بیستمین سفر حامد کرزی به اسلام آباد

این نخستین سفر حامد کرزی به اسلام آباد بعد از گذشت 18 ماه است تا بی اعتمادی و خصومت میان این دو کشور پیش از خروج 87 هزار سربازان ناتو از افغانستان در سال آینده از میان برود. بخش های از حکومت پاکستان متهم به حمایت مالی، کنترول و پناه دادن به طالبان هستند، اما پاکستان علناً گفته است که برای متوقف کردن جنگ در افغانستان از هیچگونه اقدامی دریغ نمی کند.

حمایت پاکستان از روند صلح به عنوان مهم ترین پیش شرط ها برای یک راه حل صلح آمیز با طالبان نگریسته می شود. حامد کرزی از باز شدن دفتر طالبان در قطر در ماه جون، پس از آنکه آنها پرچم دوران امارت شان را در دفتر قطر نصب کردند، ابراز خشم نمود. حالا کرزی از پاکستان تقاضا دارد تا او را در زمینه گشودن باب مذاکرات با طالبان یاری کند.

کرزی تاکید می کند که حکومت او باید نقش مرکزی در هرگونه مذاکرات صلح داشته باشد اما شورشیان طالبان گفتگوی مستقیم با کرزی را رد می کنند، چون آنها کرزی را دست نشانده ایالات متحده امریکا می دانند.

حامد کرزی به روز دوشنبه می خواهد نخست با نواز شریف، نخست وزیر پاکستان دیدار کند. او در ماه جون، بعد از برنده شدن در انتخابات، به مقام نخست وزیری دست یافت. کرزی به روز شنبه طی یک کنفرانس خبری در کابل گفت: "موضوع عمده سفر او به پاکستان مذاکرات صلح است." او از نواز شریف به خاطر "همه نیت های درست او در راستای صلح و ثبات" قدردانی کرد، اما افزود که دیدار های قبلی سودی برای بهبود امنیت در افغانستان نداشته اند.

کرزی به این نظر است که وجود پناهگاه امن برای طالبان در پاکستان، عامل اصلی افزایش خشونت ها در افغانستان است. او خطاب به خبرنگاران گفت: "من به پاکستان با این امید سفر می کنم، تا نیتجه ای برای برون رفت از این خشونت ها حاصل شود. من خیلی امیدوار هستم، اما مطمئن نیستم. من با امیدواری به پاکستان سفر می کنم و آرزومندم که این امید ها تحقق یابند."

هیئت مذاکرات صلح حکومت افغانستان، که کرزی را همراهی می کند، از پاکستان تقاضا خواهند کرد که عبدالغنی برادر، یکی از رهبران طالبان را از زندان رها سازد. پاکستان در سال گذشته 26 زندانی طالبان را از زندان رها کرد که نورالدین ترابی، وزیر عدلیه پشین طالبان نیز در میان آنها بوده است. مقامات افغانستان به این باور هستند که رهایی رهبران طالبان، از جمله زندانیان پیشین را در قسمت گفتگو با حکومت افغانستان تشویق خواهد کرد. اما ناظران می گویند که دلایل کمی برای رهایی آنها موجود است و فکر می شود که شماری زیادی از رها شدگان دوباره به جنگ ادامه می دهند.

کارشناسان می گویند که پاکستان می تواند زمینه لوژیستیکی را برای مذاکرات صلح با طالبان آماده کند، اما این توانایی را ندارد تا طالبان را برخلاف میل شان به پای میز مذاکره بکشاند.