولنگ: ما امروز صبح ( 20عقرب) در شهر "اورموک" واقع درجنوب جزیره " لیتی" رسیدیم. همینکه انسان از قایق بیرون شود، به زودی خود را با فاجعه رو به رو می بیند. بندر تخریب شده است. درکل در چپ و راست جاده ها بقایای خانه های ویران را می توان دید. پوشش سقف ها همچون دستمال های سر، آویخته بر سیم ها به نظر می رسند. واقعاً می توان آن نیرویی را دید که با توفان بر این جزیره اصابت نموده است. اما با اینهم تحرک زیادی به چشم می خورد. شهر پر از انسان هایی است که در برابر تانک های تیل، دواخانه ها و فروشگاه ها صف های طولانی بسته اند.

دویچه وله: درکل با چه دشواری هایی توانستید تا به منطقه فاجعه زده داخل شوید؟

زاندرا بولنگ: ما از مانیلا به جزیره "چیبو" با هواپیما پرواز کردیم و از آنجا تا جزیره لیتی با کشتی رفتیم.

این کار تاجایی خوب وبا سرعت گذشت. اما اکنون مشکل درحال شروع شدن است. ما در راه رفتن به شهر ویران شده "تاکلوبان" هستیم و قریب نیم روز را در برمی گیرد تا به تانک تیل برسیم. ما می بایست مواد خوراکه می خریدیم زیرا ما نمی دانیم چگونه به آنجا می رسیم و وضع تاکلوبان از چه قرار است. شاید لازم باشد که شب را ما در درون موتر بخوابیم. درحال حاضر همه سازمان های امدادی با چنین مشکل هایی سردچار اند، چون که این سفری به صوب نا معلوم است. کسی نمی داند تا چه فاصله ای جاده ها هموار اند. درحال حاضر توجه رسانه ها متمرکز به تاکلوبان، شهری است که روابط اش کاملاً ازجهان خارج قطع شده است و وضع مردم نیز در آنجا به عین ترتیب خراب است.

دویچه وله: در رسانه ها سخن از دزدی وغارت به میان آمده است، به این دلیل که حالت مردم درمعرض سراسیمگی، تغییر کرده است و به خشونت روی آورده اند، زیرا آنها گرسنه اند، آیا قابل پیش بینی است که چقدر وقت به کار است تا این کمک ها به آسیب دیدگان توفان برسد؟

زاندارا بولنگ: امروز صبح ما در "اورموک" با معاون شاروال یا معاون شهردار صحبت کردیم. او به ما گفت که طبعاً ماموریت های ناحیه مواد غذایی توزیع می کنند. البته این ها همان مواد غذایی اند که ایشان در مغازه های شان یافته اند یا اینکه قبلاً در ناحیه های شاروالی ذخیره کرده و آماده نگهداشته بودند. اما درنهایت این مواد غذایی تا فردا کفایت می کند و دیگر وجود نخواهد داشت . او ابراز امیدواری کرد که فردا یا پس فردا مواد امدادی برسد. درست به این ترتیب است که کمک ها توزیع خواهند شد، اما چنین کاری برای مدت طولانی دوام نمی آورد.

دویچه وله : به چه چیز اشد ضرورت است؟

زاندرا بولنگ: به کمک های طبی و آب پاک، اشد ضرورت است. به طور مثال در اورموک همه کانال های آب رسانی و چاه ها تخریب شده اند. در حال حاضر مردم از نل های شکسته آب می نوشند. من حتا در کنار جاده ها صف مردم را دیدم که در برابر یک نل شکسته ایستاده اند که از آن آب به بیرون جاری است. بنابراین تهیه آب پاک آشامیدنی اولویت دارد. فراهم ساختن تدابیر حفظ الصحه هم مهم است، طبیعی است که اکنون خطر آن وجود دارد که بیماری های ساری شیوع یابند. من قبلاً شنیده ام که شفاخانه ها باید شمار بیشتر افراد را بستری کنند که اکنون بیمار می باشند. این از آن جهت است که در آنجا آب پاک آشامیدنی وجود ندارد و یا اینکه آدم هایی هستند که خانه های شان را از دست داده اند و می بایست شب را دربیرون به سر برسانند. مردم به مواد خوراکه ضرورت دارند، آن ها به تشویش اند و می کوشند به خانواده شان غذا برسانند.

دویچه وله: این به آن معنا است که می توان فکر کرد که شمار قربانیان هنوز هم بسیار افزایش می یابد. درحال حاضر سخن از تلف شدن 10000 انسان به میان می آید. آیا از نظر شما می توان گفت که شمار این تلفات از این هم بیشتر افزایش یابد؟

زاندرا بولنگ: کاملاً چنین شده می تواند. من از اینجا که همه ارتباطات ما قطع شده است، واقعاً حدس خرابی زده می توانم. من آخرین اطلاعاتم را شب گذشته به دست آوردم. اما واقعیت این است که دریک فاجعه با این بزرگی، ارقام می توانند افزایش یابند و اینهم به ویژه به آن دلیل است که هنوز به همه قریه ها دسترسی پیدا نشده است و در بسیاری آن ها هرگونه ارتباطی قطع شده است و هیچ کمکی به دست نیاورده اند. هنوز هم یک مدت به کار است تا یک تصویر کامل از اوضاع به دست آورد.

زاندرا بولنگ همکار موسسه "کی یر" درحال حاضر به حیث کمک رسان در خود فلیپین و درمنطقه فاجعه زده است و به سوی شهر مصیبت دیده تاکلوبان در سفراست.