شهر بیوه های هندوستان

پراواتی دیوی 70 ساله، تلاش می کند با عصای چوبی اش راه برود. هنوز او می خواهد در این برهه زمان آنرا پناهگاهی برای نان شب اش گرداند. برای هشت سال اخیر این زنی که صورت اش نحیف به نظر می رسد، زندگی اش را غالباً از راه گدایی پیش برده است. او پس از آنکه خانواده اش او را رها کرد، شهر ورین داوان در ایالت شمالی اوتار پرادیش را برای سکونت انتخاب کرد.

او با اندوه می گوید: «وقتیکه شوهرم مرد، مرا از خانه بیرون انداختند. اعضای خانواده فکر می کردند که شاید من سبب این بدبختی بوده باشم. قسمت و تقدیر مرا به اینجا آورد و من می خواهم در این شهر مقدس بمیرم».

رانی سومیندر، مانند پاراواتی، یک بیوه 65 ساله است و شهر ورینداوان را برای اقامت برگزیده است. خانواده اش او را برای آن ترک کردند که او را بار گردن شان می پنداشتند.

سومیندر می گوید: «نزدیک به ده سال پیش وقتی که من به اینجا آمدم، در سرک ها زندگی و گدایی می کردم. با اینهم من خوشبخت بودم که اتاقی در یک پناهگاه بیوه ها یافتم. دست کم من روزانه یک نوبت نان به دست می آورم».

« زندگی رقت بار»

تصور می شود که این شهر مرکز زیارت گاه ها، زادگاه کرشنا معبود هندوها باشد. در این شهر بیش از 4000 معبد وجود دارد. همراه با جمعیت شهر، که 60 هزار نفر حدس زده می شود، 20 هزار بیوه نیز زندگی می کنند.

در طول سالها شهر ورینداوان مقناطیسی برای جذب این زنان شده است. شهر پراز مهمانخانه های رنگ و رو رفته، سرپناه ها محلات پرجمعیت است که زنان بیوه بینوا و فراموش شده برای امرار حیات شان تا به هنگام مرگ، به آنجا رو می آورند. با وجود پیری این زنان بیوه خود نان شان را پخته می کنند، لباس ها و ظرف های شان را می شویند.

جنکی جها، می گوید: «خانواده ام می داند که من زندگی رقت باری دارم، اما به نظر نمی رسد که این وضع آنها را رنج بدهد. او نیز مجبور شده است برای زنده ماندن دست به گدایی دراز کند. برخی اوقات او بخش زیاد روز اش را به خواندن سرود های مذهبی می گذراند تا در برابر آن یک وقت نان گرم و چند روپیه به دست آورد.

زندگی در راه خدا

خویشاوندان خرافاتی مدعی اند که بیوه ها بدبختی بار می آورند و آنها را در مردن شوهران شان مقصر می دانند. زندگی بسیاری از این بیوه ها به مفلسی و ناداری می انجامد.

در سه سال گذشته چندین موسسه خیریه در این شهر فعالیت های شان را شروع کرده اند و شمار زیاد بیوه ها را در زیر حمایت و مراقبت شان گرفته اند.

پرابهال کومار که از وظایف برخی موسسات خیریه دیده بانی می کند، به دویچه وله گفت: با گذشت هر سال شمار بیشتر بیوه ها به اینجا رجوع می کنند. «آنها جایی برای رفتن ندارند و می خواهند آخرین سال های زندگی شان را در خدمت خدا باشند. آنها زندگی سختی دارند و ما در بهترین صورت می کوشیم رنج های شان را کمتر سازیم».

پس از گزارش رسانه ها در مورد وضعیت و شرایط زندگی این زنان، محکمه عالی هندوستان به حکومت و ادارات ملکی هدایت داده است تا وضع زندگی این بیوه ها را در شهر ورینداوان بهتر سازد. حکومت اوتار پرادیش اکنون یک گروه متخصصان را تعیین نموده است تا درمورد وضع اجتماعی و اقتصادی آن ها معلومات جمع آوری کند.

هندوستان بصورت تخمینی 40 میلیون بیوه دارد که تقریبا 10 درصد جمعیت اناث کشور را تشکیل می دهند.